เรื่องเด่น แชร์เล่าเรื่องหลวงปู่มีชัย กามฉินโธประสบการณ์ในสามจังหวัดชายแดนใต้ครับ

ตามรอยพระอริยเจ้า 6 ตค 2549 ผมได้นัดกับชุดพี่ไก่และพี่โก้ว่าจะไปหาหลวงปู่ที่มาเลเซีย เพราะได้นัดกันว่าอยากจะพบหลวงปู่และกราบเป็นศิษย์ในคราวนี้ ผมทำพาสปอร์ตไว้แล้วที่สงขลา เพื่อที่จะใช้ไปมาเลเซียโดยนัดกันที่บ้านพี่ไก่โก้ที่ยะลาขึ้นรถตู้เดินทางมาที่หาดใหญ่ คณะเดินทางมากันหลายคน เดินทางมาถึงหาดใหญ่เที่ยงพอดี รอทานอาหารกันที่นั้น และเดินทางต่อออกจากหาดใหญ่ไปมาเลเซียตรงด่านสะเดาถ้าจำไม่ผิดอีก3ชั่วโมงก็ถึง เส้นทางถนนที่ไปแปลกกว่าเมืองไทยเรามาก ถนนสะอาดตาข้างๆมีรั้วกันไม่ให้สัตว์เดินข้าม ถนนดีเชียวผมนึกในใจสิ่งผมเอาไปด้วยก็คือแป้งเด็กจอนสันสีชมพู เหรียญสตางค์รู เชือกด้าย ธูปสามมัดเห็นจะได้ ไซคู่ ของเหล่านี้ทำมาตามคำชี้แนะจากศิษย์รุ่นพี่เพราะถ้าไม่เตรียมไปก็ไม่มีเพราะท่านเป็นพระป่าไม่มีของอะไรจะให้หลอก ถ้าท่านผู้อ่านเคยสัมผัสพระป่าส่วนใหญ่ท่านมักจะมอบของดีให้ก็แค่ด้ายสายสินเท่านั้นเพราะเก็บง่ายหาได้ง่าย ไม่มีอะไรมากนักหลอกครับเราเตรียมไปให้ท่านเสกดีแล้ว พี่ไก่โก้ก็เตรียมพวกอาหารเพื่อทำถวายหลวงปู่ท่านทานอาหารมังสะวิรัชครับ ท่านไม่ฉันเนื้ออันนี้มีเรื่องเล่าจะเล่าภายหลัง พอถึงเขาปูเกะมาตาจัม รัฐมอเดอร์เวิด มาเลเซีย ท่านพำนักอยู่บนสำนักสงฆ์แห่งนั้นบนยอดเขา ชันมาก พี่ไก่โก้บอกว่าที่ถ้ำกระแชงท่านก็อยู่แบบนี้แบบลำบากลำบากบางทีลงจากถ้ำมาเป็นกระไดไม้ไผ่ทอนเดียวต่อจากถ้ำสู่ถ้ำประมาณสามท่อนเห็นจะได้ถึงจะถึงถ้ำที่ท่านพำนักอยู่ท่านมักอยู่ห่างไกลคนไม่ให้ใครไปรบกวนท่านง่ายๆท่านบอกว่าคนที่มาหาท่านต้องศรัทธาจริงๆไม่งั้นไปไม่ถึงหลอกครับ ถ้าพลาดตกมีทางเดียวก็คือตายเพราะเป็นเหวทั้งนั้น มาเล่าที่ปูเกะมาตาจัมต่อ พอถึงตีนเขาก็ต้องนั้งมอไซค์ขึ้นไปเขามารอรับเราแล้วที่ตีนเขาผมนะตอนขึ้นไปพวกเขาขับกันชนิดว่ารถวิบากยังอายถนนขึ้นเขาก็เฉียงเกือบจะตั้งได้ผมกอดเอวแน่นกลัวตกเพราะบางทีตั้งฉากเอาเลยทีเดียว และคดเขี้ยวมากกว่าจะถึงที่หลวงปู่อยู่ พอถึงแล้วหายเหนื่อยยอดเขาอากาศดีมากสูงจริงๆแอบถามคนขับมอร์ไซค์ว่าไม่กลัวตกหรือถ้าเครื่องยนต์หยุดมีทางเดียวคือถไลลงเขาตายแน่นอน เขาตอบเป็นภาษอังกฤษว่ามีแต่ไม่เป็นไร เขามีเพาว์เว่อร์ของหลวงปู่ทุกคนไม่เป็นไรนึกในใจไอ้เพาว์เว่อร์ของหลวงปู่มันคืออะไรผมก็งงนะ

 

​

ขอแสดงความเสียใจต่อการจากไปของวีรบุรุษ นักรบ พ.ต.ท.จักรกฤษณ์ วงศ์พรมเมศ
ส.ต.อ สุเวช จันทรรังษ์
ส.ต.อ ปิยะ ภูพันเว่อ
และ ส.ต.อ ปิยะ ภู่พันลือ (ตกลงในน้ำ)
จากเหตุระเบิด เวลา 10:30 หัวสะพานทางเข้าบ้านรือเสาะ ม.4 ต.รือเสาะ จ.นราธิวาส

 

รตอ ประกิจ
สมาชิก

ตอบคุณยกกระบัตร ถ้าไปรับใช้ชาติจริงติดต่อผมนะและตอบคุณว่างจิตผมมีให้ครับแต่เอาไว้ผมเขียนให้จบก่อนได้ไหมครับ

ถ้าท่านจะกรุณา ผมขออนุญาตรับ 1 ผืนนะครับ

 

ชาวมาเลเซียบอกว่ามีเพาว์เว่อร์ไม่เป็นไร หลวงปู่ท่านเรียกว่าแก้วสารพัดนึกท่านเอาแจกลูกศิษย์ที่ถ้ำกระแชงปัจจุบันหมดแล้วผมก็ได้เอามาทำหัวแหวนปัจจุบันนี้ผมก็ใส่อยู่เป็นประจำครับอันนี้แหละท่านผู้อ่านที่ผมบอกว่าทำไมระเบิดมันไม่ระเบิดมาทางผมเลยแต่กลับกระจายฉีกออกไปทางอีกทั้งซีกเลย ผมเฉลยแล้วนะ ตอนไปถึงหลวงปู่ไม่อยู่ท่านรับนิมนต์จากชาวมาเลไปฉันเพลข้างนอก กลับมาค่ำๆพอมาถึงผมก็ถลาไปกราบเท้าท่านพูดว่าหลวงปู่ครับผมขอกราบเป็นศิษย์ท่านสักคนชาตินี้ถึงตายก็ไม่เสียดายชีวิตแล้วครับได้พบพระอรหันต์ที่ยังมีชีวิตอยู่แล้วดีใจจริงๆ ท่านก็ได้แต่ยิ้มๆ ผมได้แต่นึกในใจ ท่านจัดแจงหาที่พักให้แต่ผมขอมานอนเฝ้าหลวงปู่ตามเคย มีคนมาเลย์มาพบท่านมากท่านรับแขกมากบางคนก็ถูกของมาเพราะที่มาเลย์มีกฏหมายแข็งแรงมากมีลูกปืนก็ประหารแล้วโทษหนักมากเพราะฉะนั้นเมื่อไม่ถูกกันก็จะทำของใส่กันเอามาจากอิโดนิเซียแปลกแต่จริงครับ พวกนี้มาหาท่านบางคนกราบพระไม่เป็นบ้างไม่รู้ทำเนียบพระเจ้าบ้างโดยเฉพาะผู้หญิงที่ขึ้นมาหาท่านแต่ตัวไม่สุภาพเลย ผมมาได้สามวันจำได้ของดีต้องรอจนกว่าแขกจะหมดก็ราวๆตี1-2นั้นแหละผมก็นอนรอตื่นมาหลวงปู่ท่านไม่นอนอยู่แล้วผมก็เข้าไปหาท่าน ถามถึงคาถาที่ท่านเสกบ่อยว่าบทอะไรท่านก็สอนให้เอาไว้ใช้ท่านบอกว่าเราใช้คาถานี้ประจำเวลาท่องแผ่นดินจะสะเทือนพระแม่ธรณีรับทราบใช้ได้ทุกอย่างแล้วก็เริ่มต้นให้ท่านทำของที่เตรียมมาให้ครับบางทีท่านก็สอนให้ผมทักเอง แต่ที่น่าแปลกครับท่านเสกเพียบเดียวเสร็จแล้ว ท่านบอกว่าเอาใช้ได้แล้วทำเอาผมงง อาจารญ์ทองท่านเสกของทีนานมากเป็นชั่วโมง แต่หลวงปู่มีชัยเพียบเดียวจริงๆแสดงว่าพลังจิตท่านกล้าแข็งมาก พระอุดมที่เคยอยู่กับท่านที่ถ้ำกระแชงเล่าว่าแต่ก่อนตาท่านดำแต่เดียวนี้เป็นสีเทอคอยออกฟ้าๆเนื่องจากท่านสำเร็จเตโชธาตุนั้นเอง คุยกันนานจนรุ่งเช้าท่านก็นำญาติโยมทำวัดเช้าผมก็ทำด้วย มีการกวนข้าวทิพย์และก็มีพิธีสงฆ์อีกอันนี้ผมไม่เล่านะจะยาวเกินไป

 

ตามครับ

 

ผมเคยได้ยินพวกที่บอกบุญของวัดๆนึงพูดถึงหลวงปู่มีชัยว่าพระรูปนี้เป็นพระเหนือโลกอีกท่านหนึ่งที่ยังทรงสังขารอยู่และออกมาโปรดญาติโยมชาวมาเลย์นับถือมากๆผมอยู่ใต้แท้ๆแต่ยังไม่เคยได้กราบท่านเลยสักครั้งคุณประกิจโชคดีมากๆนับว่ามีบุญมากครับที่ได้เป็นศิษย์ของท่านขออนุโมนาด้วยครับ

 

ขอให้สู่สุขคติทุกท่านครับและขออุทิศบุญกุศลให้ทุกท่านที่สละชีพเพื่อแผ่นดินครับ

 

เป็นเรื่องที่น่าคิดครับ โดยความคิดเห็นส่วนตัวและที่เคยได้ยินมากับหู หากไม่นับพระเก๊พระสร้างเสริมและพระที่สร้างแบบเน้นธุรกิจอย่างเดียวกับบรรดาเหล่าเกจิดังด้วยด้ามปากกา ผมว่าส่วนหนึ่งก็น่ามาจากคนที่แขวนพระเองด้วย เช่นวิบากกรรมและความประพฤติ พระเครื่องบางเกจิมีข้อห้ามซึ่งผู้แขวนอาจจะล่วงละเมิดขณะที่แขวนเป็นต้น ไม่นานมานี้ผมได้มีโอกาสไปกราบพระรูปหนึ่งแถวบางกอกน้อย(ขอไม่เอ่ยนาม)เพราะได้ยินมาว่าขุนแผนรุ่นหนึ่งของท่านแรงมากขนาดผู้ใช้บางรายที่มีครอบครัวแล้วต้องนำมาคืนท่าน ผมจึงได้กราบถามถึงขุนแผนรุ่นที่ว่านี้ คำตอบจากท่านคือจริงท่านบอกว่า8ใน10คนที่เอาไปใช้ได้ผลส่วนอีก2ไม่ได้ผล ผมจึงถามท่านว่าเพราะเหตุใดครับ ท่านตอบว่าก็ไม่ทราบเช่นกันว่าเพราะอะไร พระท่านนี้เมตตามากครับวัตถุมงคลของท่านไม่ขายนะครับแต่ให้ฟรีๆเลย อีกท่านหนึ่งเป็นอาจารย์ฆารวาสขออนุญาติไม่เอ่ยนามท่านนี้ได้กล่าวถึงสีผึ้งของปู่โทนหลำแพรที่มีอานุภาพด้านเสน่ห์อย่างมากก็ดูปู่โทนซิเมียกี่คนท่านบอกกับผมว่าแปลกสีผึ้งนั้นกับไม่ให้ผลใดๆกับท่านเลย ผมถามว่าเพราะเหตุใดท่านตอบว่าไม่ทราบเช่นกัน อาจารย์ท่านนี้ยังเคยเล่าให้ฟังด้วยว่าครั้งหนึ่งท่านถูกเชิญไปในงานเสกพระแต่ท่านไม่ได้เข้าเสกด้วยเพราะท่านเห็นว่ามันไม่บริสุทธิ์ที่ไปก็เพราะตัดรำคาญ พอเสกกันเสร็จท่านก็เช่าพระทั้งลังหรือกล่องขนาดเล็กมา1ลัง/กล่อง จากนั้นท่านก็เอาไปลองยิงแถวๆนั้นครับ ปรากฎทะลุกระจุยทั้งลังเลยครับ เจ้าภาพที่สร้างเห็นเข้ามาต่อว่าท่านทำไมทำแบบนี้ ท่านก็ตอบไปว่ายังไงผมไม่ได้ถามต่อแต่ท่านบอกผมว่าเห็นมันเขียนโฆษณาว่ามีมวลสารมากมายพุทธคุณทั้งคลาดแคล้วมหาอุต์ดีสารพัด ท่านยังสอนผมอีกว่าอย่าไปเชื่อมากกับของพวกนี้ส่วนใหญ่ธุรกิจทั้งนั้นเดี๋ยวนี้

 

ครั้นผมตามรอยหลวงปู่มาที่วัดกุศลธรรมโพธิวาส บางเนียง จังหวัดพังงา ก่อนอื่นขอบอกผู้อ่านทุกท่านก่อนว่าท่านหลวงปู่เป็นศิษย์หลวงปู่ดุลย์ อตุโล จังหวัดสุรินทร์ตั้งแต่สมัยท่านเป็นฆาราวาสแล้ว ลูกชายท่านคนหนึ่งเล่าว่าสมัยเขายังเด็กๆอยู่เห็นคุณพ่อปฏิบัติตนไม่นอนคือนั่งสมาธิหลับตาอยู่อย่างนั้นจนเช้าเป็นภาพที่เห็นมาแต่เด็กๆแล้วเมื่อท่านบวชหน้าไฟให้หลวงปู่ดุลย์ท่านก็ไม่สึกอีกเลย เดินทางธุดงส์วัตร ลงมาทางใต้ได้แสดงปราฏิหารมากมาย เช่นยามท่านเดินธุดงส์มาที่จังหวัดพังงา มีโกไข่ป้ามาลีได้รับความเดือดร้อนจากการที่ถูกใครไม่รู้มาลักตัดต้นทุเรียนไปหลายไร่ตื่นมาตอนเช้าแถบช๊อกแถมยังเอาน้ำยาฆ่าตอต้นยางมาราดตอทุเรียนไม่ให้ขึ้นอีก ตายแน่ๆต้นทุเรียนโกไข่กล่าว พอดีหลวงปู่มีชัยเดินธุดงค์ผ่านมาขอให้ท่านช่วยท่านเล่งเห็นเพื่อโปรดญาติโยมจึงเดินไปที่ต้นทุเรียนเอาไม้เคาะไปทีละต้นแล้วใช้คาถาบอกตื่นๆๆ ไปเรื่อยๆ ลุงไข่แกไม่รู้ว่าหลวงปู่ทำอะไรเห็นท่านเดินเคาะทุกต้นหลายเดือนให้หลังต้นทุเรียนกลับงอกขึ้นมา หลวงปู่ช่วยเราแล้วโกไข่ป้ามาลีดีใจและเล่าต่อมาด้วยท่านสามารถล่วงรู้อนาคตข้างหน้าได้อย่างแม่นยำ ซึ่งท่านเคยบอกว่าแถวนี้อีกหน่อยก็กลายเป็นตึกหมดซึ่งเป็นความจริง จากเดิมเป็นป่าข้างทางปัจจุบันเป็นตึกราบ้านช่องหนาแน่นแถวๆเขาหลักนั้นเอง
มาพูดถึงวัดกุศลธรรมบ้าง ท่านคงจำภาพซึนามิที่พังงาได้ขนาดเรือ ต 813 ยังลอยไปอยู่อีกฝั่งของถนนเป็นระยะหลายๆร้อยเมตรยังมีให้เห็นอยู่ในปัจจุบันแต่ทำไมพระพุทธเจ้าที่หลวงปู่สร้างไว้ที่วัดกุศลธรรมไม่เคลื่อนวัดทั้งวัดราบเป็นหน้ากลองเหลือพระพุทธรูปองค์เดียวไม่โดนแม้นแต่น้ำมีคนไปเกาะพระพุท
ะเจ้าองค์นี้เห็นน้ำแหวกออกไม่ถูกตัวพระแม้นกระถางธูปก็ไม่ถูกน้ำเป็นที่น่าแปลกมากเขากลัวตายก็เกาะพระพุทธรูปเอาไว้รอดตายมาจนทุกวันนี้น่าแปลกพระพุทธรูปไม่ถูกน้ำพัดไปเลยแม้นแต่น้อย เคยถามหลวงปู่หลวงปู่บอกว่าเทวดาที่เราเชิญไว้เขารักษาของๆเขา สาธุ สาธุ สาธุ ปฏิหารจริงๆ

 

ภาพหลวงปู่ธุดงส์และดูภาพที่พำนักท่านซิท่านชอบอยู่แบบนี้นะครับ

 

พบพระที่เคยอยู่กับหลวงปู่ที่ถ้ำกระแชง ยะลาโดยบังเอิญ
เหตุการณ์นี้ผมได้บันทึกการตามรอยนี้เป็นวิดิโอสัมภาษสด ได้เก็บไว้อยู่สองตอนไม่ทราบว่าจะลงเว็ปได้หรือไม่เอาเป็นว่าท่านผู้อ่านตามการเขียนของผมก่อนก็แล้วกันท่านชื่อว่าพระอุดมอยู่สำนักสงฆ์บ้านใหม่ จังหวัดพังงานี้เอง ท่านเล่าให้ฟังว่าหลวงปู่มาตามให้บวชแล้วจะไปอยู่ด้วยกันที่ยะลา มาตามอยู่หลายครั้งสุดท้ายท่านก็บวชจริงๆเดิมเป็นชาวภูเก็ต สาเหตุที่ชวนไปบวชเพราะว่าหลวงปู่อยากให้ท่านไปเขียนภาพสีในถ้ำ พระอุดมท่านเก่งทางด้านศิลป ได้อยู่กับหลวงปู่ประมาณ 8 เดือนระหว่างอยู่ที่ถ้ำท่านเล่าให้ฟังว่า ถิ่นที่อยู่ของหลวงปู่มักลำบากไม่อยู่ที่สบายๆอยู่ในถ้ำภูเขาสูงๆในถ้ำสูงๆไปมายากลำบาก ท่านเล่าว่ากลางคืนนะมองอะไรแทบไม่เห็นไม่มีไฟฉายแต่ท่านสามารถเดินขึ้นเขาลงถ้ำได้คร่องแครวเหมือนเห็นในยามกลางวันเป็นที่น่าแปลกมากท่านไม่เคยใช้ไฟฉายเลย มีงานบุญท่านกลัวญาติโยมมาแล้วไม่มีน้ำใช้หน้านั้นก็เป็นหน้าร้อนไม่มีน้ำท่านก็เลยเอากระป๋องวางลงตรงช่องอากาศภายในถ้ำอธิฐานขอน้ำฝนจากเทวดาสักพักฝนก็ตกลงมามีน้ำให้โยมใช้ทันที ต้อยลูกศิษย์ขายก๊วยจั๊บที่ยะลาซึ่งขายไม่ดีภายหลังรู้จักหลวงปู่เอาแป้งหลวงปู่ไปใช้ปรากฏว่าแป้งหกใส่ก๊วยจั๊บเดิมวันละครึ่งหม้อไม่ค่อยได้ตั้งแต่แป้งหกใส่ขายวันละ4หม้อคิดดูเอาเอง ต้อยนี่แหละคอยรับใช้หลวงปู่ไปทำแคร่ให้หลวงปู่ที่หน้าผาปรากฏว่าพลาดหง่ายหลังกำลังจะตกลงเหวลึกไม่ต้องพูดถึง ร้องเรียกหลวงปู่ช่วยด้วยเสียงหลง แต่แกกลับไม่ตกเหวกลับลอยอยู่ในอากาศหน้าซีดจนหลวงปู่มาดึงให้กลับมาอยู่บนดินหน้าผาไม่ตกลงไป ถ้าตกคงไม่รอดบอกท่านผู้อ่านแล้วว่าถ้ำที่หลวงปู่อยู่ประมาณต้องปีนหน้าผาขึ้นโดยมีไม้ไผ่แค่ 3ท่อนเท่านั้นพลาดคือตายใครละไม่ศรัทธาคงไม่พบหลวงปู่แน่นอน เอาไว้ทดสอบความศรัทธาผมก็โดนมาแล้วแต่ยังโชคดีได้นั้งมอร์ไซค์อุ้ยเสียวจริงๆ
คุณเอะที่จังหวัดนราธิวาสฝันว่าหลวงปู่เทพโลกอุดรมาเข้าฝันบอกว่ามีศิษย์ท่านองค์หนึ่งอยู่ในถ้ำแถวยะลากำลังลำบากติดฝนน้ำท่วมออกจากถ้ำไม่ได้ให้เอะนำจังหันถวายท่านฉันมังสะวิรัชนะ พอตื่นขึ้นมันจริงหรือนี่แกก็รีบจัดการตามคำที่หลวงปู่เทพโลกอุดรสั่งทำอาหารมังสะวิรัชมาถวายเดินทางมาที่ถ้ำแถวยะลาเที่ยวตระโกนหาพระองค์ไหนฉันมังสะวิรัชบ้าง ถามไปเรื่อยๆจนถึงยอดหน้าผาแห่งหนึ่งเห็นถ้ำตะโกนถามว่ามีพระไหมตอบว่ามีและถามไปว่าท่านฉันมังสะวิรัชไหมท่านตะโกนตอบไปว่าฉันไม่ฉันเนื้อเท่านั้นเองพบแล้วก็เลยขึ้นหน้าผาไปสู่ถ้ำแห่งนั้นและเล่าเรื่องราวให้หลวงปู่ฟัง ท่านหัวเราะและพูดบอกว่าฉันก็พึ่งมารู้นะว่าฉันเป็นศิษย์หลวงปู่เทพโลกอุดร ได้ยินแต่เสียงมาสอนคาถาแต่ไม่รู้ว่าเป็นใครในถ้ำ

 

ผู้กองคงได้วิชาจากหลวงปู่ท่านมาเยอะแน่ ไม่งั้นไม่ได้ ฉายา ผู้กองหนังเหนียว

 

พญางูที่มาเฝ้าหลวงปู่ที่ถ้ำใหญ่เท่าขาไม่ยอมให้เห็นหัวนะท่านอุดมเล่า

 

พระอยู่อย่างสมถะ แบบนี้ ชอบมากครับ

ตามอ่านด้วยความสนใจเป็นอย่างมากครับ

 

กราบแทบเท้าหลวงปู่ครับ

 

โอ้หนอนี่ขนาดท่านเป็นเพียงลูกตถาคตเท่านั้น แล้วพระพุทธเจ้าจะยิ่งใหญ่ขนาดไหน
ได้อ่านเรื่องราวแล้วรู้สึกศรัทธาในวัตรปฏิบัติที่สมถะอยู่ตามป่าเขาไม่ยึดติดสถานที่
ของหลวงปู่ท่านมากหากไม่มีโอกาสได้ไปกราบหลวงปู่ท่าน แล้วเราจะระลึกบูชาท่านอย่างไรคะผู้กอง

แม่น้องต้น

 

แม่น้องต้น
บางทีสิ่งที่แม่น้องต้นเข้าใจนั้นอาจเข้าใจได้ตามภูมิรู้ภูมิธรรมของแม่น้องต้นเอง ความจริงเป็นเช่นไรกระผมมิบังอาจสอนได้ ได้ชี้แนะแนวทางให้ว่าทางเดินของผมนั้นผมเดินมาทางนี้ ซึ่งแต่เส้นทางเดินจุดบั้นปลายของทางของแต่ละคนอาจจะไปพบกันที่จุดปลายก็ได้ หลวงปู่ท่านก็สอนอย่างนี้ บางทีรู้ไปก็เท่านั้น รู้เท่ากับไม่รู้ ไม่รู้เท่ากับรู้ ให้เชื่อและศรัทธาก็พอ

 

ปิดถ้ำกระแชง
เมื่อครั้งหลวงปู่ทราบด้วยวาระแห่งจิตว่าอีกต่อไปในภาคหน้าสถานที่แห่งนี้จะไม่ปลอดภัยอีกแล้วเนื่องจากการเกิดเหตุการณ์ความไม่สงบในกาลต่อมาท่านจึงดำหริปิดถ้ำเสีย ก็มีลูกศิษย์ลูกหามากมายรอทำพิธีกันอยู่ข้างล่างหรือตีนเขาญาติโยมก็รอกันจนจะ11โมงแล้วหลวงปู่ก็ยังไม่ลงมารับจังหัน หรือทำพิธีอะไรสักอย่างหลวงปู่ได้แต่ทำธุระภายในถ้ำจัดแจงให้เสร็จก่อนลงไป คนข้างล่างก็รอจวนเจียนหลวงปู่ไม่ทันเวลาพิธี พอหลวงปู่นึกได้ท่านก็รีบลงมาจากถ้ำ การลงมาจากถ้ำขอเรียนก่อนนะครับว่าถ้าเดินปกติจะใช้เวลาประมาณ 30 นาทีเพราะต้องเดินผ่านหน้าผาเขาสูงชันและต้องเดินปีนท่อนไม้ไผ่อีกถึง3ท่อนนะถึงจะถึงข้างล่างแต่วันนั้นหลวงปู่ลงมาใช้เวลาเพียบเดียวถึง มีคนเห็นทุกคนว่าหลวงปู่เดินลงมาเท้าไม่ติดพื้นดิน ทุกคนต่างซุบซิบกันว่าเมื่อกี้เห็นอะไรไหมทุกคนตอบว่าเห็นและบางคนก็พยักหน้าตอบ ได้แต่พูดคุยกันว่าเห็นทุกคนแต่ไม่กล้าถามหลวงปู่ อันนี้แหละเป็นที่มาของคำว่าหลวงปู่เหาะได้ สาธุ สาธุ สาธุ

 

ในยามที่เห็นบ้านเมืองมีภัย ชาวบ้าน ทหารหาญผู้เสียสละล้มตายเป็นใบไม้ร่วงก็รูเสึกปวดใจ และโกรธพวกการเมือง ทหารการเมืองเช่นเดียวกัน แม่น้องต้นเองนั้นภูมิธรรมไม่ได้สูงไปกว่าใครเลยยังมีโลภ โกรธ หลง อยู่ และก็ชอบทั้งบุ๊นหนทางดับทุกข์ที่ยังล้มลุกคลุกคลานอยู่ และชอบแนวบู๊ในเรื่องปาฎิหารย์ด้วย

ชอบเรื่องราวของหลวงปู่เทพโลกอุดรเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ลป. หลวงพ่อ อีกหลายองค์ ก็ค้นหาอ่านเรื่องราวประสบการณ์ของแต่ละท่าน พอมาพบเจอเรื่องของหลวงปู่ที่นับว่าหายากยิ่งในหมู่สงฆ์ปัจจุบันก็ยิ่งน่าติดตาม เพราะคิดว่าท่านนั้นมีทั้งหนทางดับทุกข์และมีอิทธิฤทธิ์ ท่านยังต้องใช้ทั้งพุทธคุณ ธรรมคุณและสังฆคุณเพื่อช่วยเหลือโปรดสัตว์ ต่อไปอีก ต้องขอเป็นแฟนเพจผู้กองด้วยคนค่ะ

 

ที่มาของฉายาผู้หมวดวีออส
เมื่อครั้งไปพบหลวงปู่นั้นมักจะนำวัตถุมงคลของหลวงปู่มาแจกด้วยเสมอ ในรถวีออสสีดำของผมนั้นด้านหลังไม่มีอะไรมีแต่ของดีของหลวงปู่มีชัย เมื่อขับผ่านด่านทหารตำรวจก็มักจะแจกเขาเหล่านั้นทุกคนเอาคนที่เราเจอพบนั้นแหละ แต่มานั้งคิดว่าเมื่อเขาเอาไปแต่ไปเก็บไว้บนหิ้งพระหรือเอาไปเก็บไว้เฉยๆจะมีประโยชน์อะไรให้ไปก็เสียของเปล่าๆ เลยตั้งจิตอธิษฐานถ้าคนไหนไม่ถึงคราวตายยังพอมีบุญอยู่บ้างให้มาพบเราหรือได้พบได้เจอกันจะได้มอบของดีให้ของหลวงปู่มีชัยนั้นแหละที่ผมแจกเขาเหล่านั้นจะได้ไม่ตาย รอดปลอดภัยมีชีวิตไปหาลูกเมีย พ่อแม่ เพียงแต่ผมได้เจอเขาเหล่านั้นผมก็มอบให้โดยมีข้อแม้นเพียงข้อเดียวว่าต้องแขวนถ้าไม่แขวนจะขอคืน เพราะมีคนต้องการอีกมาก ทุกด่านตรวจไม่ว่าจะเป็น ชลป ทหาร ตำรวจ ครู พลเรือนผมแจกหมดโดยมีการตั้งจิตอธิษฐานของผมว่าคนเจอผมไม่ตาย และขอให้แขวนอย่าเก็บเพียงสองข้อเท่านั้น ในปีแรก ผมแจก
1เหรียญในหลวงรุ่นสัญญานะ มากประมาณ2000-3000 เหรียญ
2เหรียญไพรีพินาสของหลวงปู่มีชัย หลวงปู่บอกว่าเอาไว้กันปืน จำนวน 300 เหรียญ
3ตระกรุดลูกปืนหลวงปู่มีชัย ประมาณ 500-600 ดอก
4ด้ายข้อมือสายสิน อันนี้มีน้อย 100 เส้น
5เหรียญกระถินหลวงปู่ ปี53 เหิรฟ้ามาเลย์ ประมาณ 3-4 ลัง ลังละ100เหรียญ
แจกไปเรื่อยๆ จนหมดเพราะหลวงปู่ทราบว่าผมกลับไปแจกทหารตำรวจในสามจำหวัดบ่อยๆปัจจุบันไม่ได้ไปแล้วแต่ก็รับปากหลวงปู่ว่าถ้าไปจะไปแจกอีกครับ
นี่แหละที่ผมแจกมานานอยู่หลายปี เอามาเผื่อพี่น้องทหารตำรวจครูพลเรือนให้มีชีวิตรอด ค้าขายดี กิจการรุ่งเรือง
ผมไม่ทราบหลอกฉายานี้แต่มาตอนที่ได้รับหน้าที่เป็นชุดอารักขานายกแต่รอบนอกนะประชุมสัญจรไม่บอกที่นะว่าที่ไหนได้มานั้งพักในห้องโถง พบหัวหน้าชุดติดตามแกเป็นตำรวจตระเวณชายแดนเคยไปรับราชการที่สามจังหวัดเหมือนกันเห็นทหารและลูกน้องพูดถึงผู้หมวดวีออสว่ามาแจกของดีของดีของท่านแขวนแล้วเกิดปฏิหารมากมายไม่เป็นอะไรเลยไม่รู้ว่าแกชื่ออะไรแจกๆแล้วก็ไปไม่ยอมบอกชื่อ ผมนี่แหละคราบท่านผู้อ่าน พอคุยกันเสร็จก็เฉลยให้ผู้หมวดหัวหน้าชุดอารักขานายกว่าผมชื่อรตอ ประกิจ นิโครธาครับเป็นศิษย์หลวงปู่มีชัยท่านให้ผมมาแจกทหารตำรวจครูและพลเรือนในสามจังหวัดครับแต่ด้วยความรีบแจกและจะขอแค่สองข้อที่ผมกล่าวมาเท่านั้นไม่สนใจชื่อเสียงหลอกครับมันเป็นสิ่งสมมุติ เอาความดีและเร่งปฏิบัติเพราะเหตุการณ์เกิดทุกวันเร่งทำครับท่านผู้อ่าน