เรื่องเล่าของเด็ก (เคย) เรียน

สอนมากผมเบื่อ

สอนเหลือผมเกียด

สอนละเอียดผมงง

บอกตรงๆ

ผมขี้เกียจเรียน

....................
เรียนไปก็ไร้ค่า

ตายห่าก็ลืมหมด

สอบได้เป็นเรื่องตลก

สอบตกเป็นเรื่องธรรมชาติ

...................
การบ้านคือยาพิษ

เสาร์-อาทิดคือสวรรค์

วันจันทร์คือนรก

สมุดพกคือวันตาย

...................
ใดใดในโลกล้วน อนิจจัง

ไม่อ่านหนังสือยัง สอบได้

ผมอ่านแล้วไซร้

สอบตก

ฉะนั้นไซร้

อย่าอ่านแม่งเลย
..................

เรียนสนุก
ลุกนั่งสบาย
เรียนตลก
สอบตกมากมาย

***********

 

นานจนวันดรอปพ้น ติด W
สามสี่ตัวเรียงคิว แวดล้อม
เสียดายที่ไปติว สูญเปล่า
คะแนนดุจอ่อนซ้อม โง่แล้ว โทษใคร

มาเรียนคุณพ่อนั้น เมตตา
ด้วยเงินขายผืนนา สี่ไร่
เทอมหนึ่งก็ผ่านมา F สี่ ตัวเอง
กี่แปลงหนอจะได้ A แม้น สักตัว




ขายควายส่งเจ้านั้น ลูกยา
หวังแต่ลูกจบมา จักได้
เพียงพ่อเห็นปริญญา ใบที่ เอ็งนำ
ขอเพียงเท่านี้ไซร้ พ่อนั้น ยินดี

ขายผมลองส่งเจ้า ควายเรียน
เผื่อมันจะพากเพียร จบได้
หวังลูกคงอาเจียน นาพ่อ
F สี่ตัวติดไว้ จบนั้น คงนาน

มิดเทอมผลสอบEng ออกมา
ได้เพียงสามสิบห้า จากร้อย
หากดรอปเสียเวลา เรียนต่อ ปลายเทอม
เพื่อบอกเจ้าควายน้อย โง่แล้ว ดันทุรัง

Englishเด็กต่างสู้ เรียนมา
ภาษาแม่คุยกับตา มิได้
ภาษาพ่อเจรจา ก็เปล่า เลยนา
ใครกันกำหนดไว้ เด็กต้อง มาซวย

บัญชีใยไม่สู้ สักครา
ครูท่านถามเรามา หยุดยั้ง
ก่อนดรอปพิจารณา ดูก่อน ศิษย์เฮย
ลองไฟต์แลสักตั้ง เผื่อได้ เกรดดี

อาจารย์ลองเพ่งแต้ม ดูนา
อันที่ผมทำมา เก็บได้
คะแนนเต็มสี่สิบห้า เพียงสี่ ได้มา
หากว่ายังลองไฟต์ คงได้ F ไปกิน

อัน Cal ปีที่แล้ว ดรอปมา
ลงเรียนอีกสักครา กับน้อง
เรียนไปนั่งหน้าชา อายเด็ก มันจริง
ยอมทนเพื่อจะต้อง ผ่านพ้น มันไป

ปลายเทอมหวังผ่านได้ เกรดมา
A,B แทบเลือดตา ตกได้
ได้แมวหรือได้หมา ผมก็ ภูมิใจ
ขออย่าเกรด F ไซร้ แค่นั้น เป็นพอ

A อาจารย์ท่านให้ ไม่เป็น เลยฤๅ
ลองสิไม่ยากเย็น หัดไว้
วีคว่ำและลากเส้น ครูฝึก ดูนา
ลงใบเกรดผมก็ได้ เขียนไว้ สักสี่ตัว

อาจารย์ชอบเขียนนั้น ตัวดับบลิว
บ้างมี D เป็นทิว แทรกไว้
F ก็มีเรียงคิว สามสี่ ตัวเฮย
คงชอบเล่นเน็ตไซร้ เปิดรับ FWD ma

 

อาจารย์โปรดเกล้า เมตตา

ศิษย์กราบงามสามครา สิบครั้ง

หวังท่านพิจารณา เกรดใหม่

D และ F โปรดยั้ง หยุดยั้งยอมมือ

เราก็ผู้หนึ่งผู้ รักเรียน

อ่านอ่านแทบเอียน โอษฐ์อ้วก

สิบตลบสิฝึกเขียน จนคล่อง

พอสอบดั่งบ้าใบ้ หน้ามืดตามัว

สุดกลัวตอบผิดแล้ว หรือเรา

ข้อสอบยากเกินเดา สุ่มได้

ไม่รู้แต่ท่านเอา ออกสอบ

แสนยากอยากร้องไห้ โหดเหี้ยมจริงๆ

อิงเกณฑ์อิงกลุ่มก้อน เป็นไร ไปฤา

D และ F สิจี้ใจ เจ็บแท้

A B และ C ไป ไหนหมด

สอบเสร็จต้องกลับแก้ สอบซ้ำสุดซวย

ขวยเขินเกินหยุดยั้ง ยืนยง

แปลกแปลกข้อสอบงง เรียบร้อย

ที่อ่านกลับมิตรง ที่ออก

ที่ออกสิลิ้นห้อย ใกล้ฆ่า..ตัวตาย

 

ไหว้หละอาจารย์ผู้ ใจดี
ก้มกราบอีกสองที อย่าร้าย
หึหึ อย่าถึง C เลยแม่ นะพ่อ
ท้ายอาจไทร์เทอมท้าย สุดโง่ โดนไทร์


ใจจะวายโปรดจ้องเนตร ศิษย์ดู
นึกว่าช่วยลูกงู ตกน้ำ
หากได้(แฮ่ ๆ) ไก่อู อบอร่อย
มิได้อาจต้องช้ำ ชอกเนื้อ อาจารย์

 

อาจารย์ตอบโต้

กลอนท่านอาจารย์ :

ศิษย์เง่าอย่าเรียกร้อง เมตตา

ถึงกราบงามสามครา แทบเท้า

อย่าหวังเรื่องจะกา เกรดใหม่

D F เป็นของเจ้า อยู่แล้ว นะเออ

เธอหรือคือผู้ชอบ ขาดเรียน

ถึงจะอ่านจนอาเจียน โอษฐ์อ้า

ร้อยตลบฝึกเขียน ฤาคล่อง

พอสอบย่อมบ้าใบ้ มืดหน้า ตามัว

มีกลัวตอบผิดด้วย หรือเธอ

ข้อสอบหมูนะเออ บอกให้

ตรงตัวอย่างจังเบอร์ เลยพ่อ

เคยอ่านบ้างหรือไม่ บอกไว้ จริงจริง

อิงเกณฑ์กลุ่ม ไป่สู้ อิงกู

D F ของชอบครู จึ่งให้

A B และ C กู กักเก็บ

สอบเสร็จพึงหวังได้ สอบซ้ำ แน่เลย

เหวยเหวยใยกล่าวอ้าง งุนงง

ข้อสอบครูออกตรง ทุกถ้อย

ใยอ่านมิเจาะจง ที่บอก

เจอเจอะจึ่งลิ้นห้อย แทบม้วย เท่งทึง

ถึงจะประหลกไหว้ ร้อยที

ขอว่าครูปราณี อย่าร้าย

อย่างมากจะให้ C อย่าบ่น

ถึงจะไทร์เทอมท้าย ช่วยได้ ยังไง

เห็นใจจึงจ้องเนตร ศิษย์ดู

เห็นว่าอาจเป็นงู กัดแว้ง

ถึงจะยกไก่อู มาล่อ

ท้ายสุดคงจะแกล้ง เจาะล้อ รถครู

***************************
ประพันธ์โต้โดย ศ.ดร.มงคล เดชนครินทร์ วศ.๐๖

อาจารย์ภาควิชาไฟฟ้า คณะวิศวกรรมศาสตร์ จุฬาฯ

 

ฉันนั้นคือ นักเรียน เพียรศึกษา
ตื่นเช้ามา มุ่งออก ลอกการบ้าน
สังคมวิทย์ อังกฤษนั้น ลอกกันอาน
เรื่องเกียจคร้าน ไม่มีหรอก ลอกลูกเดียว

เวลาเรียน ก็นั่งหลับ สัปหงก
เวลายก มือตอบ ก็ลอบเสียว
เวลาสอบ ตอบกัน มันส์นักเชียว
ครูเผลอเหลียว หันหลังถาม งามคะแนน

เรื่องโดดเรียน เพียรนัก รักที่สุด
กลยุทธิ์ ทิ้งร่ม เพื่อนชมแม่น
แต่บางครั้ง ก็โดดพลาด ไม่ขาดแคลน
ต้องถูกตี จนตูดแอ่น แสนจะอาย

 

ตลกมากเลย

โครตตลกเลยครับ แต่งเองหรือเปล่าเนี้ยโครตจี้เลย

 

รวมๆมาครับ 55

มิมีความสามารถแต่งเองหรอก

 

สักวา ห้องคิงส์ กะห้องบ๊วย
ว่ากันด้วย ความลำเอียง น่าอิจฉา
ห้องบ๊วยโดด คาดโทษ ต่างนานา
เด็กห่า เด็กเหว เด็กเลวทราม
ห้องคิงส์โดด เขาไป หาความรู้
น่าเชิดชู หายไป ทัศนศึกษา
เรียนแบบเก่ง เปิดโลก นอกตำรา
ไม่มีว่า เพราะเขาเก่ง เด็กเรียนดึ
ขอถามว่า ต่อยกัน ใครจะผิด
ไม่ต้องคิด เด็กห้องคิงส์ ถูกสิพี่
เขาเด็กเรียน ไม่หาเรื่อง ไม่ราวี
ไม่เคยมี ความผิด ที่ติดตัว
เด็กห้องบ๊วย โดนตราหน้า ว่าห่าเหว
ชั่วช้าเลว มาสาย ไม่เป็นที่
ไม่เข้าเรียน เกเร ผิดทุกที
ทั้งๆที่ เด็กสายวิทย์ ผิดเหมือนกัน
เรื่องมาสาย ข้ออ้าง แม่งมีเยอะ
ขอผมเหอะ ขอแฉ เป็นหน้าที่
เด็กห้องบ๊วย มาสาย ตายทุกที
อ้างนู่นนี่ มัวเล่นเกมส์ ให้มันมือ
เด็กสายวิทย์ อ่านหนังสือ เลยตาลาย
หลับในห้อง ก็โดนเฉ่ง ว่าขี้เกรียจ
แสนซีเรียส ทีมันหลับ ไม่ผลักไส
ปล่อยเขาเถิด เขาเรียนหนัก มากเกินไป
ฉิบหาย ผมเจอมัน อยู่ร้านเกมส์
อ่านหนังสือ ข้างใน ใช่หรือเปล่า
สอดไส้เข้า เล่มใน โป๊ทุกเล่ม
พอถึงจารย์ จับได้ โหโคตรเซง
ให้ครื้นเครง เรียนหนัก เลยพักใจ
ไม่เป็นไร หรอกครับ เด็กห้องวิทย์
ท่านไม่ผิด ท่านประเสริฐ เป็นไหนๆ
ท่านจงเรียน จงเก่ง แข่งกันไป
ข้างหน้าไซร้ ท่านคงได้ สมใจกัน
จะเป็นหมอ ฆ่าเมีย ก็เอาเสีย
เอ็นจิเนียร์ ตึกถล่ม ดั่งใจหวัง
ส่วนพวกผม ห้องบ๊วย ไม่จีรัง
วันหน้ายัง ไม่รู้ เป็นอะไร
ห้องบ๊วยเอ๋ย เล่นเข้าเถิด ให้สนุก
อย่ามัวทุกข์ ไปแข่งเขา จะเฉาได้
เรียนให้ฮา มาให้เฮ เป๋บ้าง ไม่เป็นไร
ชีวิตไซร้ มีรสชาติ ขาดคงตาย
หัวเราโง่ เรายอมรับ เรียนนั้นยาก
อย่ามาดัด ซะให้ยาก จะไม่ไหว
ผมเรียนให้ จบมอหก จบไวไว
จะได้ไป ใช้ชีวิต ตามต้องการ
จีพีเอ จีพีอาร์ อย่าได้ฝัน
รามคำแหง สถาบัน อันยิ่งใหญ่
ลูกขุนราม 8ปี เจ๋งจะตาย
แน่กว่าใคร ปริญญาไซร้ ได้เหมือนกัน
รวยมาหน่อย รังสิต เซนต์จอห์นโลด
ราชฎัฏ เกษมบัณฑิต อย่างที่ฝัน
หอการค้า เอแบค จบเหมือนกัน
ที่สำคัญ ใช้ชีวิต ให้คุ้มเอย

 

สักวาเด็กดีนั้นมีเกรด
เด็ก***อย่างฉันมันชาติห-ม-า
เล่นสนุกไม่คิดเรียนเขียนวิชา
หนุกเป็นบ้าแกล้งเด็กเก่งนักเลงโต
ส่วนเด็กเก่งได้แต่อ่านตำราใหญ๋
ในหัวใจอับเฉาและเศร้าหมอง
เอาแต่เรียนเรียนไม่รู้ไม่ลอง
ในสมองมันเขียน แต่เรียนเรียน
ส่วนพวกเราในสมองมีแต่เล่น
หวังแค่เป็นคนดีมีคุณค่า
ทำตัวเลวสูบบุหรี่ไม่ติดยา
แม้จะบ้าแต่ก็ฮาน่ารักดี
พวกเด็กเก่งได้แต่มาว่าดูถูก
คิดจะปลูกสร้างเรือนบนเวหา
สร้างวิมาณกลางอากาศว่ารับปริญญา
พวกน้ำหน้าอย่างไม่มีทาง
โอ้โหคุณเจ้าค่ะคุณดีเลิศ
สุดประเสริฐจริงแท้แม่คุณเอ๋ย
กุก็เรียนกุเล่นเหมือนอย่างเคย
พ่อคุณเอ๋ยกุเรียนจบเหมือนอย่าง
กุรู้ว่ากุเลวกุชั่วช้า
กุเตะหมาแกล้งน้องด่าผองเพื่อน
แสนสนุกเฮฮาไร้คำเตือน
จะเชือดเฉือนด่ากรูก็แล้วแต่
กุสนุกกับเพื่อนของกุไป
เพื่อจะใช้เวลาที่เลือนหาย
อีกไม่นานต้องจริงจังในช่วงวัย
แล้วทำไมพวกเธอไม่ลองทำดู
ช่วงม.3ควรฮาเฮให้มากสุด
อย่าได้หยุดยั้งไปใจผิดหวัง
ชีวิตเด็กช่วงสุดท้ายจะเอวัง
เป็นความหลังความทรงจำที่แสนดี

 

ชีวิตเด็กม.ปลายนั้นลำบาก

แสนเหนื่อยยากกลายเป็นซากน่าสมเพช

เจอฟิสิกส์ทรมานเหมือนเป็นเอดส์

แสนปวดเนตรปวดพระheadปวดบาทา


คิดถึงเลขฟังก์ชั่นภาคตัดกรวย

เลขสวยสวยมอดม้วยจะตายหนา

เหลือแต่ x เหลือแต่ y ไม่มีค่า

แล้วจะหาคำตอบยังไงดี


วันนั้นสอบเคมีแสนอนาถ

เลขลงตัวประสาทอะไรนี่

หาไม่ได้ตัดไม่ได้วายชีวี

เมื่อไม่มีคาสิโอแสนปวดใจ

อนิจจังสังขารนั้นไม่เที่ยง

เจอพระพุทธเราก็เดี้ยงไปไหนไหน

สี่สิบข้อครึ่งชั่วโมงแสนบรรลัย

อยู่ทำไมให้ละอายทรมาน

ทั้งมะเร็งโรคหัวใจแต่กำเนิด

เบาหวานเกิดฮอร์โมนเพิ่มน่าสงสาร

โรคข้อเสื่อมความดันตามรุกราน

ปวดกบาลเขาก็งอกเหมือนกระบือ


เกลียดคนม่อคนหลายใจคนเจ้าชู้

ดูดู๊ดูอิเหนาข้อสอบอื้อ

ออกจากห้องเห็นหน้าเพื่อนเหมือนกระสือ

นายซื้อบื้อกะอีแค่สะกดคำ


"ไอเลิฟยูจริงจริงไม่กลิ้งกรอก"

ฮิตเลอร์บอกเลนินน่าขมขำ

แต่ใจจริงจูบมุโสเป็นประจำ

เหมือนผีอำเก็บไปฝันกันทั้งคืน


อังกฤษหลักอังกฤษเสริมทำเราบ้า

คะแนนสอบออกมาแดงเป็นปื้น

gerundsบ้าคำศัพท์บอทนกล้ำกลืน

สอบเสร็จยืนเหงื่อตกจะเป็นลม


Computerตอนเรียนสนุกสนาน

แต่หัวบานเจอข้อสอบเหมือนยาขม

โดนครูเหยียบครูย่ำคะแนนจม

แสนระทมเจ็บใจใครช่วยที


ทั้งยีนเด่นยีนด้อยเริ่มปรากฏ

คะแนนสดชีวฯเร็วจริงนี่

ยังไม่ทานแปะประจาน อึ๋ย แหวะ ยี๊ -_-'

ทั้งชีวีแทบมลายกลายเป็นควัน

 

คำว่าครู..สูงล้ำเกินคำอ้าง
ช่วยชี้ทางแนะนำกล่าวพร่ำสอน
เปรียบเรือจ้างแจวส่งตรงดินดอน
ช่างสะท้อนภาพจริงใช่สิ่งลวง

หวังเพียงให้ศิษย์นั้นกตัญญู
พระคุณครูฝังแน่นท่านแหนหวง
อยากให้ศิษย์เฉกเช่นจันทร์เด่นดวง
ให้ลุล่วงการศึกษาก้าวหน้าไกล

พระคุณครูรู้แน่เปรียบแม่พ่อ
ช่วยสานก่อจนแกร่งมีแรงไหว
สอนก้าวเดินเหินฟ้ารุดหน้าไป
ถึงหลักชัยปริญญามีค่างาม

กราบแทบเท้าคุณครูผู้สั่งสอน
ดุจบิดรมารดามาที่สาม
พระคุณครูหนูตรึกนึกทุกยาม
ประพฤติตามคำครูของหนูเอย
*****************

อันนี้สำรวมสุดเลยเท่าที่เอามาลง

 

เด็กเอ๋ย เด็กน้อย
ความรู้เจ้ายังด้อย ริมีผัว
สักวันหนึ่ง เจ้าจะต้องรู้สึกตัว
ว่ามีผัวตอนนี้ไม่ดีเลย
ผู้ใหญ่เอ๋ย ผู้ใหญ่หนอ
เพราะเหตุใด ต้องมายุ่งเรื่องของหนู
จะมีผัว ตอนไหนเรื่องของกู
เรื่องของหนูผู้ใหญ่ไม่เกี่ยวเอย

 

คุณฉิมสังกัดคณะไหนคะ? แสดงที่ไหนเป็นงานเสริมบ้าง ตัวจริงหล่อนรกแตกอย่างที่เห็นไหมคะ! ถ้าหล่ออย่างงี้หน่ะใช่เลยของแท้ที่ตามหาน่ะ จะพาไปออกงานวัดหนองอีเปิ่มหารายได้มาสมทบทุนสร้างพระไตรปิฎกของพลังจิตไงล่ะดีไหมเอ๋ย?

 

เพลงเถื่อนแห่งสถาบัน
ดอกหาง นกยูง สีแดงฉาน
บานอยู่เต็มฟากสวรรค์
คนเดินผ่าน ไปมากัน
เขาด้นดั้น หาสิ่งใด

ปัญญา มีขาย ที่นี่หรือ
จะแย่งซื้อ ได้ที่ไหน
อย่างที่โก้ หรูหรา ราคาเท่าใด
จะให้พ่อ ขายนา มาแลกเอา

ฉันมา ฉันเห็น ฉันแพ้
ยินแต่ เสียงด่า ว่าโง่เง่า
เพลงที่นี่ ไม่หวาน เหมือนบ้านเรา
ใครไม่เข้า ถึงพอ เขาเยาะเย้ย

นี่จะให้ อะไร กันบ้างไหม
มหาวิทยาลัย ใหญ่โตเหวย
แม้นท่าน มิอาจให้ อะไรเลย
วานนิ่งเฉย อย่าบ่นอย่าโวยวาย

ฉันเยาว์ ฉันเขลา ฉันทึ่ง
ฉันจึง มาหา ความหมาย
ฉันหวัง เก็บอะไร ไปมากมาย
สุดท้ายให้กระดาษฉันแผ่นเดียว

มืดจริงหนอ สถาบัน อันกว้างขวาง
ปล่อยฉัน อ้างว้าง ขับเคี่ยว
เดินหา ซื้อปัญญา จนหน้าเซียว
เทียวมา เทียวไป ไม่รู้วัน

ดอกหางนกยูง สีแดงฉาน
บานอยู่เต็ม ฟากสวรรค์
เกินพอ ให้เจ้าแบ่งปัน
จงเก็บกัน อย่าเดิน ผ่านเลยไป

 

แหม อ่านแล้ว เข้าทางจริงๆ

อาโจ้.. (อาโจ้ เป็นคำอุทานของญี่ปุ่น)