วิธีหลอมพระแก้วคริสตัลหน้าตัก 5 นิ้วแก้วตันๆต้นทุนองค์ละ 137.- บาทหน้า 2#38 ขึ้นไป

ขออนุญาตตั้งกระทู้ใหม่นี้ เพื่อเขียนแบบรวบรัดที่สุด ( ท่านที่ต้องการทราบรายละเอียดแบบค่อนข้างเต็มรูปแบบสามารถหาอ่านได้จากกระทู้อื่นๆที่ผมเขียนในเวปพลังจิตและเวปวิชาการครับ )


ก้อนแก้วเพื่อการหลอมต่อมีหลายหลากสีมาก ถ้าซื้อถูกโรงงานของจีนแผ่นดินใหญ่ ราคาขายปลีกครั้งละ 1 - 300 kg. @ 5 หยวน ( ประมาณ 25.- บาท ) และราคาจะถูกลงไปเรื่อยๆตามน้ำหนักและจำนวนครั้งที่ซื้อเพิ่มขึ้น ทราบว่าราคาจะถูกที่สุดที่กิโลกรัมละ 2 หยวน ( ประมาณกิโลกรัมละ 10.- บาท ) หากซื้อเกินครั้งละ 1,000 kg. และซื้อหลายๆครั้งติดต่อกันอย่างสม่ำเสมอ

หมายเหตุ
ราคาตัวอย่าง sample ก้อนแก้วเพื่อการหลอมต่อที่ต้องการให้โรงงานในจีนส่งให้พิเศษทางเครื่องบินจะมีค่าใช้จ่าย แต่ถ้าส่งทางเรืออาจไม่มีค่าใช้จ่ายหรือมีก็เพียงเล็กน้อย แต่ต้องมาเสียภาษีนำเข้าเองนะครับ ซึ่งภาษีนำเข้าของไทยไม่ได้แพงอะไรเลย

 

สำรองพื้นที่เป็นสารบัญ 1
สำรองพื้นที่เป็นสารบัญ

 

สำรองพื้นที่เป็นสารบัญ 2

 

สำรองพื้นที่เป็นสารบัญ 3

 

ก้อนแก้วเพื่อการหลอมต่อมีหลายบริษัทและหลายประเทศ มีทั้งสีแบบขุ่น และสีแบบใสและสีแบบอื่นๆ จึงทำให้ไม่ต้องมาผสมสีเองเหมือนในอดีต

 

บางบริษัทในจีนที่ไม่มีโรงงานหลอมแก้วเป็นของตนเอง แต่เขามีความสามารถหาก้อนแก้วเพื่อการหลอมต่อที่มีเนื้อเป็นคริสตัลที่มีค่าคริสตัล 30% PbO ก็มีมากมายหลายบริษัท หรือบางโรงงานหลอมแก้วมาเองก็มี แต่บางโรงงานก็ผลิตก้อนแก้วเพียงไม่กี่สี ส่วนมากจะอยู่ที่ประมาณ 22 สี ( สีแบบใส ) และอีกประมาณ 20 สี ( สีแบบขุ่น )

แต่ถ้าเป็นโรงงานหลอมแก้วในเครือข่ายยุโรปหรืออเมริกาอาจมีมากถึงร้อยสีและมีสีเรืองแสงในที่มืดด้วย แต่ราคาต่อกิโลกรัมอาจแพงขึ้น อาจมีตั้งแต่กิโลกรัมละ 100.- บาทขึ้นไป ( แต่รับประกันการไม่เกิดฟองอากาศเลย )

หมายเหตุ
[ ก้อนแก้วของจีนจากการทดลองของลูกน้องผมนั้น มีฟองอากาศในระดับหนึ่งในชิ้นงานหน้าตักไม่เกิน 5 นิ้ว และชิ้นงานที่ใหญ่ขึ้นและมีเงื่อนไขทางเทคนิคมากขึ้น ฟองอากาศจะใหญ่ขึ้น แต่แก้ไขได้ โปรดติดตามการแก้ไข ]

 

ก้อนแก้วเพื่อการหลอมต่อของ Gaffer Glass ที่มีมาตราฐานสูงสุดและเป็นที่ยอมรับของศิลปินงานแก้วและช่างแก้วฝีมือทุกระดับทั่วโลก

 

พื้นที่ของเครื่องมือก็มีเพียงแค่เตาอบตัวนี้ตัวเดียว ประมาณฟุตครึ่งคูณฟุตครึ่งแค่นี้เอง ใหญ่กว่าหม้อหุงข้าวเพียงเล็กน้อยเท่านั้นครับ

 

หรือจะใช้เตาอบแบบเปิดฝาด้านหน้าตามรูปก็ได้ ขนาดใหญ่กว่าเตาอบไมโครเวปเพียงนิดเดียว ขนาดภายในเตาคือตัวกำหนดขนาดของชิ้นงานครับ ( ต้องเผื่อกระถางดินที่วางบนแม่พิมพ์ปูนปลาสเตอร์ทนไฟด้วยนะครับ )

 

หรือท่านที่ต้องการก่อเตาเองก็ได้ ดังในรูปนี้แค่ใช้อิฐทนความร้อนมาวางเป็นรูปนี้ ใส่ลวดทำความร้อน เวลาปิดด้านหน้าก็วางอิฐทนความร้อนเข้าไป ทำช่องมองไว้ช่องหนึ่ง เอาอิฐทนความร้อนเสียบแบบว่า ดึงออกเพื่อมองภายในได้รูเล็กๆรูเดียวก็พอแล้ว

หมายเหตุ
ต้นทุนแบบนี้จะถูกมาก แต่คนก่อเตาอบนี้ต้องมีความรอบคอบเรื่องที่ตั้งเตา ต้องระวังเรื่องไฟและความร้อน

 

ขอความกรุณาอย่าเพิ่งเขียนอะไรบนกระทู้นี้นะครับ ผมไปธุระก่อน จะกลับมาเขียนภายหลังครับ

หากต้องการเขียนก็กดอนุโมทนาไว้บนกระทู้ก็พอครับ กระทู้นี้ผมกลั่นกรองและตัดความรู้วิชาแก้วอื่นๆที่ไม่เกี่ยวข้องออกทั้งหมด เพราะจะทำให้งง และอาจคิดว่ายาก แต่ความจริงนั้นง่ายกว่าต้มข้าวต้มเสียอีกครับ

 

วิธีหลอมแก้วที่ผมกำลังจะกล่าวถึงในกระทู้นี้ ต่างประเทศเรียกว่า Lost Wax Glass บ้าง, เรียกว่า Kiln Cast Glass บ้าง, เรียกว่า …… บ้าง, ทางประเทศจีนทั้งจีนไต้หวันและจีนแผ่นดินใหญ่เรียกว่า Liuli บ้าง ( หลิวหลี่ ออกเสียงตามภาษาจีนกลาง ) จะเรียกว่าอะไรไม่สำคัญครับ เอาเป็นว่า วิธีการหลอมแก้วแบบนี้ เคยมีการบันทึกไว้ในจีนแผ่นดินใหญ่ว่า เคยมีการหลอมมาแล้วนับพันหรือบางที่บอกว่า เมื่อหลายพันปีก่อน จีนค้นพบวิธีการหลอมแก้ววิธีนี้กันแล้ว หากแต่ว่า จีนเป็นชนชาติที่เมื่อรู้สิ่งใดแล้วมักหวงวิชา เพื่อเก็บไว้สืบทอดเฉพาะคนที่ตนเองรัก เช่น ลูกชายคนโต หรือหลานชายคนโต หรือหากไม่มีลูกชายก็มักเลือกลูกศิษย์ที่ตนไว้วางใจมากที่สุด แต่วิธีคิดแบบนี้ทำให้วิชาหรือวิธีนี้ค่อยๆหายไปจากโลกนี้ หรืออยู่แต่ในเฉพาะมือของคนบางคนเท่านั้น

ต่อมาเมื่อโลกผ่านกาลเวลามานับพันๆปี มีชนชาติที่หลอมแก้วในเบ้าและเตาหลอมเกิดขึ้นบนโลกเมื่อประมาณ 1 พันปีที่ผ่านมา ชนชาติต่างๆบนโลกนี้ที่หลอมแก้วจากเบ้าหลอมหรือเตาหลอม ได้สร้างศิลปินหรือช่างแก้วขึ้นมาจำนวนหนึ่ง และช่างแก้วหรือศิลปินแก้วเหล่านี้ มีการพัฒนาวิธีการหลอมขึ้นใหม่ โดยไม่อาศัยเบ้าหลอมแก้ว ไม่มีเตาหลอมแก้วให้ยุ่งยาก เพราะเขาเหล่านั้นมีก้อนแก้วเพื่อการหลอมต่อ ( ในขณะนั้นอาจเป็นแค่เศษแก้วแตกๆ ) นำแก้วเหล่านั้นมาหลอมในแม่พิมพ์ทรายสำเร็จตั้งแต่หลายร้อยปีที่แล้ว และชนชาติยุโรปได้พัฒนาวิธีการนี้ขึ้นมาเรื่อยๆ จนกระทั่งวิชาหรือวิธีการหลอมแก้วชนิดนี้ เราอาจเรียกอย่างเป็นทางการว่า Lost Wax Glass แต่คนฝรั่งเศสหรือชาวยุโรปส่วนมากยังคงเรียกว่า Pate derver เป็นการยกย่องให้เกียรติว่า ฝรั่งเศสก็เป็นประเทศแรกๆที่พบวิธีนี้เมื่อนับร้อยปีที่แล้วและพัฒนาต่อเนื่องไม่เคยหยุดเลยจนกระทั่งปัจจุบัน

ต่อมาอีกเมื่อโลกเข้าสู่ยุคพัฒนาอุตสาหกรรม ประมาณแค่ไม่กี่สิบปีมานี้เอง อาจเป็นยุคหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ที่ผ่านมา ประเทศในยุโรปได้ทวีความสามารถขึ้นอย่างมากมาย โดยเฉพาะฝรั่งเศสที่พัฒนาวิธีการหลอมแก้วในแม่พิมพ์ปูนปลาสเตอร์ได้สำเร็จเกือบทุกวิธี ทั้งวิธีง่ายๆและวิธีที่สลับซับซ้อน ( พระแก้วไม่สลับซับซ้อนเลย ) และได้เผยแผ่ความรู้ไปยังอีกหลายประเทศในยุโรปจนกระทั่งถึงปัจจุบันนี้

 

ต่อมาองค์กรแห่งหนึ่งของอเมริกาชื่อว่า Corning Museum of Glass ได้รวบรวมศิลปินแก้วและช่างแก้วแทบทุกสาขาวิชาเพื่อแสดงและสอนวิชาหรือวิธีขึ้นรูปชิ้นงานแก้วให้แก่ประชาชนชาวอเมริกันได้เรียนรู้ ในที่สุดองค์กรนี้ได้สอนให้คนในอเมริกาที่เป็นคนธรรมดาได้กลายเป็นช่างแก้วหรือบางคนได้เป็นศิลปินแก้วไปแล้วมากมาย ก่อให้เกิดรายได้อย่างมหาศาลต่อประชากรของคนอเมริกา เพราะว่า อะไรจะมีต้นทุนถูกกว่าแก้วคงไม่มีอีกแล้ว และอะไรจะแพงกว่าชิ้นงานแก้วก็คงไม่มีอีกเช่นกัน เมื่อต้นทุนราคาถูก และผลที่ได้คือกำไรมหาศาล ความมั่นคงมั่งคั่งย่อมเกิดขึ้นในแผ่นดินอเมริกานั่นเอง

ผมมองเห็นจุดนี้ เคยไปปรึกษาอาจารย์ของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในไทย แต่คำตอบยังคงเป็นว่า ไม่เอาดีกว่า ทำในสิ่งที่เคยทำกันมานานแล้ว ดีกว่าจะต้องบุกเบิกทำสิ่งใหม่ๆ

 

ดาราหญิงชาวจีนไต้หวันท่านหนึ่งชื่อหยาง หุ้ย ซาน ได้หลงไหลในชิ้นงานแก้วคริสตัลที่ขึ้นรูปด้วยวิธีต่างๆแทบทุกวิธี เธอจึงได้ขอสามีของเธอชื่อคุณจางอี้ ผู้กำกับใหญ่ของไต้หวันและจีน เพื่อไปเรียนวิชาหลอมแก้วและขึ้นรูปชิ้นงานแก้วแทบทุกวิธีทั้งในอเมริกาและในยุโรป แต่เนื่องจากความสนใจของคุณหยาง หุ้ย ซานนั้น เธอสนใจไปหมดทุกสาขาวิชา ไม่ว่าจะเป็นงานปั้นแก้วมือเปล่าฟรีฟอร์ม, งานเป่าแก้วด้วยปอด, งานกดปั๊มแก้ว, งานขึ้นรูปชิ้นงานแก้ววิธีอื่นๆ รวมถึงที่สุดก็คือ วิธี Lost Wax Glass หรือ Pate deVere ด้วย เธอเสียเวลาเรียนนานไปหน่อย คือเรียนไปถึง 19 ปี และกลับมาเปิดสตูดิโออยู่อีก 6 ปี

ผมเคารพคุณหยาง หุ้ย ซานและคุณจางอี้มากก็จริง แต่ผมคิดว่า แค่เพียงวิชาขึ้นรูปด้วยวิธี Lost Wax Glass เพียงวิชาเดียว ก็สามารถหากินได้ทั้งชาติแล้ว ไม่จำเป็นต้องไปเรียนให้ครบทุกวิชาหรือทุกวิธีทุกเทคนิค ซึ่งผมเองเคยผ่านงานเหล่านี้มาหมดแล้ว สามารถสรุปได้ว่า วิชานี้หรือวิธีนี้อย่างเดียวพอ เรียนด้วยตนเองยังได้เลย หรือถ้าพูดแบบว่า ไม่ปิดบัง ไม่ต้องเรียนครับ ลงมือทำปั๊บก็สำเร็จทันที ไม่มีอะไรยากแม้แต่อย่างเดียว

 

ปัจจุบันโรงงานขึ้นรูปชิ้นงานแก้วของคุณหยาง หุ้ย ซานและสามี คุณจางอี้อยู่ในมณฑลเซี้ยงไฮ้ มีจำนวนคนงานมากถึง 700 คน งานล้นมือชนิดที่ว่า ทำไปอีกพันปีก็ทำไม่ทัน

แล้วถ้าเป็นประเทศไทยล่ะ ผมเชื่อว่าประเทศไทยนั้นจะยิ่งกว่าประเทศจีนมาก เพราะคนไทยมักนิยมการสร้างพระพุทธรูป ไม่ว่าจะเป็นขนาดหน้าตักเล็กๆ หน้าตัก 1 นิ้ว, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11 และขนาดหน้าตัก 12 นิ้ว ส่วนขนาดกลางก็มักเริ่มต้นที่หน้าตัก 17 นิ้ว, 19, 2X ( ยี่สิบกว่านิ้ว ), 3X นิ้ว และขนาดใหญ่หน้าตัก 4X, 5X และ 6X นิ้ว ส่วนขนาดใหญ่เป็นพิเศษที่มีขนาดหลายเมตรนั้น คิดว่าต้องรอให้คนรุ่นลูกรุ่นหลานได้มาต่อยอดกันครับ สำหรับชาตินี้ ผมคงไม่ทันเห็นแล้วสำหรับพระแก้วคริสตัลขนาดใหญ่พิเศษ

 

ด้านล่างต่อจากนี้ไป โปรดทำความเข้าใจก่อนว่า หากเราทำผิดขั้นตอน หรือไม่ละเอียดในแต่ละขั้นตอน เมื่อแก้วถูกขึ้นรูปแล้ว อาจต้องนำกลับมาแก้ไข ซึ่งนี่แหละครับ จะเป็นงานยาก

ดังนั้น การทำทุกอย่างให้ถูกต้อง คิดให้มาก ทบทวนทุกขั้นตอนก่อนการลงมือ เมื่อทำชิ้นงานแก้วเสร็จ คือหลังจากผ่านเตาอบเรียบร้อยแล้ว ชิ้นงานที่ไม่ต้องแก้ไขเลย จะง่ายไม่ยุ่งยาก

ผมมักมีคำพูดคำหนึ่งว่า

กฏข้อที่ 1 คือความละเอียดละออ

กฏข้อที่ 2 คือกลับไปทบทวนกฏข้อที่ 1 เสมอ

 

ตัวอย่างพระแก้วคริสตัลที่หลอมด้วยวิธี Lost Wax Glass หน้าตัก 9 นิ้วเต็มที่ผมเคยสร้างสำเร็จมาหลายองค์ น้ำหนักเฉพาะองค์พระแก้ว 6.25 กิโลกรัม ( โดยเฉลี่ย ) ชนิดน้ำแก้วคริสตัลเนื้อตันๆ ใช้ก้อนแก้วเพื่อการหลอมต่อที่สร้างขึ้นเองในเมืองไทยสูตรแก้วคริสตัล 30% PbO

ขั้นตอนที่ 1

การกำหนดรูปร่างลักษณะของชิ้นงานตามขนาดที่ต้องการ ขั้นตอนนี้ผมเคยเลือกทีมช่างของสิบหมู่ กรมศิลปากร ซึ่งความจริงแล้ว ช่างปั้นคนไหนก็ได้ที่สามารถปั้นได้สวยอย่างใจ ที่สำคัญคือความรู้ ต้องรู้ว่า อะไรทำได้ อะไรทำไม่ได้ เช่น ในฝ่าพระหัตถ์จะทำรูปนกรูปมดหรือรูปอื่นใดแทนที่รูปกงจักร อย่างนี้ทำไม่ได้นะครับ

Lost Wax Glass สามารถทำได้ทุกรูปแบบ สามารถพริ้วไหวได้ตามใจชอบ ขึ้นอยู่กับว่า ท่านสามารถขจัดปูนปลาสเตอร์ที่เป็นแม่พิมพ์ออกหลังผ่านการอบได้อย่างไรเท่านั้นเอง

 

ดูจากตารางที่ผมเคยคำนวนไว้นานแล้ว การสร้างพระแก้วหน้าตัก 9 นิ้วองค์นี้ ผมคาดการณ์ว่า น้ำหนักองค์พระหากสร้างด้วยแก้วคริสตัลตันๆ น่าจะมีน้ำหนักองค์ละ 7.0 กิโลกรัม แต่เมื่อสร้างเสร็จกลับมีน้ำหนักน้อยกว่าที่คำนวนเอาไว้ คือเฉลี่ยที่องค์ละ 6.25 กิโลกรัม

การหลอมพระแก้วในแม่พิมพ์ปูนปลาสเตอร์มีความจำเป็นที่จะต้องคำนวนน้ำหนักให้ได้ใกล้เคียงความจริงมากที่สุด เพราะสาเหตุที่ผมไม่ต้องการให้ใครตัดส่วนล่างสุดคือ " ตัวทับเสร็จ " ตัวทับเสร็จหรือก้นที่ยื่นออกมาด้านล่าง มีไว้สำหรับล๊อคองค์พระเข้ากับฐาน ไม่ให้ขยับเขยื้อนได้ หากมีการตัดตัวทับเสร็จ ก็จะต้องมีเครื่องมือการตัด หากไม่ต้องตัดก็จะถือว่างานนี้ง่ายขึ้นเยอะมากเลยครับ