เปรตแบกแผ่นดิน

เปรตแบกแผ่นดิน

วิบากกรรมคนที่ชอบคดโกง รุกคืบที่ดินของคนอื่น มาเป็นของตน



ทีนี้มาพูดถึงเรื่องเปรต คำว่า “เปรต” ภาษาบาลีเขียน เปต แปลตามตัวว่า “ผู้ล่วงลับไปแล้ว” คือผู้ที่ตายแล้ว ใช้เป็นคำกลาง ๆ หมายถึงคนที่ตายไปแล้ว ไม่ว่าตายดี ตายไม่ดี ไม่ว่าคนดี คนชั่ว เมื่อตายแล้ว และผลบาปทำให้เกิดเป็นเปรต ก็เรียกว่า “เปรต” เหมือนกันหมด แต่เปรตมีทั้งหมด 12 ตระกูล แต่มีเพียง 1 ตระกูลเท่านั้นที่รับผลบุญที่อุทิศให้ได้ อีก 11 ตระกูลยังรับไม่ได้
ปรทัตตูปชีวี เปรตที่ต้องอาศัยผลบุญที่มีคนอุทิศให้ ไม่มีปัญญาหากินเอง ถึงจะพยายามหาอาหารกินก็คงไม่ได้ เพราะผลกรรมบันดาลให้เขาต้องอดอยากปากหมอง ทุกข์ทรมาน พวกนี้ถึงอยากกินก็ไม่ได้กิน เพราะฉะนั้นท่านจึงมีสัญลักษณ์ให้รู้ว่า มีปากเท่ารู้เข็ม มีพุงโตเหมือนภูเขา คืออยากมาก แต่กินไม่ได้เพราะปากมันเล็ก
ถามว่า คนทำบาปกรรมอะไรจึงมาเกิดเป็นเปรต พระคัมภีร์กล่าวไว้หลายประเภท คนที่ยักยอกเอาของสงฆ์ตายไปก็เกิดเป็นเปรต ผู้ดูแลเงินทองของวัด แรกๆ ก็คงไม่คิดอะไร พอนานเข้าก็โลภอยากได้ แพ้ต่อมโนธรรมของตนก็ยักยอกเอามาเป็นของตนเสีย ตายไปไม่แคล้วเป็นเปรต
หรือแม้กระทั่งการรุกหรือการแย่งที่ดินของคนอื่น ที่ไม่ใช่ของตน ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน ก็อาจจะได้ไปเกิดเป็นเปรตแบกแผ่นดินที่มีไฟลุกร้อนท่วมอยู่ยาวนาน ทุกข์ทรมาน ก็ได้
มีเรื่องจริงเขาเล่าให้ผมฟังนานแล้ว เจ้าหน้าที่วัดแห่งหนึ่ง เอาเงินวัดไปเข้าแบงก์กินดอกเบี้ย เงินยังอยู่แต่ดอกเบี้ยได้เท่าไรแกเอามาเป็นของตัวหมด อยู่มาวันหนึ่งแกป่วยหนักด้วยโรคประหลาด คือขี้ไหลตลอด กินอะไรลงไปก็ไหลออกหมด จนกระทั่งตาย ก่อนตายแกเพ้อคล้ายสั่งลูกหลานว่า “ใช้ดอกเบี้ย ๆ” แล้วก็สิ้นลม
ลูกหลานก็ไม่ทราบว่าแกสั่งลาอะไร ดอกเบี้ยอะไร พอสมภารท่านทราบ ท่านก็ไม่ว่าอะไร สั่งให้ลูกหลานทำสังฆทาน สั่งให้ใส่ปัจจัย (เงิน) เท่าจำนวนที่ท่านคิดว่าเป็นดอกเบี้ยธนาคารที่แกเอาไป โดยที่ลูกหลานไม่ทราบ



อ้างอิงจาก :คอลัมน์หนังสือ
ข้อความเรียบเรียงโดย
อ.เสถียรพงษ์ วรรณปก


เพจกระดาน บอกบุญ หล่อพระ