ภาพบรรยากาศการเดินทาง "ไปหาที่ตายในชมพูทวีป..!"

ภาพบรรยากาศการเดินทาง "ไปหาที่ตายในชมพูทวีป..!"
ณ ประเทศอินเดีย


เวลา ๐๔.๕๐ น. เคาน์เตอร์ W สนามบินสุวรรณภูมิ




เวลา ๐๔.๕๕ น. เจ้าหน้าที่ NC Tour ติดหมายเลขประจำกระเป๋าให้กับทุกคน




รับแจกเอกสารสำหรับการเดินทาง - ท่องเที่ยว
​

 

เวลา ๐๖.๒๐ น. ตรวจตั๋วและฝากกระเป๋า


เวลา ๐๖.๓๕ น. ผ่านเครื่อง X - Ray และตม. เข้าไปด้านใน


เวลา ๐๖.๕๐ น. มารอขึ้นเครื่องที่ประตู F3 ยาว ๆ ไปเลย ๒ ชั่วโมง






เวลา ๐๗.๔๐ น. ตรวจตั๋วเตรียมเข้าประตูขึ้นเครื่อง มี X-Ray ซ้ำอีกด้วย


เวลา ๐๗.๕๐ น. นิมนต์ขึ้นเครื่องก่อน อีก ๑ ชั่วโมงเครื่องจะออก ก็นั่งอ่านหนังสือรอไปสิครับ​

 

เวลา ๐๙.๔๔ เมืองไทย กับอาหารเช้าบนเครื่องบิน


อาหารแขกน่ารังเกียจมาก ต้องรีบทำลายให้หมด..!


แอร์โฮสเตสบนเครื่องผิวขาวมากสำหรับคนแขก สุวณฺณวณฺโณ คือแบบนี้เอง


น้องฟ้า..ใสมาก


เวลา ๑๑.๓๐ น. เมืองไทย กับข้าวมันไก่ประตูน้ำ อภินันทนาการจาก NC Tour


เวลา ๑๒.๐๕ น. อินเดีย ถึงท่าอากาศยานนานาชาติอินทิราคานธี


เดินไกลทีเดียว


ยินดีต้อนรับสู่ชมพูทวีป


ผ่าน ตม.แบบงง ๆ ไม่ได้ใช้เอกสารอะไรเลยนอกจากพาสปอร์ต นิ้วมือก็ไม่ต้องปั๊ม


ทางไปรับกระเป๋าต้องผ่าน Duty Free ก่อน


เที่ยวบินก่อนหน้าเรายังรับกระเป๋าไม่เสร็จ


คุณเอ (ฉัตตริน เพียรธรรม) มาเที่ยวบินก่อนหน้า รออยู่ที่สายพาน ๑๒


รวบรวมกระเป๋า ของหลวงพ่อมาเกือบท้ายสุด


ขาออกติดมาก


มีสุ่มเรียกตรวจกระเป๋าอีกรอบ


Agency หายหัวไป..ต้องรอไปก่อน


ไกลขนาดนี้ ทำไมไม่ไปรอที่บ้านเอ็งเลยวะ ?


ไกลโว้ย..!


โห..มา ๒๐ คน เอารถบัส ๕๐ ที่นั่งมารับ..!


สิ้นเปลืองทรัพยากรเกินไป


นั่งไปเล้ยยย..คนละแถวก็ได้


พลขับรูปหล่อเป็นชาวซิกข์


ระหว่างทางไปภัตตาคาร มีก่อสร้างใหม่ ๆ เยอะมาก


อุณหภูมิ ๓๕ องศาเซลเซียส ไม่ถือว่าร้อน


มีแต่การก่อสร้างทั่วไปหมด
​

 

ตึกรามบ้านช่องทันสมัย




ภัตตาคารอยู่ในโรงแรม แต่ตรวจเข้มมาก


ชื่อโรงแรมต้นมะนาว


ห้องอาหารที่เราจองไว้อยู่ด้านหลังโรงแรม


มีพระพุทธรูปอยู่ด้านหน้า หลวงพ่อเล็กถวายพวงมาลัยไป ๑ พวง


รูปแรกในประเทศอินเดียเที่ยวนี้




อาหารกลางวันเป็นบุฟเฟ่ต์ ตักกันตามอัธยาศัย


เวลา ๑๓.๓๐ น. อินเดียแล้ว จึงขอชาร้อนถ้วยเดียว


คุณสุมิตรเอเย่นต์ของเรา เอาใบฝรั่งมาให้


บอกว่าในตลาดไม่มีขาย ต้องไปเก็บมาจากบ้านของตัวเอง
​

 

คุณสุมิตรมาเล่าเรื่องตลกให้ฟัง ว่าซื้อต้นฝรั่งจากเมืองไทยมาปลูก แล้วก็ต้องเอามาบริการคนไทย


คุณโชค ชาวเมืองอรุณาจัล เป็นไกด์ของเราในวันนี้


ตรงไปวัดสวามีนารายัณ อักษรธรรม (Swsminrayan Akshrdham)


อินเดียแท้ต้องรถติด (ฉิบหา..)


ป้ายรถเมล์


ใครว่ากรุงเทพฯ รถติดมาก ?


ข้ามแม่น้ำยมุนา


เห็นแล้ว..วัดสวามีนารายัณ อักษรธรรม (Swsminrayan Akshrdham)
​

 

ถ่ายรูปมหามณเฑียรจากลานจอดรถ ห้ามเอาอะไรเข้าไปทุกอย่างนอกจากชีวิต..!


เข้าสองชั่วโมงสี่สิบนาที ดูยังไม่ครบก็ต้องออกมาเพราะว่าต้องเข้าที่พัก


ลานจอดรถก็ไกลโคตร เดินจนท้อเลย..!


เวลา ๑๘.๑๐ น. (อินเดีย) มาติดหนุบหนับบนถนนต่อไป
​

 

ทุ่มกว่าของอินเดีย ยังไม่ถึงโรงแรม ฝนมาซ้ำอีกต่างหาก


สามทุ่มครึ่งเมืองไทยเพิ่งถึงโรงแรม


ในล็อบบี้โรงแรม


ร้านขายของที่ระลึกของโรงแรม


ห้อง 628 ITC Hotel


นอนคนเดียวทั้งชาติ


ห้องน้ำ


โต๊ะทำงาน
​

 

วันศุกร์ที่ ๒๘ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๖


ใส่ได้แค่ ๑ ใน ๔ ปกติใช้แต่ใบเล็กหิ้วขึ้นเครื่องเท่านั้น


ลงมารอที่ล็อบบี้โรงแรม








การตกแต่งภายในโรงแรม


หัวหน้าทัวร์ขอให้เขาเปิดห้องอาหารตั้งแต่หกโมงครึ่ง


ทำไมอาหารแขกถึงอร่อยนักวะ ?


มาดวลกัน..อิ่มช้าถือว่าแพ้..!


คนอื่นว่ากันตามอัธยาศัย


หลวงพ่อชนะขาด ฮ่า..ฮ่า..!​

 

รถขายชา (กะลัมไจ) ตัวอย่าง


เช็คกระเป๋าเตรียมขนขึ้นรถ


คุณโชคเครียดเพราะว่ากระเป๋าไม่ได้วางตามหมายเลข


ทางขึ้นโรงแรม


Starliner Singh ทิ้งโค้งมาเกือบยกล้อ..!


ขนกระเป๋าขึ้นหมดแล้วมารอรับรางวัล


กรุงเดลีมีต้นไม้มากกว่ากรุงเทพฯ อีก


ผู้ใช้ถนนใกล้ชิดกันน่าอบอุ่นมาก..!


รถติดเป็นเรื่องปกติของที่นี่​

 

ถึงแล้ว..สนามบินนานาชาติอินทิราคานธี


ขนกระเป๋าลง งานนี้มีทั้งบุบ ทั้งแตก ทั้งซิปแตก..!


ลงประตู ๓ โดนไล่ไปประตู ๘


ตรวจเข้มทีละคนก่อนปล่อยผ่านเข้าไป


มารวมพลด้านใน


เช็คอินเฉลี่ยน้ำหนักกระเป๋า หลวงพ่อโดนฝาก ๓ ใบ..!


ด้านในตรวจเข้มอีก ๒ ด่าน จนเกือบจะไปขึ้นเครื่องไม่ทัน..!


มีแต่พี่น้องมุสลิมเต็มประตูขึ้นเครื่อง..!


แต่ละท่านมาดเหลือร้าย..!​

 

เวลา ๑๑.๓๕ น. (อินเดีย) ลงที่สนามบินศรีนคราพร้อมสายฝน


มารอรับกระเป๋าที่สายพานหมายเลข ๒


เขียนใบขออนุญาตเข้าเมือง กว่าจะผ่านครบทุกคนก็เป็นชั่วโมง


พร้อมลุยฝนแล้วครับ..!


อยู่ใต้ฟ้าจะกลัวอะไรกับฝน..!


รถตู้ยี่ห้อแดวูจำนวน ๓ คัน มารอรับพวกเรา


เหลือผู้กล้าหาญตามหลวงพ่อไปแค่นี้


ขอรูปตัวเองบ้าง


นั่งข้างหน้าเพื่อถ่ายรูปไม่ได้ ถ่ายได้แต่ด้านข้างแบบนี้


ศรีนครามีแต่ต้นไม้เมืองหนาว


ประชาชน ๙๐ % เป็นมุสลิม


ข้ามแม่น้ำด้วย


วิ่งมาเป็นชั่วโมงกว่าจะถึงร้านอาหาร
​

 

เป็นร้านอาหารจีนแต่ชื่อ ลาซา


อาหารมาช้ามาก


ถ้วยแรกเป็นซุป


ผัดผักรวม กับผัดปลาใส่เครื่องเทศคล้าย ๆ ฉู่ฉี่


สะอาดจนบริกรไม่เก็บจานเก่า ต้องทิ้งทิชชู่เอาไว้ให้เห็นว่าใช้แล้ว


ปิดท้ายด้วยไอศกรีม


ซื้อซิมและลงทะเบียนผู้ใช้ ต้องถ่ายรูปยืนยันตัวตนด้วย


สามหนุ่มบริการสุดใจขาดดิ้น นั่งรถไปกับเราช่วยลงทะเบียนให้เป็นชั่วโมง
​

 

มาถึงสวนโมกุลท่ามกลางฝนพรำ








อากาศตอนนี้ ๑๗ องศาเซลเซียส


โดดเดี่ยวผู้น่ารัก..!


ไปสวนแห่งที่ ๒ ชื่อชาลิมาร์








ภายในสวนสวยมาก โดยเฉพาะต้นเมเปิ้ลอายุหลายร้อยปี


















เวลา ๑๖.๕๐ น. (อินเดีย) มาชมโรงงานทอพรมชื่อ กาสี








บรรยายจนน้ำลายแห้งก็ไม่มีใครซื้อ เพราะว่าผืนใหญ่และหนักมาก
​

 

เวลา ๑๘.๐๐ น. (อินเดีย) มารอลงเรือไปยังบ้านพักลอยน้ำ



ขนาดมีกระเป๋าช่วยถ่วงยังสู้น้ำหนักอีกข้างไม่ไหว..!

ปกติแล้วที่นั่งหลักเขาให้นอนไปจริง ๆ

ใกล้ถึงหมู่เรือบ้านแล้ว

ทิวทัศน์บนชายฝั่ง

เรือบ้านพักลอยน้ำแต่ละลำใหญ่มาก

ชายฝั่งด้านที่เราลงนั่งเรือมา

ห้องโถงรับแขกภายในเรือ

ห้องกินข้าวภายในเรือ

นั่งรอเขาเตรียมห้องพักให้

ห้องนอนในเรือของหลวงพ่อ
​

 

วันเสาร์ที่ ๒๙ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๖


อากาศ ๙ องศาเซลเซียส ความเย็นเข้ามาในห้องพักได้ทุกทิศทุกทาง

เสียงพี่น้องอิสลามสวดมนต์กันแต่เช้า มุสลิมที่นี่สวดมนต์เพราะมาก




เวลา ๐๕.๒๐ น. (อินเดีย) ภาพถ่ายยามเช้ามืด แถวนี้เรียกว่า Rainawari อาตมภาพอ่านว่า "ไร่นาวารี"


เรือพักของหลวงพ่อ ลำใหญ่มาก


มีทางเดินเลาะข้างเรือไปด้วย แต่หนาวจนไม่อยากจะเดิน


ตีห้าครึ่งลดลงไปอี๊กกก..!


เดินเล่นหาที่ถ่ายรูปยามเช้า


ถ่ายอย่างไรให้โลกจำ..!


ด้านหลังคือชายฝั่งที่เราข้ามมา


นั่งรออาหารเช้า


เคี้ยวใบฝรั่งแทนข้าวไปแล้ว ๔ ใบ
​

 

Grand Mother Chef มาจัดอาหารให้


นึกว่าให้คนละจาน ที่ไหนได้..ต้องแบ่งกัน ซาละเปาคนละ ๑ ลูก ขนมจีบคนละ ๒ ลูก


ไข่เจียว ๔ คน ๒ ชิ้น


ข้าวต้มมาเพียบเลย..แต่กับข้าวไม่มี..!


ขนมปังที่ไม่มีแยม มีแต่เนยอย่างเดียว


กล้วยหอมที่กินแต่เช้าแล้วมีหวังเป็นลมตาย..!


ชาวบ้านเริ่มพายเรือมาขายสินค้า ส่วนใหญ่พูดไทยได้..!


ตอนมาก็ช้าที่สุด ตอนไปก็ช้าที่สุด


แถวนี้นกอินทรีเยอะมาก
​

 

ตอนถ่ายรูปเห็นบินอยู่สูงลิบ ดูด้วยสายตาใหญ่กว่าห่านอีก..!


เรือมารับแล้วพายเลาะไปเรื่อย ๆ


เรือพ่อค้ามาเสนอขายถึงข้างเรือเป็นระยะไป


ถึงออกช้าแต่ก็ตามพรรคพวกจนทัน


ห้างเรือขายสรรพสินค้าลอยน้ำ


พายสวนมากี่ลำมีแต่ภาษาไทย..!


กลับขึ้นฝั่งที่เมื่อวานลงมา


มีเรือจอดรอลูกค้าเพียบเลย


รับดอกไม้ขอขมาจากคณะ ที่ทิ้งหลวงพ่อไปเที่ยว


เวลา ๐๘.๓๕ น. (อินเดีย) ออกเดินทางไปเมืองโซนามาร์ก


วิ่งเลาะทะเลสาบไป ๒๐ นาทีมาถึงร้านชาห์แคชเมียร์








เขาจอดให้หาซื้อผลไม้แห้ง แต่ทางร้านเสนอขายแต่หญ้าฝรั่งที่แพงโคตร..!


หลวงพ่อเลยหนีไปคุยกับหมาจรจัดแถวนี้


มุสลิมไม่เลี้ยงหมา เกิดมาจึงต้องหากินกันเอง
​

 

เวลา ๐๙.๒๕ น. (อินเดีย) ออกเดินทางต่อโดยเลาะทะเลสาบไปเรื่อย








ตลอดทางมีต้นไม้เยอะมาก


เบี่ยงขวาออกจากทะเลสาบแล้ววิ่งตรงไป






มาเจอด่านเก็บเงินค่าผ่านทาง




ถ้าเป็นบ้านเราเจอปั๊มน้ำมันแปลว่าออกนอกเมืองแล้ว


รถติดหน้าร้านขายเครื่องปั้นดินเผาพอดี


ทางแคบแต่รถเยอะมาก


ข้ามสะพานเข้าสู่เมืองมณีคาม เข้าเขตตรงนี้อินเตอร์เน็ตใช้งานได้ทันที


ป้ายต้อนรับสู่เมืองมณีคาม


อีก ๕๕ กิโลเมตรจะถึงเมืองโซนามาร์ก
​

 

มีด่านเป็นระยะไปแต่ไม่กล้าถ่ายรูปมากนัก


เวลา ๑๐.๕๐ น. (อินเดีย) จอดให้อุดจมูกเข้าห้องน้ำ..!


เวลา ๑๑.๐๕ น. (อินเดีย) ออกเดินทางต่อ










เริ่มขึ้นภูเขาไปเรื่อย ๆ ชักจะคาดเดาอนาคตออก






ยอดเขาหิมะโผล่มาแล้วครับท่าน..!


อีก ๑๙ กิโลเมตรถึงโซนามาร์ก






บรรยากาศประมาณน้ำฟ้าป่าเขากับเราสองคน


เห็นแดดเปรี้ยงขนาดนั้น แต่..ขอโทษ ..อากาศ ๑๑ องศาเซลเซียสครับ






ภูเขาหิมะใช่ไหมลูก ?..เอาไปเลย..แม่จัดให้..!


มาพร้อมรถติด..ดูเสียให้พอ..!


อัลเลาะห์อักบัรรรรรร..มาติดอยู่หน้าสุเหร่าพอดี
​