พระภิกษุสามเณรก็คือปุถุชน ที่อาจจะทำผิดพลาดได้ นี่ก็เป็นธรรมดาของโลกเช่นกัน

ในห้อง 'หลวงพ่อเล็ก วัดท่าขนุน' ตั้งกระทู้โดย iamfu, 7 พฤษภาคม 2022.

สถานะของกระทู้:
กระทู้ถูกปิด ไม่สามารถโพสต์ตอบกลับได้
  1. iamfu

    iamfu ผู้ดูแลเว็บบอร์ด ทีมงาน ผู้ดูแลเว็บบอร์ด

    วันที่สมัครสมาชิก:
    25 กันยายน 2008
    โพสต์:
    19,639
    กระทู้เรื่องเด่น:
    2,547
    ค่าพลัง:
    +26,386
    3DC2B4E2-9A94-42ED-B38A-41E58E10E48C.jpeg

    ที่อยากจะเตือนก็คือว่า ท่านทั้งหลายเป็นพระภิกษุสามเณร ญาติโยมที่ฟังอยู่เป็นพุทธบริษัท "สิ่งหนึ่งประการใดที่เกิดขึ้น ขอให้เราเข้าใจว่าเป็นธรรมดาของโลก"

    พระภิกษุสามเณรก็คือปุถุชน ไม่ใช่อริยชนระดับพระโสดาบันขึ้นไป จะได้ไม่ทำผิดทำพลาด แล้วบุคคลที่จะเข้าถึงความเป็นพระอริยเจ้า ตั้งแต่ระดับพระโสดาบันขึ้นไปนั้น ก็คงมีประมาณเขาวัว อย่างที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้เปรียบเอาไว้ วัวตัวหนึ่งมีเขา ๒ ข้าง แต่บุคคลที่ตั้งใจปฏิบัติแล้วไม่ได้ผล พระองค์ท่านเปรียบว่ามีมากเหมือนขนวัว วัวทั้งตัวมีขนกี่หมื่นเส้น

    แต่คราวนี้คนเราไม่มองตรงนี้ ในเมื่อไม่มองตรงนี้ และไปตั้งความหวังเอาไว้ว่า บุคคลโกนหัว ห่มเหลืองเมื่อไร จะต้องดีเท่านั้น ถ้าเราตั้งความหวังไว้แบบนั้น ก็อาจจะเจอแบบคุณน้าคนโตของกระผม

    คุณน้าคนโตของกระผม ท่านนับถือท่านอาจารย์นิกรณ์ ดอยนางแลมาก ขนาดอยู่กรุงเทพฯ เดินทางไปเชียงรายไปว่าเล่น พอท่านอาจารย์นิกรเกิดเรื่องอื้อฉาวขึ้นมา ไปทำผู้หญิงท้อง ท่านก็หันมานับถือพระอาจารย์ยันตระ ติดตามพระอาจารย์ยันตระออกไปแสวงบุญวัดโน้น วัดนี้ วัดนั้นไม่ขาด พออาจารย์ยันตระเกิดเรื่องอื้อฉาวขึ้นมา ท่านก็เปลี่ยนไปนับถือหลวงพ่อภาวนาพุทโธ คุณลองคิดดูว่าน้าผมซวยขนาดไหน ? จนกระทั่งทุกวันนี้ ถ้าท่านยังมีชีวิตอยู่ ผมเชื่อว่าท่านมองพระทั้งโลกหาดีไม่ได้

    เราที่เป็นพุทธบริษัทต้องเข้าใจว่า การปฏิบัติของพระนั้น ต่อให้ตั้งหน้าตั้งตารักษาศีล ปฏิบัติธรรมเต็มที่อย่างไรก็ตาม ก็จะแบ่งออกเป็น ๒ ประเภท

    ประเภทหนึ่งก็คือ เข้าถึงมรรคถึงผลไปเลย อีกประเภทหนึ่ง แค่กดกิเลสไว้ได้ด้วยอำนาจของสมาธิสมาบัติ ประเภทหลังนี่มักจะมาสายฤทธิ์ สายอภิญญา มีความเข้มแข็งในสมาธิสูงมาก แล้วก็ทำให้เกิดอุตริมนุสสธรรม คือสิ่งที่คนทั่ว ๆ ไปทำไม่ได้ ให้เขาเห็น

    ในเมื่อมีความสามารถพิเศษให้คนอื่นเห็น ผู้คนก็แห่กันไปหัวไม่วางหางไม่เว้น ในเมื่อมัวแต่รับญาติโยมจนตัวเองไม่มีเวลารักษากำลังใจ พอถึงเวลากดกิเลสไม่อยู่ รัก โลภ โกรธ หลง ตีกลับ ก็จะเกิดเหตุขึ้นอย่างท่านอาจารย์ ๓ รายที่บอกมาว่ากล่าวให้ฟัง

    แค่นั้นยังไม่พอ ถ้าเราเปรียบพระโสดาบัน พระสกทาคามี พระอนาคามี พระอรหันต์เป็นเพชร เป็นพลอย ลองถามคนที่เขาขุดเพชรขุดพลอยร่อนแร่ดูสิ ว่าเขาต้องขุดดิน ขุดหิน กี่หมื่นกี่แสนตันกว่าที่จะได้เพชรได้พลอยสักเม็ดหนึ่ง

    ในเมื่อเป็นเช่นนั้น พระภิกษุสงฆ์สามเณรในพระพุทธศาสนาของเรา ถ้านับในประเทศไทยก็มีอยู่แค่ประมาณแสนกว่ารูปเท่านั้น ถ้าหากว่าในช่วงเข้าพรรษาก็มีอยู่ราว ๆ สองแสนกว่ารูป กรองแล้วจะเหลือรอดไปได้สักเปอร์เซ็นต์ ? สองเปอร์เซ็นต์ก็ยาก

    ส่วนท่านที่เหลืออยู่ก็คือประเภทที่สามารถทรงฌาน ทรงสมาบัติแล้วกดกิเลสเอาไว้ เผลอเมื่อไร กิเลสตีหงายท้องเมื่อนั้น ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ท่านทั้งหลายจะไปหวังเอาเพชรเอาพลอยเลย เป็นเรื่องยากมาก

    เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันศุกร์ที่ ๖ พฤษภาคม ๒๕๖๕
    พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร. วัดท่าขนุน

    www.watthakhanun.com

    #พระครูวิลาศกาญจนธรรม #หลวงพ่อเล็ก
    #ชุมชนคุณธรรม #วัดท่าขนุน
    #ชุมชนคุณธรรมวัดท่าขนุน
    #ชุมชนคุณธรรมน้อมนำหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงขับเคลื่อนด้วยพลังบวร
    #พระพุทธศาสนา #watthakhanun
     
สถานะของกระทู้:
กระทู้ถูกปิด ไม่สามารถโพสต์ตอบกลับได้

แชร์หน้านี้

Loading...