บันทึกการเดินทาง "ซาปา ณ เวียดนาม"

บันทึกการเดินทาง "ซาปา ณ เวียดนาม"

วันศุกร์ที่ ๑ มีนาคม พุทธศักราช ๒๕๖๗


เวลา ๐๓.๕๐ น. พบกันที่ อาคาร ๑ ประตู ๑ สนามบินนานาชาติดอนเมือง


รูปหมู่เมื่อพร้อมหน้า


เช็คอินแบบกลุ่มใหญ่มากกกก..!


เช็คเดี่ยวไม่ได้เพราะว่าเป็นตั๋วกลุ่ม


เช็คอินช่องพิเศษเฉพาะหลวงตา..!


ได้ตั๋วแล้วไปทางออกสายการบินระหว่างประเทศ


เจอพี่สาวที่แสนดีซึ่งคบหากันมา ๔๐ กว่าปี


ผ่านเครื่องเอ๊กซเรย์มาจัดกระเป๋าด้านใน


ไปรอที่ทางออกขึ้นเครื่องหมายเลข ๔


ระหว่างรอขึ้นเครื่องก็สะสม "เสบียงบุญ" ไปเรื่อย


เวลา ๐๖.๒๕ น. เรียกขึ้นเครื่อง


ต่อรถบัสไปขึ้นเครื่อง


อยู่ท้ายสนามบินเลย


ไม่บอกเลขที่นั่ง เพราะว่ามีคนจะเอาไปเล่นหวย..!


"เสบียงบุญ" ชุดสุดท้ายก่อนเครื่องขึ้น
​

 

เวลา ๐๘.๔๐ น. เวลาเดียวกับประเทศไทย ถึงท่าอากาศยานนานาชาติฮานอย


อากาศเย็นทีเดียว


มืดครึ้มเมฆมากเหมือนฝนจะตก


เปิดให้ใช้ แต่..เดินเองนะครับ ไฟฟ้าไม่มี..!


ตม.เวียดนาม ประทับตราเข้าเมืองให้ภายใน ๑ นาที


ผ่านมาแล้วต้องลงข้างล่าง


มารอรับกระเป๋าสายพานที่ ๒


กระเป๋ามาเร็วทันใจมาก


ห้ามทิ้งลงโถส้วม แล้วมีไว้ทำไมวะ ?
​

 

แท็กซี่ให้เช่าด้วย




กระเป๋าแตกชำรุดจนสายการบินต้องใส่ถุงมาให้..!




รวมตัวแล้วออกไปขึ้นรถบัส


คุณหลัน มัคคุเทศก์ท้องถิ่น มารับ


ข้างนอกหนาวเอาเรื่อง


ค้นละ ๒๕ คน


กับอีก ๑ รูป..!


อาหารเช้าชิ้นใหญ่มาก


เวลา ๐๙.๕๐ น. ออกเดินทางไปเมืองซาปา


ซินจ่าว..อาหลัน


ขึ้นเหนือจึงมีรถไม่มากนัก


ไปทางด่วน ให้วิ่งได้ ๘๐ ก.ม.ต่อ ช.ม.


วิ่งขวา แซงซ้าย


ยิ่งไปยิ่งเย็น..บรื๊อวววส์​

 

มีคฤหาสน์อยู่กลางทุ่งด้วย


แม่น้ำอะรูมิไร้ ? อ๋อ..แม่น้ำแดง


แหล่งน้ำที่เห็นข้างทางอาจจะเป็นหลุมระเบิดเก่าก็ได้..!


หมู่บ้านผีกลางทุ่ง..!


มีเยอะซะด้วย..!


ผีเศรษฐี (องจู๋เหี่ยว)​

 

หนทางแม้สุดไกล ขอมุ่งไปกว่าจะถึง...


อีก ๑๐๕ ก.ม. จะถึงเมืองเล้าไก่


คันนี้ราคาเป็นพันล้าน..!


จอดให้เข้าห้องน้ำตอนเที่ยงตรง


ฉี่ทีละสามพัน..!


มีบ้องยาสูบขายเยอะมาก


แบบนี้อย่าไปขายแถวปทุมวัน..!


หนาวจนน้ำอ้อยขายไม่ได้ ทั้งร้านมีอ้อยแค่ ๒ ลำ..!


บ้านเรากินลูกหมดไปแล้ว ที่นี่เพิ่งออกดอก


สถานีบริการน้ำมันระหว่างทาง


แม่น้ำแดงไหลมาจากประเทศจีน






ช่วงนี้วิ่งอยู่ในหำ (อุโมงค์)


อีกไม่เกินครึ่งชั่วโมงจะได้ฉันเพล​

 

เริ่มเข้าเขตเมืองเล้าไก่


ต้องเข้า "หำ" อีกแล้ว..!


ยังดีที่เป็น "หำ" สั้น ๆ


ออกจาก "หำ" มาไม่ไกลก็เป็นเมืองเล้าไก่


วงเวียนกลางเมืองเล้าไก่


ข้ามสะพานไปคนละทางกับที่ไปเมืองซาปา


เข้าร้านอาหารตอน ๑๓.๔๐ น.








อร่อยทุกอย่างเพราะหิวจนหน้ามืดกันแล้ว..


อิ่มแล้วค่อยออกมาดู ชื่อภัตตาคารเลอบอร์โดซ์


อยู่เยื้องกับสถานีรถไฟเมืองเล้าไก่


ร้านนี้มีต้นส้มจี๊ดสวยมาก


Take me one photo, please.​

 

เวลา ๑๔.๓๐ น. อิ่มแล้วเดินทางต่อ


ขึ้นเขาเพื่อไปสะพานกระจกมังกรเมฆ


เจอม้าบักจ้อน


ควายป่า ฮ่า..ฮ่า..!


นี่ก็ควายในป่า..!


ขี่เมฆดั้นหมอกตอนบ่ายสามโมง


มืดฟ้ามัวดิน


บ่ายสามครึ่ง ๙ องศาเซลเซียส


เจอการซ่อมทางที่เขาให้เราหลบหลีกเอาเอง


ไฟสัญญาณอะไรก็ไม่มี วัดดวงกันเองแล้วกัน..!






มีใครถูกฝังไปแล้วมั้ง ?​

 

รอดไปถึงลานจอดรถข้างบน




ถ่ายรูปหมู่ไว้ทั้งสองรถบัส


ขึ้นรถตู้ไปขึ้นลิฟท์


ออกจากลิฟท์มาขึ้นรถตู้


ออกจากรถตู้ไปรอขึ้นลิฟท์










เข้าไปรอในนี้


ลิฟท์ขึ้นไป ๓๐๐ เมตร


มีแดด ๕๕๕


ฟ้าเปิดใสแจ๋ว


สะพานสายรุ้ง


สะพานแก้วมังกรเมฆ


รูปหมู่​

 

ยืนยันว่าแดดจัดมาก


หน้าเกือบไหม้


เดินอ้อมโลกไปเลย


สุดทางสะพานแก้ว


อ้อมภูเขา


เจอเครื่องที่เขาไม่ให้เล่น


สะพานข้ามวัฏสงสาร






มาเจอวัดบนยอดเขา หยอดตู้ไปห้าหมื่น..!


เดินอ้อมมาถึงด้านหลังสะพานสายรุ้ง


กลับที่เดิม


ฟ้าปิดแล้ว




มังกรเมฆผงกเศียรแค่ไม่กี่วินาที. !


ได้ดูครบทุกอย่างแล้วก็ลงลิฟท์


มาขึ้นรถ


ลงจากรถ


มาลงลิฟท์


มาทันแค่นี้


มาขึ้นรถที่หน้าร้านค้านี้


ถึงรถใหญ่หกโมงเย็นพอดี


เวลา ๑๘.๒๐ น. ออกเดินทางไปที่พักคืนนี้​

 

หมอกลงหนัก..อันตรายสุด ๆ


เวลา ๑๙.๐๐ น. มาเปลี่ยนเป็นมินิบัสเพื่อขึ้นไปโรงแรม


เหลือ ๘ องศาเซลเซียสแล้วครับ














ต้องนอนที่นี่ ๒ คืน​

 

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันศุกร์ที่ ๑ มีนาคม ๒๕๖๗

​

 

วันเสาร์ที่ ๒ มีนาคม พุทธศักราช ๒๕๖๗ ซาปา ณ เวียดนาม


เวลา ๐๔.๒๕ น. อากาศอยู่ที่ ๘ องศาเซลเซียส


ถึงอยู่นอกตู้แต่ถ้ากินก็ต้องเสียเงินนะจ๊ะ..!


ของฟรีมีอยู่แค่นี้


ตีห้ากว่าแล้ว ถ่ายด้วยโหมดกลางคืน ยังมองเห็นได้แค่นี้


เวลา ๐๕.๒๕ น. ลดลงไปอี๊กกกก..!


ขึ้นไปชั้น ๙ ของโรงแรม


มาเจอห้องแห่งความเมา










สารพัดยาดอง - ยาโด๊ป..!


เวลา ๐๖.๐๐ น. เข้าห้องอาหาร








วันนี้ต้องขึ้นยอดเขาฟานซีปัน เลยจัดเต็ม..!
​

 

ระหว่างพักรอคณะก็ถ่ายรูปไปเรื่อย


รอเดินทางไปหมู่บ้านกั๊ตกั๊ต


เจด้ากับโจวต้า ขวัญใจคณะเดินทาง


เวลา ๐๘.๓๐ น.ขึ้นรถมินิบัสไปขึ้นบัสใหญ่


หมอกลงหนักเหมือนฝนตก


แค่ขึ้นรถก็ติดกันทั้งเมือง


วิ่งมานาทีเศษก็ถึงจุดเช็คอินที่ร้านกาแฟ Moana


ต้นไม้หินบนเคาน์เตอร์ร้านกาแฟ










ปล่อยให้ถ่ายรูปตามจุดเช็คอินต่าง ๆ ภายในร้านกาแฟ








ถึงมองหน้าไม่ค่อยรู้เรื่องก็จะถ่าย..!


ยังมีการก่อสร้างอยู่ทั่วไป
​

 

เวลา ๐๙.๑๕ น. ต่อมินิบัสไปหารถใหญ่


รถบัสใหญ่เข้าเมืองไม่ได้ด้วยประการฉะนี้




มารอคณะที่ร้านสาวม้ง ใครเช่าชุดใส่ถ่ายรูป แบบบนห้าหมื่น แบบล่างหนึ่งแสน..!




ชั้นบนเป็นร้านกาแฟ ไม่อร่อยไม่คิดเงิน


เดินลงไปหมู่บ้านกั๊ตกั๊ต (ม้งดำ) ห่างไปตั้ง ๒๐๐ เมตร


คราวนี้เห็นชัดว่ารถใหญ่เข้าไม่ได้จริง ๆ


ปากทางเข้าหมู่บ้าน










เดินลงไปเรื่อย ๆ คิดถึงตอนขึ้นบ้างนะ..!








สินค้าสองข้างทาง
















มีจุดเช็คอินทั่วไปหมด


ขากลับเดินอ้อมโลกมาตามทางมอเตอร์ไซค์


จนมาสมทบกับถนนใหญ่ที่มุ่งกลับร้านกาแฟ




แปลงผักและเป็ดเทศที่ข้างทาง


เวลา ๑๑.๓๐ น. ออกเดินทางไปร้านอาหาร


มาถึงถนนสายหลักของเมืองซาปา


มาลงที่หน้าลานคนเมือง


มีม้งน้อยเต้นระบำ


ให้ไปคนละแสน..!


แบบนี้หนูสู้ตายค่ะ..!​

 

จุดเช็คอินสถานีรถไฟซันพลาซ่า


จุดเช็คอินลานคนเมืองซาปา


จุดเช็คอินโบสถ์คริสต์ร้อยปี


เมื่อกี้เป็นด้านหลัง ต้องถ่ายใหม่ด้านหน้า


เข้าไปในสถานีรถไฟซันพลาซ่า




ตามมัคคุเทศก์ไปเช็คยอดเพื่อผ่านเครื่องตรวจนับ


เข้าไปรอขึ้นรถไฟ


รับได้คันละ ๑๐๐ คน


มาลงที่สถานีถัดไป


ตามมัคคุเทศก์ต่อไป


เดิน..เดิน..เดิน..


ขึ้นเนินไปไกล


เลี้ยวซ้ายเข้าไปในตัวอาคาร


ขึ้นบันไดไปชั้นบน


เช็คยอดเข้าร้านอาหาร


เชิญตักได้ตามอัธยาศัย


มีคนแย่งกันตักมาถวาย..!


อิ่มแล้วออกมาหามุมถ่ายรูป








ถ่ายกับรูปของทางร้านอาหาร​

 

เวลา ๑๔.๑๕ น. เตรียมความพร้อมแล้วตามมัคคุเทศก์ไปเลย










ขึ้นกระเช้าละ ๓๐ คน ไปยอดเขาฟานซีปัน






กระเช้าที่สูงที่สุดในเอเซีย




สุดทางรัก






เดินไปรอความพร้อมของคณะในร้านอาหาร


อุณหภูมิ ๕ องศาเซลเซียส






ตามมัคคุเทศก์มาร้านอาหารชั้นบน


แจ้งเวลาและจุดนัดพบ


ขึ้นบันไดสวรรค์ ลมแรงสุด ๆ


ถ่ายรูปหน้าประตูสวรรค์ นิ้วแข็งจนกดชัตเตอร์ไม่ลง




ฝ่าลมหนาวมาเจอมะเขือพิลึก




ซื้อตั๋วขึ้นรถราง






ข้างในรถรางอุ่นหน่อย แต่หมอกหนาจนมองอะไรแทบไม่เห็น




ออกจากรถรางแล้วเดินขึ้นไปบนยอดสูงสุดของฟานซีปัน




ขนาดถ่ายรูปหมู่ยังแทบปลิวตามแรงลม..!


มาหลบลมฉันน้ำขิงแก้หนาว


หลวงตาโดนเจด้า "ขิง" ใส่..!​

 

นั่งรถรางลงข้างล่าง






เดินทวนลมหนาวกลับจุดนัดพบ


อ้างว่ารอ..แล้วกินกระจาย..!


กินอิ่มแล้ว เอ๊ย..มาพร้อมแล้ว เตรียมขึ้นกระเช้าได้
​

 

ตรวจตั๋ว รอขึ้นกระเช้า


มโหฬารปานนี้ ขนขึ้นมาอย่างไรหนอ ?


รอบละ ๓๐ คนเหมือนเดิม


๒๐ นาทีของการเหาะเหินเดินอากาศ








ลงจากกระเช้ามาขึ้นรถราง






อยู่ใกล้ชิดกับคนขับจึงเห็นว่าผ่าน "หำ" ถึง ๒ "หำ"








ย้อนกลับมาที่สถานีอาคารซันพลาซ่า


ใครกินข้าวเย็นไปด้านโน้น


ใครกลัวอ้วนมาด้านนี้..


พวกกลัวอ้วนนั่งรถรางกลับไปพักที่โรงแรม


ขับแบบนี้เกือบจะทำให้ตูไปไม่ถึงที่พัก..!


รอดตายเหมือนพ้นจากควายขวิดไปอีกวัน..!
​

 

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันเสาร์ที่ ๒ มีนาคม ๒๕๖๗

​

 

วันอาทิตย์ที่ ๓ มีนาคม พุทธศักราช ๒๕๖๗ ซาปา ณ เวียดนาม


เวลา ๐๓.๔๕ น. อากาศอยู่ที่ ๘ องศาเซลเซียส


ดู..ดูแต่ละท่านทำ..!


ขอยืนยันว่าก่อนมา ปลดออกเก็บไว้อย่างดีแล้ว


ชุดหนึ่งอยู่กระเป๋าหนึ่ง ไม่มีทางที่จะลืมได้มากขนาดนี้..!


เครื่องเอ๊กซเรย์ไม่ดัง แถมเจ้าหน้าที่ค้นตัวละเอียดมาก


แล้วผ่านมาได้อย่างไร ? โดยเฉพาะมีดสวิสอาร์มี่ทางขวามือ..เห็นแล้วตูจะเป็นลม..!


"เสบียงบุญ" วันนี้






ขึ้นไปรออาหารเช้าพร้อมกับถ่ายรูปไปด้วย


เมื่อห้องอาหารเปิด ก็เหมือนกับเกิดจราจล..!


ผลไม้ ๒ จานขวามือ อาหลันมัคคุเทศก์ถวายมาพร้อมกับเงินอีกแสน..!


ข้างในกินไป ข้างนอกขนกระเป๋าขึ้นรถไป


บรรทุกในตู้คอนเทนเนอร์ขนาดเล็ก ปลอดภัยสุด ๆ


อิ่มแล้วมานั่งรับเงิน..!


รถมารับแล้ว นิมนต์ขึ้นรถครับ


เวลา ๐๖.๕๕ น. คันที่หนึ่งออกก่อนเวลา ๕ นาที


ฝ่าหมอกมุงเมืองไปขึ้นรถใหญ่


พี่จะไม่หลบใครเลยใช่ไหม ?


ผ่านไป ๗ นาที ต้องลงไปช่วยเข็นออก..!


เสาร์อาทิตย์รถท่องเที่ยวเยอะมาก รถเราต้องออกมาจอดข้างสวนผัก..!




ก็น่ากินอยู่นะ แต่เพื่งอิ่มมา​