ปาฏิหารพระคำข้าว

เรื่องเล่าจากลูกศิษย์หลวงพ่อ

ข้าพเจ้านางมะลิ ศิริคง บ้านอยู่จังหวัดจันทบุรี
ได้เป็นลูกศิษย์พระเดชพระคุณท่านหลวงพ่อ
มาตั้งแต่ปี ๒๕๒๙ ต่อมา เมื่อทางวัดท่าชุ่ง
ได้จัดสร้างพระคำข้าว ในปี ๒๕๓๓ สำหรับ
มอบให้แก่ญาติโยมไว้สักการบูชาป้องกัน
ภยันตรายต่างๆ

ข้าพเจ้าได้ไปถวายสังฆทานที่วัดท่าซุง
และได้รับพระคำข้าวรวบรวมได้ ๘๔ องค์
ข้าพเจ้ามีอาชีพลากไม้ซุงจากประเทศเขมร
เพราะบริเวณที่ข้าพเจ้าอยู่นั้นติดกับพรมแดน
เขมร ข้าพเจ้าได้แจกพระคำข้าวให้กับลูกน้อง
ทุกๆคน เพื่อป้องกันภยันตราย สำหรับครอบครัว
ญาติพี่น้องของข้าพเจ้าทุกๆคนนั้นมีความเคารพ
นัีบถือ พระเดชพระคุณหลวงพ่อพระราชพรหมยาน
เป็นอย่างมาก

เมื่อวันที่ ๑๔ มกราคม ๓๖ ข้าพเจ้าได้ให้ลูกน้อง
นำรถแทรกเตอร์สำหรับลากไม้ซุงไปลากไม้ใน
เขตเขมรจำนวนสองคัน มีคนงานไปทั้งหมด
แปดคน(ทุกคนห้อยพระคำข้าวหมด) ทางเข้า
ไปอีกทางหนึ่ง ทางออกอีกทางหนึ่ง
ขาออกมาเวลาประมาณ ๑๕.๐๐ น. ทางที่ออกนั้น
ไม่มีใครทราบมาก่อนเลยว่า เป็นทางที่ญวนวาง
กับดักระเบิดรถถังไว้

ปรากฏว่ารถแทรกเตอร์ที่ลากไม้ซุงไปทับกับดักเข้า
ทำให้เกิดระเบิดขึ้น เป็นที่น่าอัศจรรย์ ระเบิดนั้น
กระเด็นออกไปข้างนอกหาทำอันตรายแก่คนไม่
มีแต่รถแทรกเตอรฺ์ขาตีนตะขาบขาดไปสองอันเท่านั้น
ทำให้คนงานมีความเคารพเลื่อมใสในองค์หลวงพ่อ
มากยิ่งขึ้น ปรกติแล้วระเบิดรถถังนี้ เมื่อระเบิด
ก็จะทำให้รถพลิกคว่ำ ผู้คนบาดเจ็บล้มตาย
กันหมดทุกคน สภาพรถจะแหลกกระเด็นออก
เป็นเสี่ยงๆ บริเวรที่โดนกับระเบิดนั้น ห่างจาก
หมู่บ้านบึงชนัง ประมาณ ๓ ก.ม.

เมื่อได้ยินเสียงระเบิด ก็พากันมาดูทั้งหมู่บ้าน
โดยคิดว่าตายทั้งคนรถเลย เมื่อเห็นว่าทุกคน
อยู่ในสภาพปรกติดี ทำให้เกิดความประหลาดใจมาก
พากันถามเสียงเซ็งแซ่ไปหมดว่า ทำไมถึงไม่เป็น
อะไรเลย บริเวรหลุมระเบิดกว้างประมาณ ๓ ศอก
ลึกประมาณ ๒ ศอก