ปิดรับบริจาค ขอเชิญร่วมสร้างพระอุโบสถ ณ วัดห้วยน้ำทรัพย์ (พระธาตุวาโย)

คุณ kermit ผู้ชำนาญเส้นทาง ช่วยบอกทางให้คุณ tututu ด้วยครับ


.

 

วันนี้มาต่อภาพที่ 5 - ภาพที่ 7 กันครับ

ในภาพที่ 5 จะเป็นสภาพบ้านเรือนของชาวเมืองวาโยที่อาศัยพักพิงกันอย่างสงบสุขร่มเย็น มีความเป็นอยู่อย่างเรียบง่าย แต่สุขกายสบายใจ

ภาพที่ 6 บ่งบอกถึงสภาพจิตใจของชาวเมืองวาโย ซึ่งเป็นผู้ที่อยู่ในศีลในธรรม ไม่มีความละโมบ
โลภมาก ขนาดคนทำสิ่งของตกหาย ก็ไม่มีใครสนใจอยากเก็บ เพราะคิดว่าไม่ใช่สิ่งของๆ ตน ปล่อยทิ้งไว้อย่างนั้นจนกว่าเจ้าของจะมาตามหาและเก็บไป

ภาพที่ 7 เป็นภาพภายในเมืองที่ชาวเมืองต่างก็อยู่กันด้วยความผาสุข มีการเล่นฟ้อนรำ มีมโหรีและเสียงสังข์คอยขับกล่อม ผู้คนยิ้มแย้มแจ่มใส อันเนื่องมาจากพ่อเมือง คือ เจ้าแสนคำฟ้าปกครองอาณาประชาราษฎร์ด้วยทศพิธราชธรรม และทรงพรหมวิหาร 4

.

 

ภาพที่ 8 เมื่อบ้านเมืองอยู่ด้วยความสงบเรียบร้อย มีความมั่นคงบริบูรณ์แล้ว ก็ได้เวลาขยายอาณาจักรให้กว้างใหญ่ไพศาลมากขึ้น เจ้าแสนคำฟ้าพร้อมด้วยพระโอรสและกองทหารเริ่มแผ่บารมีและแสนยานุภาพโดยออกไปตีเมืองต่างๆ นำมาเป็นเมืองขึ้น ทำให้อาณาจักรของเมืองวาโยขยายใหญ่ขึ้น

.

 

ภาพที่ 9 บรรดาเมืองต่างๆ ต่างเข้ามาสวามิภักดิ์กับเมืองวาโย

ภาพที่ 10 พระเจ้ากรุงจีนนำพระอรหันต์พร้อมคณะสงฆ์มาถวายพระบรมสารีริตธาตุแก่เจ้าแสนคำฟ้า

.

 

ภาพที่ 11 และภาพที่ 12 หลังจากที่เจ้าแสนคำฟ้าได้รับพระบรมสารีริกธาตุจากพระเจ้ากรุงจีนแล้ว ก็ได้มีการสำรวจหาสถานที่ที่เหมาะสมในการสร้างพระเจดีย์เพื่อบรรจุพระบรมสารีริกธาตุ หลังจากนั้นก็ได้สร้างพระเจดีย์ขึ้นเป็นพระเจดีย์ทรงโอคว่ำ สูง 3 ชั้น

องค์พระเจดีย์จะมี 3 สี คือ ชั้นที่หนึ่ง ทาสีทอง ชั้นที่สอง ทาสีน้ำเงิน และชั้นที่สาม ทาสีขาว ส่วนยอดบนสุดของพระเจดีย์จะเป็นที่ประดิษฐานของพระบรมสารีริกธาตุ

.

 

ภาพที่ 13 เป็นภาพพิธีหมั้นของพระธิดาทั้งสองพระองค์

ภาพที่ 14 ภาพพระราชพิธีเษกสมรสระหว่างพระเจ้ากรุงจีนกับพระธิดาจำปา และพระเจ้ากรุงเรนกับพระธิดาลำดวน

นับว่าพระเจ้ากรุงจีนและพระเจ้ากรุงเรนให้เกียรติต่อพระธิดาของเจ้าแสนคำฟ้ามาก เนื่องจากคนจีนสมัยก่อนมักจะถือธรรมเนียมว่า เจ้าสาวต้องเป็นฝ่ายเดินทางไปอยู่บ้านของเจ้าบ่าว แต่พระเจ้ากรุงจีนและพระเจ้ากรุงเรนได้เสด็จมาอภิเษกสมรสที่เมืองวาโยด้วยพระองค์เอง

สันนิษฐานได้ว่า สมัยนั้นเจ้าแสนคำฟ้าทรงมีพระราชอำนาจและพระบารมีมาก เจ้าประเทศต่างๆ ต่างก็ให้ความเคารพและยำเกรงในพระบารมีเจ้าแสนคำฟ้าเป็นอย่างยิ่ง

.

 

ภาพที่ 15 เป็นตอนที่ "เจ้าแว่นฟ้า" พระโอรสองค์โตของเจ้าแสนคำฟ้า ได้พบรักกับธิดาพญานาค โดยที่เจ้าแว่นฟ้าไม่ทราบว่า หญิงที่ตนพบและหลงรักนั้นเป็นธิดาของพญานาค เนื่องจากนางได้แปลงกายเป็นมนุษย์เช่นสามัญชนทั่วไป


ปล. คนวาดเขาก็เข้าใจวาดนิ... ไปเจอตอนไหนไม่เจอ จำเพาะต้องไปเจอเอาตอนเล่นน้ำ แล้วธิดาพญานาคก็อยู่ในชุดนุ่งลมห่มฟ้าซะด้วย อย่าว่าแต่เจ้าแว่นฟ้าเลย... เป็นเรา..เราก็หลงเหมือนกันแหละ (b-inlove)


.

 

หลังจากที่เจ้าแว่นฟ้าครองรักกับธิดาพญานาคมาได้สักระยะเวลาหนึ่ง จวบจนกระทั่งธิดาพญานาคตั้งครรภ์นางได้ขอให้เจ้าแว่นฟ้าสร้างถาวรวัตถุขึ้นอย่างหนึ่งที่มีลักษณะเกี่ยวเนื่องกับพญานาคเพื่อเป็นอนุสรณ์สถานความรักระหว่างตนกับเจ้าแว่นฟ้า ด้วยวิสัยของหญิงที่เกรงว่าเมื่อพระสวามีทราบเรื่องที่ตนแปลงกายมาแล้วจะไม่พอใจและเลิกรักนาง ซึ่งเจ้าแว่นฟ้าแม้จะไม่เข้าใจความหมายที่แท้จริงแต่ก็รับปากว่าจะสร้างให้

ครั้นครบกำหนดที่บุตรในครรภ์จะกำเนิดออกมา นางก็คลอดบุตรออกมาเป็นไข่ สร้างความประหลาดใจกึ่งหวาดกลัวให้แก่ชาวเมืองด้วยเกรงว่าจะเป็นลางร้ายอันนำมาซึ่งความอัปมงคลแก่บ้านเมือง


ภาพที่ 16 - 17 โหราจารย์ได้ทำการพยากรณ์ว่า ไข่ที่คลอดออกมานี้ว่า จะเป็นกาลกิณีแก่บ้านเมือง จึงแนะนำให้นำไปลอยน้ำเสีย สร้างความโศกเศร้าและเสียใจแก่ธิดาพญานาคเป็นอย่างมาก

ปล. ผู้วาดภาพไม่ได้บรรยายต่อไปว่าเหตุการณ์จะเป็นอย่างไร แต่จากที่ทราบมาจากคำบอกเล่า ในขณะนั้นมีบรรดาอำมาตย์และข้าราชบริพารบางคนสมคบกันใส่ร้ายพระชายาธิดาพญานาค (ซึ่งตอนนั้นยังไม่มีใครทราบว่านางเป็นลูกสาวพญานาคที่แปลงกายมา) เพื่อหวังจะยกลูกสาวของตนให้เป็นชายาคนใหม่ และจะใช้อำนาจเข้าควบคุมบริหารบ้านเมือง จึงกล่าวหาว่าธิดาพญานาคเป็นตัวกาลกิณี ดังนั้น จึงต้องขับพระชายาออกจากวังไปด้วย

เมื่อความจริงถูกเปิดเผยว่าพระชายาอันเป็นที่รักยิ่งของตนเป็นธิดาพญานาค เรื่องนี้สร้างความเสียใจและความโกรธให้แก่เจ้าแว่นฟ้าเป็นอย่างมากที่ถูกนางอันเป็นที่รักมาปิดบังความจริงกับตน อย่างไรก็ตาม แม้เจ้าแว่นฟ้าจะรักชายาของตนเพียงใด ก็ไม่สามารถทัดทานมติของเหล่าอำมาตย์และข้าราชบริพารบางคนที่ให้ขับพระชายาออกจากเมืองได้ เจ้าแว่นฟ้าจำต้องปล่อยให้พระชายาของตนออกจากเมืองไป

กล่าวสำหรับธิดาพญานาค เมื่อถูกขับออกจากเมือง นางก็เดินเข้าป่าไปด้วยความเศร้าเสียใจอาลัยรักในพระสวามีและไปอาศัยอยู่กับเพื่อนหญิงชาวเมืองวาโยอยู่ระยะหนึ่ง โดยไม่ยอมกลับเมืองบาดาลของตน แต่เฝ้าแวะเวียนเข้าไปดูว่าพระสวามีของตนอยู่ด้วยความสุขสบายและยังรักและคิดถึงนางอยู่หรือไม่



.