มีธรรมะที่เนื้อที่ตัว

มีธรรมะที่เนื้อที่ตัว
ผู้รู้ธรรมะมีมากมาย สามารถที่จะอธิบายความหมายของแต่ละหัวข้อได้อย่างละเอียด แต่บางคนนั้นอาจจะไม่มีธรรมะอยู่ในตัวเลยก็ได้ รู้เพียงเพื่อไว้ประกอบอาชีพ รู้เพียงเพื่อไว้อวดตน หรือรู้เพียงเพื่อไว้หาประโยชน์เท่านั้น มิได้ใช่ความรู้นั้นให้เป็นอุปกรณ์การนำทางไปกำจัดกิเลสต่างๆให้หมดเสียโดยเร็ว กลับทำให้กิเลสเพิ่มพูนมากขึ้นไปอีกด้วยความยึดมั่นว่า "กูดี" ก็เท่านั้น​

ผู้มีธรรมะอาจจะไม่รู้หัวข้อธรรมเลยแม้สักข้อเดียว แต่กลับประพฤติปฏิบัติได้ดีเสียยิ่งกว่าผู้รู้ธรรมะอย่างมากมายนั้นเสียอีก พระพุทธเจ้าไม่เคยบอกว่าถ้าจะมีธรรมะ ต้องศึกษาธรรมข้อนี้จากหนังสือเล่มนั้น หนังสือเล่มนี้ มีแต่บอกว่า "ทุกข์ก็ดี เหตุให้เกิดทุกข์ก็ดี ความดับสนิทแห่งทุกข์ก็ดี หนทางให้ถึงความดับสนิทแห่งทุกข์ก็ดี ตถาคตบัญญัติไว้ในร่างกายยาวประมาณวาหนึ่งนี้ พร้อมทั้งสัญญาและใจ(คือที่ยังไม่ตาย)" เราสามารถศึกษาได้ในตัวของเรานี่แหละ ไม่ต้องไปเที่ยวเสาะแสวงหาที่ไหน
เราจะมีธรรมะกันได้อย่างไร เริ่มแรกเราต้องรู้จักตัวเองเสียก่อน ลองนึกย้อนกลับไปดูชีวิตของเราดูว่าเป็นมาอย่างไร เริ่มตั้งแต่พอที่เราจะนึกได้ จะเห็นว่าการดำเนินชีวิตมานี้มันเต็มไปด้วย การต่อสู้กันระหว่างความคิดกระทำสิ่งที่ถูกกับความคิดกระทำสิ่งที่ผิด(ส่วนมากมักจะย่อมตามใจกิเลส) เต็มไปด้วยความระหกระเหิน เต็มไปด้วยความบ้าบอ จนมาถึงเราปัจจุบันนี้เราเป็นใคร ทำอะไร อยู่ในฐานะอะไร เราเป็นมนุษย์ใช่ไหม
เชื่อตัวเอง เมื่อรู้จักตัวเองว่าเป็นมนุษย์แล้ว ก็ต้องเชื่อตัวเองว่าจะทำได้อย่างที่มนุษย์ทำ อะไรที่มนุษย์ทำได้เราต้องทำได้
บังคับตัวเอง เมื่อเชื่อตัวเองว่าต้องทำได้อย่างที่มนุษย์ทำแล้ว ก็เริ่มบังคับตัวเอง แต่ก่อนเคยปล่อยละเลยให้ทำไปตามอำนาจกิเลสสั่งการอยู่เสมอ คราวนี้กลับมาบังคับมันดูบ้าง เคยกินเหล้า สูบบุหรี่ ก็บังคับตนไม่ได้สนองตอบความอยากนั้นเสียโดยเด็ดขาด ถ้าเรามีจิตใจที่มีความมุ่งมั่นอย่างแท้จริงเราก็เลิกมันได้อย่างเด็ดขาด พวกที่เลิกไม่สำเร็จก็เพราะจิตใจไม่เอาจริง ชอบอ้างโน้นอ้างนี่ ก็อ้างเพื่อกิเลสทั้งนั้น
พอใจตัวเอง เมื่อบังคับตัวเองได้แล้ว ก็แน่นอนว่าจะต้องพอใจอิ่มใจปลื้มใจตัวเอง ถ้าอย่างนี้ยังไม่พอใจตนเองก็ไม่รู้จะหาอะไรมาทำให้พอใจได้อีกแล้ว ขอบอกว่ามันไม่เหมื่อนกับการพอใจแบบสนองตอบกิเลสนั่นหลอก
เคารพตัวเอง เมื่อพอใจตัวเองแล้ว ก็ย่อมเป็นที่หน้าเคารพ เราก็ควรเคารพตัวเอง กราบไหว้ตัวเองได้ เป็นการให้ความนับถือ เชื่อใจ ไว้ใจ ยิ่งกว่าใดๆหมด จะเป็นกำลังใจความมุ่งมั่นในการบังคับตัวให้ยิ่งๆขึ้นไปตามลำดับ จนในที่สุดก็ดับไม่เหลือ
ลองสำรวจตัวเองดูว่า เป็นที่หน้าเคารพหรือเปล่า หรือว่ามันรู้สึกละอายตัวเอง กราบไหว้ตัวเองไม่ลง ถ้ารู้ว่าเพราะเหตุอะไรที่กราบไหว้ตัวเองไม่ลง ก็ควรบังคับตัวเองเสียใหม่ เพื่อให้สมกับที่เกิดมาเป็นมนุษย์
[b-wai] [b-wai]
http://www.geocities.com/Heartland/Fields/9416/article/article3.html