69.สายลมหนาวที่เกาหลี

๖๙


สายลมหนาวที่เกาหลี

​

ประมาณเดือนสิงหาคม ๒๕๕๖ ที่ผ่านมา มีกำหนดการคร่าวๆ ว่าจะไปต่างประเทศ แต่ก็เงียบๆ ไปเพราะมีเรื่องยุ่งๆ จนกระทั่งเดือนตุลาคม ก็กะกำหนดการใหม่ว่าคงจะได้ไปประมาณเดือนพฤษภาคมปีหน้า อืมม....ก็ดีนะ เดือนพฤษภาคมคงไม่หนาว แล้วก็ถูกเลื่อนขึ้นมาเป็นเดือนธันวาคมนี่แหล่ะได้เล่นหิมะ แต่ว่าเสื้อผ้า รองเท้าที่จะลุยความหนาวติดลบนี่ไม่มีเลย จึงต้องไปช้อปเสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้าเพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่ไปแข็งตาย แต่ว่าสร้อยฟ้ามาลามีโรคประจำตัวเป็น หอบ ก็หวั่นๆ อยู่ว่าจะไปน็อคเอาท์ที่ต่างประเทศหรือเปล่า ลองลุยกันดูสักตั้ง....

 

​

ก่อนวันเดินทาง ๑ เดือน
ไม่ได้ทำอะไร นอกจากไปทำ Passport เสียค่าทำไป ๑,๐๐๐ บาท อีก ๒ วันไปรับได้...



ก่อนวันเดินทาง ๑ อาทิตย์...
ตรวจสอบสภาพอากาศว่าวันที่จะเดินทางไปอุณหภูมิ -๑๐ องศา ไหวมั๊ย ไหวมั๊ย อยู่บ้านเราเมืองไทยเคยเจอต่ำสุดก็เลขตัวเดียวตอนไปเที่ยวเชียงใหม่ - แม่ฮ่องสอน ยังไม่เคยติดลบสักที...

ตรวจสภาพอากาศแล้ว ก็มาคิดว่าถ้าจะถ่ายรูปจะใช้เลนส์อะไรดีนะ มองๆ คิดๆ ไว้ก็มี ๑๗-๗๐ mm, ๑๘-๘๕ mm, ๒๔-๑๐๕ L f๔ เป็นช่วงNormal-Zoom อีกใจก็ไป ๗๐-๒๐๐ mm คิดไปคิดมาประกอบกับดูราคาเลนส์แล้ว ใช้ที่มีอยู่นี่แหล่ะ ๑๐-๒๒ mm หันไปซื้อเมม ๓๒ กิกกะไบท์เพิ่มดีกว่า...
กล้อง เลนส์ กริปแค่นี้ก็ ๔ กิโลแล้ว...และก็กล้องตัวเล็กอีก ๑ ตัว...สุดท้ายก็อย่าลืมซื้อปลั๊กไฟ ทำไมต้องซื้อปลั๊กไฟ เพราะว่ารูปลั๊กบ้านเขากับบ้านเราไม่เหมือนกันแต่ ๒๒๐v เหมือนกัน เดี๋ยวจะไม่สามารถชาร์จไฟได้...

ต่อไปก็เสื้อผ้ากับกระเป๋าเดินทาง ไปช็อปๆๆๆ กระจาย กระเป๋าเดินทาง ๒๘ นิ้ว ลองจอน ๒ ชุด เสื้อคอเต่า ๓ ตัว เสื้อไหมพรม ๓ ตัว ถุงเท้าขนแกะ เสื้อหนาว ฯลฯ จิปาถะ หมดไปอีกหมื่นกว่า...

งานนี้กระเป๋าแฟบ...ยังดีที่ขอยืมเสื้อขนเป็ดของเพื่อนมาได้ พี่ๆ บอกว่าเสื้อใส่ซ้ำได้ไม่เหม็น(จริงป่าว) เดี๋ยวได้พิสูจน์ สรุปกระเป๋าเสื้อผ้าก็ประมาณเกือบ ๑๖ กิโลกกรัม ไกด์บอกว่าโหลดได้ ๒๐ กิโลกรัม (เหลือไว้ ๔ กิโลกรัม เผื่อซื้อของขากลับ)...

​

 

...ถึงแล้ว สนามบินสุวรรณภูมิ....
​

วันเดินทาง ๑๘ ธันวาคม

ไกด์นัดเจอกันที่สนามบินสุวรรณภูมิเวลาสามทุ่ม แต่สร้อยฟ้าฯ กับเพื่อนๆ ในกลุ่มไปถึงหกโมงเย็น ระหว่างนี้พี่ๆ ที่เป็นผู้ใหญ่ก็เป็นห่วงได้โทรศัพท์มาบอกว่าก่อนขึ้นเครื่องสักประมาณครึ่งชั่วโมงให้สวมลองจอน พอไปถึงที่นั่นจะได้ไม่หนาว แล้วให้เอาแปรงสีฟันยาสีฟันใส่ไว้ในกระเป๋าขึ้นเครื่องได้เลยไม่ต้องโหลด... ประมาณหนึ่งทุ่มไกด์ในคณะก็มาถึงแล้วทำการ Check in แจกตั๋วเครื่องบิน Boarding Pass แล้วก็ไปชั่งน้ำหนักกระเป๋าเพื่อโหลดเข้าเครื่อง ตรงนี้มีแข่งกันว่ากระเป๋าใครจะเบากว่ากัน...

​

 

ชั่งน้ำหนักกระเป๋าเสร็จแล้วก็นั่งรอเวลา
​

คณะเราจะไปด้วยเครื่อง TG 656 Boing 777-300 นามพระราชทาน กุสุมาลย์ : BKK-ICN เครื่องออกประมาณ ๕ ทุ่มครึ่ง ระหว่างรอเวลาที่จะผ่าน ตม. ก็หาอะไรทานก่อนลองท้อง พวกน้ำก็ดื่มซะเลยตอนนี้เพราะน้ำเกิน ๑๐๐ ซีซี ตม.ไม่ให้ผ่าน แต่ขนมผ่านได้...พอสามทุ่มไกด์ก็พาไปผ่าน ตม. แต่ในกลุ่มของสร้อยฟ้าฯ ยังไปไม่ได้รอเพื่อนในกลุ่มที่ไปดูดาราเกาหลีที่กำลังผ่านพิธีการตรวจคนอยู่ กับอีก ๒ คนยังไม่กลับมาจากการไปหาอะไรทาน...

​

 

พอมาครบกันแล้วคราวนี้ก็รีบจ้ำหล่ะ เพราะกลุ่มแรกผ่าน ตม. ไปนานแล้ว...คนที่เคยขึ้นเครื่องมาก่อนก็คงจะทราบว่าต้องผ่านอะไรบ้าง แต่สร้อยฟ้าฯ ไม่เคยหล่ะ...

จุดแรกคือตรวจสัมภาระและสิ่งของ ไม่มีใครบอกว่าพวกโลหะต้องถอดหมด งานนี้สนุก ดันใส่เข็มขัดกับรองเท้าที่มีโลหะ ต้องถอดให้หมดแล้วเข้าเครื่องสแกน ต่างคนก็ต่างปลดกันอย่างทุลักทุเล พอเดินออกจากเครื่องสแกนก็ต่างหัวเราะกันใหญ่มีแซวกันว่าแทบจะต้องแก้ผ้ากันเลยมั๊ย...แล้วต่างคนก็หิ้วของคือกระเป๋าที่จะถือขึ้นเครื่อง รองเท้า เข็มขัด กระเป๋าตังก์ โทรศัพท์ ฯลฯ ที่ถูกปลดทรัพย์ตะกี้นี้ มายืนแต่งตัวกันตรงนั้น ทั้งคนไทยและชาวต่างชาติ เป็นอะไรที่ขำๆ...

จุดต่อมาเป็นจุดตรวจหนังสือเดินทาง หรือ Immigration ตรงนี้ก็ผ่านไปด้วยดี ไม่มีอะไร เขาให้สแกนลายนิ้วมือ กับเก็บภาพหน้าเราไว้ ตรงนี้มีพี่ในคณะPassport มีปัญหา ของพี่เขาเป็นPassport เล่มเก่าจึงสแกนไม่เข้า ก็เลยต้องไปต่อแถวใหม่อีกช่องนึง ยืนคอยกันเกือบ ๑๕ นาที พอหลุดตรงนี้มาได้ ก็รีบเดินไปที่Gateซึ่งยังอยู่อีกไกลโข ทีแรกจะถ่ายรูปพญานาคเกษียรสมุทรมาแต่ไม่มีเวลาแล้วหล่ะ เอาไว้คราวหน้าถ้ามีโอกาสจะไปถ่ายซ่อม...อีกอย่างกล้องอยู่ในกระเป๋ากว่าจะเอาออกมาได้ลำบาก เดินมาถึงเกทได้...

ก็นั่งคอยเวลาประมาณครึ่งชั่วโมง ไกด์ก็พาคณะของเราเดินลงชั้นล่าง เดินลงทำไมอ่ะ ก็เพราะว่าเครื่องของเราจอดอยู่ไกลไม่ได้จอดที่หลุมจอด(attached bay) อดเข้างวงช้าง(Jetway) เลย ต้องไปนั่งรถบัสเพื่อไปยังลาดจอดอีกที...ถึงจะได้ขึ้นเครื่อง...

​

บ๊ายบาย...เมืองไทยอีก ๖ วันฉันจะกลับมา...ระหว่างที่บินอยู่ไม่เล่าดีกว่า นั่งดูหนังฟังเพลงไปเรื่อยแทบไม่หลับเลยปวดหัวจากความเครียด(กลัวเครื่องบิน ๕๕๕) กับความกดอากาศ....

​

 

​

Warppp...เวลาผ่านไปประมาณ ๕ ชั่วโมง คณะของเราก็มาถึงสนามบินนานาชาติอินชอน ประเทศเกาหลีใต้(Incheon International Airport) ก่อน Landing มองออกไปนอกหน้าต่างเช้าแล้ว เวลาเมืองไทยตีห้า เวลาเกาหลี ๗ โมงเช้า ที่นี่เร็วกว่าเมืองไทย ๒ ชั่วโมง พอดีนั่งช่วงปีก สภาพอากาศตอนนี้ขมุกขมัวน่าดู มองอะไรแทบไม่เห็นครึ้มไปหมด พอใกล้แตะพื้นก็เห็นหลังคาบ้าน กับหิมะที่ตกลงมากระทบปีก อุณหภูมิภาคพื้น -๘ พอ Landing เรียบร้อยเครื่องจอดต่องวงช้างเสร็จก็ถือสัมภาระกระเป๋าเป๋เข้างวงช้างได้กระทบอากาศหนาว เย็นดีใช้ได้เลย...

​

 

...ขอบคุณเจ้าจำปีสีม่วงที่มาส่งน๊าาาา....
​

เครื่องบินจอดที่อาคาร Terminal ๒ ต้องนั่งรถไฟใต้ดินเพื่อไปด่านตรวจคนเข้าเมืองที่อาคาร Terminal ๑ รถจะมาทุกๆ ๕ นาที ต่อมาก็ผ่านพิธีการตรวจคนเข้าเมือง ปรากฏว่าคณะของเราถูกเชิญสอบ ๒ คน เพราะน่าสงสัยและหนึ่งในนั้นก็เป็นไกด์ของเราด้วย แต่สุดท้ายก็ผ่านได้...

...เข้าแถว ผ่าน ตม.เกาหลี...
​

ต่อมาก็มารับกระเป๋าที่สายพาน ตรงนี้คว้ากระเป๋าได้ต่างคนก็ต่างควานหาเสือหนาวกันจ้าละหวั่น เพราะอย่างที่บอก ข้างนอก -๘ องศา สร้อยฟ้าฯ ก็เปิดกระเป๋าหาเสื้อเหมือนกัน เมื่อได้เสื้อแล้วด้วยความรีบจึงรูดซิปกระเป๋าเร็วไปหน่อยซิปเลยสะดุด แล้วสร้อยฟ้าฯ เป็นคนไว้เล็บ เล็บก็หักเลือดออกปวดมาก เพื่อนบอกว่าดีแล้วเลือดออกจะได้ปลอดภัยทั้งคณะ อ้าวมีโชคลางแนวนี้ด้วยเหรอ???...

​

 

สนามบินนานาชาติอินชอน ประเทศเกาหลีใต้...
เมื่อ ๕ ชั่วโมงก่อนอยู่สนามบินสุวรรณภูมิที่น่าภาคภูมิใจของเรา แต่พอมาถึงที่นี่ ทำไมความภูมิใจมันเหือดแห้งหายไป ก็ของเราแทบเทียบไม่ติดกับของเขาเลยอ่ะ...ดูง่ายๆ เลย ก้มดูพื้น สะอาดมากๆๆๆ แต่ของเรา........(เว้นไว้เติมคำในช่องว่าง)

​

เมื่อผ่านพิธีการแล้ว เข้าห้องน้ำอีกทีล้างหน้าแปรงฟันแล้ว ก็มารวมตัวกันเพื่อขึ้นรถไปยังสถานที่แรก เดินออกนอกอาคารหิมะก็โปรยปรายลงมา ควันออกปาก เห็นคนในคณะกำลังวุ่นๆ เรื่องเอากระเป๋าใส่รถกันอยู่เลยคว้ากล้องออกมาถ่ายรูปหิมะหน่อย แต่ว่ารีบจึงได้รูปออกมาแบบมั่วๆ หิมะเข้าตาอีกต่างหาก...ยืนสักครู่เริ่มไม่ไหวแล้ว มือชา ขึ้นรถดีกว่า...

​

 

​

ตอนนี้ไกด์ไทยต้องเก็บใส่กระเป๋าไปก่อนเป็นหน้าที่ของไกด์ประจำถิ่น ไกด์ประจำถิ่นพูดภาษาไทยได้ไม่ค่อยชัดแต่ฟังรู้เรื่องแถมคุยสนุกอีกต่างหาก ไกด์แนะนำตัวว่าชื่อ โฮง แต่เสียงภาษาเกาหลีไม่มีเสียสระแบบภาษาไทย จะเรียกว่า โฮง โฮ่ง โฮ้ง ได้หมดถือว่าเป็นชื่อเดียวกัน จะเรียกว่า โฮ่ง ก็ได้ มีผู้ช่วยไกด์ ชื่อ จุง ยังเป็นนักศึกษาอยู่พูดไทยได้เหมือนกัน...

ไกด์บอกว่า คณะของเราโชคดีมากๆ เพราะคนไทยคณะก่อนที่มาอาทิตย์ที่แล้ว เจอแต่ฝน แต่คณะนี้มาเจอหิมะตกพอดี...ก็คงโชคดีอย่างที่ไกด์ว่า มาแล้วก็ต้องเจอหิมะสิเนอะ แต่สำเนียงไกด์พูดออกจะหวาดหวั่นนิดนึง ตามลักษณะภาษาที่ไกด์บอกว่าไม่มีสระ คำบางคำก็เลยอาจพลิกแพลงเป็นอย่างอื่นได้...

​

 

อาหารมื้อเช้าวันนี้เราทานกันบนเครื่องแล้วเมื่อตีสามเกือบตีสี่ เอ่อ...เช้าเกินทานได้นิดเดียว...พอขึ้นรถโค้ชก็มีแจกข้าวห่อสาหร่ายหรือคิมบับ (김밥) กับนมกล้วย(바나나우유 : บานาน่าอูยู) สร้อยฟ้าฯ ทานแต่นมกล้วยส่วนคิมบับเก็บไว้ก่อนกะว่าจะทานตอนกลางคืน ไกด์บอกว่าเก็บได้ประมาณ ๓ วัน ระหว่างนี้ไกด์โฮ่งก็พูดไป ตั้งแต่เรื่องธนบัตรเกาหลี บุคคลสำคัญในธนบัตร และเรื่องต่างๆ อีกมากมาย...สร้อยฟ้าฯ ฟังไปเพลินๆ ตอนที่มาเขียนกระทู้นี้ จำไม่ได้แล้วว่าไกด์พูดอะไรบ้าง....ก็ช่างเถอะ...มาดูที่แรกที่เราจะไปกันเลยดีกว่า

คิมบับ​

​

​

 

​

ที่แรกที่เราจะไปกัน

เกาะนามิ...
เขาบอกว่า(ไม่รู้เหมือนกันว่าใครบอก) ถ้าหิมะตกมากๆ มีหมอกหนาๆ น้ำในแม่น้ำเป็นน้ำแข็งก็ข้ามไปเกาะนามิไม่ได้(แต่ดูแล้วไม่น่าเป็นไปได้ที่จะเป็นน้ำแข็ง...คนบอกคงจะโม้)... เหมือนโชคดีอีกนั่นแหละ หิมะตกพองามเป็นละออง มีลมบ้างพอให้สะท้าน คนไทยที่ไปเที่ยวเกาะนามิ ถ้าสังเกตหน่อยจะเห็นเขาประดับธงชาติ หลายๆ ชาติ ซึ่งเกาหลีให้เกียรติประเทศไทยเป็นอันดับต้น ประดับธงเกาหลีกับธงไทยไว้คู่กัน หรือคนไทยชอบไปเที่ยวเกาหลีกันเยอะกว่าชาติอื่นก็เลยเอาใจคนไทยเป็นพิเศษก็อาจเป็นได้....

​

 

ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 16 คน ( เป็นสมาชิก 1 คน และ บุคคลทั่วไป 15 คน )

เก็บสถิติ นิดนึง คริ คริ....

 

....ภาพก่อนขึ้นเกาะนามิ....





​

 

....ภาพก่อนขึ้นเกาะนามิ....





​

 

....เกาะนามิ อยู่เบื้องหน้าแล้ว....
​

เกาะนามิ (Namiseom)
ตั้งอยู่ที่เมืองชุนช็อน จังหวัดคังว็อน เป็นเกาะขนาดเล็กมีพื้นที่แค่ ๔๖๐,๐๐๐ ตารางเมตร ห่างจากกรุงโซลไปประมาณ ๖๓ กิโลเมตร ใช้เวลาเดินทางเพียง ๑ ชั่วโมง เกาะแห่งนี้ลักษณะเป็นพื้นที่ราบ ตัวเกาะเป็นรูปเหมือนใบไม้ลอยน้ำ เป็นเกาะกลางแม่น้ำฮัน ซึ่งเกิดจากการสร้างเขื่อนช็องพย็อง

​

 

....ถึงเกาะแล้วจ้า....
....ธงชาติไทยกับเกาหลีใต้ คู่กัน....




​

 

​

ชื่อ “นามิ” ตั้งชื่อตามนายพลนามิ บิดาอยู่ในตระกูลสูงศักดิ์ ส่วนมารดาเป็นเจ้าฟ้าหญิงองค์ที่ ๔ ของกษัตริย์ เกียรติประวัติของนายพลนามิ เป็นที่เลื่องลือตั้งแต่อายุ ๑๗ เมื่อความกล้าหาญของท่านที่แสดงออกในระหว่างการสอบเข้ารับราชการทหาร ผ่านการทดสอบความทรหด โดยสยบใครอื่นได้หมด ความสามารถของท่านเป็นที่โปรดปรานของกษัตริย์ยิ่งนัก โดยเฉพาะเมื่อท่านนำทัพ ๓ หมื่น เข้ากวาดล้างจลาจลในแถบอีสานได้อย่างราบคาบ จนได้รับการพระราชทานตำแหน่งอันสูงส่งเทียบเท่ารัฐมนตรีกลาโหมในปัจจุบัน ด้วยวัยเพียง ๒๖ ปีเท่านั้น

หลังจากนั้น ท่านก็นำทัพเข้าปราบปรามชนเผ่าที่แข็งขืนต่างๆ จนสามารถยึดพื้นที่แถบเหนือมาได้ทั้งหมด แต่น่าเสียดายที่ภายหลังการสวรรคตของกษัตริย์ ท่านก็ถูกใส่ความโดยศัตรูทางการเมืองด้วยข้อหากบฏ จึงถูกประหารชีวิต รวมทั้งพระมารดาและพรรคพวกรวม ๒๕ คน

ต่อมา เมื่อผลัดเปลี่ยนราชบัลลังก์ ได้มีการพิสูจน์หลักฐานว่า ข้อกล่าวหาทั้งหมดเป็นความเท็จ กษัตริย์พระองค์ใหม่จึงได้คืนยศถาบรรดาศักดิ์ให้ดังเดิม ที่เกาะแห่งนี้ยังมีสุสานนายพลนามิ ซึ่งเป็นเจ้าของเกาะอยู่ด้วย ตอนสร้อยฟ้าฯ เดินผ่านสุสานก็ไม่รู้หรอกว่าเป็นของใคร สร้างเป็นเนินขึ้นไป ก็ชะเง้อดูอยู่ เห็นป้ายภาษาเกาหลี แล้วมีภาษาอังกฤษเขียนว่าเป็นเจ้าของเกาะ...

​

 

ประวัติความเป็นมาของเกาะนามิ มีเพียงเท่านี้ ช่วงนี้ให้ดูภาพเกาะนามิไปก่อน.....นะ​

​

 

เกาะนามิ




​

 

ตอนนี้กำลังเดินจากท่าเรือบนเกาะนามิเพื่อจะไปดูไฮไลท์ของเกาะนามิ ใช้ระยะทางเดินนานประมาณ ๒๐ - ๓๐ นาที(ถ้าก้มหน้าก้มตาเดินอย่างเดียว) แต่ระหว่างทางนี่สิ มีอะไรให้ถ่ายรูปเก็บภาพไว้เยอะแยะเลยหล่ะ....

เกาะนามิ



​