Sriaraya5

ข้าพจ้าเกิดในพระศาสนาที่มีพระศาสดา พระนามว่าพระสมณะโคดม

ท่านประสงสิ่งใดโปรดบอกเรา

ครับ
กระผม เกิดในศาสนาพระพุทธเจ้าผู้มีพระนามว่า พระสมณะโคดม พระสุตรที่น่าเชื่อถือได้มากที่สุด ได้จารึกไว้เช่นนั้น มิอาจ เชื่อในความมรู้อื่น เพราะเหตุถือเอาพระรัตนตรัยเป็นสรณะ จึงมิอาจขัดพุทธวจนะเช่นกัน

พระศาสดาตรัสไว้เช่นนั้น
ข้าพเจ้า อยู่ในร่มเงาของพระศาสนา ย่อมมิอาจ เชื่อในความรู้อื่น

เพื่อจรรโลงศาสนา เพื่อทดแทนพระคุณพระศาสดาที่ ตรัสถึงธรรมอันลึกซึ้ง
เพื่อเผยแผ่ธรรมะนั้น ตามธรรมเนียมแห่ง สาวกภูมิ(ผู้ตรัสรู้ใต้ร่มเงา พระศาสนาของพระศาสดา)

หากเป็นเช่นนั้น ท่านจงเร่ง บรรพชาอุปสมบท เถิด
ธรรมะที่สูงกว่า โสดาบัน มิเหมาะสมกับฆารวาส

เมือเกิดความเบื่อหน่ายคลายกำหนัดแล้ว เมื่อเข้าถึงอมตธรรมก็จะเข้าถึงบรมสุข
เมื่อหลุดพ้นก็รู้ว่าหลุดพ้น

เมื่อใดที่คารวาสเข้าถึงธรรมอันลึกซึ้งนั้น ย่อมดำรงเพศแห่งฆารวาสมิได้นาน เจ็ดวันเป็นอาทิ เพราะเหตุว่า ธรรมอันบริสุทธิ์มิอาจทนสภาวะของโลกได้ จึงเป็นฆารวาสมิได้

หากสภาวะที่ได้ละซึ่งการถือเอา จิตและกาย มองเห็นโลกนี้ ว่างเปล่า
ย่อมเข้าถึงอมตธาตุคือพระนิพพาน

สองเดือน สามเดือนหรือเห็นสภวะได้ถึงปีแล้ว

แล้วสภาวะนี้ เป็นมาได้ตั้งแต่เมื่อไหร่หรือท่าน

เพราะเหตุว่าการ ได้ธรรมะนั้น ต้องเข้าใจ และจิตเองที่ควบคุมไม่ได้ต้องยอมรับ
จิตขึ้นวิถีเอง มิใช่คิดเอา การศึกษาธรรมะตามพระศาสดาจึงไม่อาจทำให้ผู้เรียนปริยัติจำนวนมาก แม้เข้าใจก็มิตรัสรู้ตามได้

นี่แหนะ ท่านผู้เจริญ
ท่านกล่าวเช่นประหนึ่ง ประหัสประหารซึ่งกิเลสราบคาบแล้ว
เป็นผู้บริสุทธิ์หลุดพ้นแล้ว
ข้าพเจ้าเข้าใจเช่นนั้นจริงหรือไม่

หากอินทรีย์ทั้งห้ามิแก่รอบ องค์ธรรมเครื่องตรัสรู้มิเต็มเปี่ยม ก็อาจข้ามภพชาติได้
กิเลสมิใช่จะสู้กับเขา ง่ายๆ
จนพระพุทธเจ้าตรัสว่า
หากมีผู้ประกาศตนว่า เป็นอรหันต์ ประหารกิเลสได้ อย่าเพิ่งคัดค้านแต่ก็อย่าด่วนอนุโมทนา

พระนิพพาน นั้นอยู่ต่อหน้าต่อตาของหมู่สัตว์ทุกรูปทุกนาม
แต่จะแจ้งไม่แจ้ง เห็นนั้น อยู่ที่อินทรีย์ห้า ว่าอ่อนแก่ต่างกัน ผู้ใดผู้หนึ่งจะเร่งเร้าแทนกันนั้นมิได้

พระนิพพาน นั้นอยู่ต่อหน้าต่อตาของหมู่สัตว์ทุกรูปทุกนาม
แต่จะแจ้งไม่แจ้ง เห็นนั้น อยู่ที่อินทรีย์ห้า ว่าอ่อนแก่ต่างกัน ผู้ใดจะเร่งเร้าแทนกันนั้นมิได้
หากอินทรีย์ทั้งห้ามิแก่รอบ องค์ธรรมเครื่องตรัสรู้มิเต็มเปี่ยม ก็อาจข้ามภพชาติได้

พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่าธรรมสองอย่างที่พึงทำให้เจริญคือ สมถะกับวิปัสสนา
จึงไม่อาจทิ้งได้ทั้งสองสิ่ง
ทำอย่างไรจะเหมาะสมต่อ สถานะตนก็พึงเจริญตามสติ ตามกำลัง


จักทำในใจอยู่ปฏิบัตตามอยู่ ซึ่งคำสั่งสอนของพระผู้มีพระภาคเจ้า ตามสติ กำลัง

การปฏิบัติ ด้วยวิถีแห่งสมถะญาณิก นั้นเหมาะสมกับบุคคลทุกหมู่เหล่าก็หาไม่
ผู้ทรงฌาณได้ก็ดี ผู้ตามรู้จิตอยู่ก็ดี ย่อมถึงได้ซึ่งความบริสุทธิ์หลุดพ้นได้เช่นกัน

บุคคลผู้ฉลาด อยู่ในโลก ย่อมศึกษาวิชาโลก เพื่อดำรงชีวิตอยู่ในโลก
และศึกษาวิถีแห่งจิตเพื่อวาระ แห่งจิต

การศึกษาธรรมะนั้น ผู้รู้ย่อมได้ประโยชน์
ผู้ที่ทำบาป โดยไม่รู้ว่านั่นคือบาป ย่อมมีโอกาสกระทำบาปด้วยความไม่ยำเกรงเปรียบดั่งคนผู้ตาบอด ย่อมกำเอาก้อนเหล็กเเดงโดยไม่มีจิตสะทกสะท้านต่อผล

ย่อมบังเกิดแต่ ผู้นำไปใช้ หากนำไปใช้มิได้ก็ไม่เกิดประโยชน์

ประโยชน์