54.ภาพประเพณีชักพระวัดนางชี พ.ศ.๒๕๕๕

สร้อยฟ้ามาลา · 9 ธันวาคม 2023

๕๔

ภาพประเพณีชักพระวัดนางชี พ.ศ.๒๕๕๕

พ ร ะ อุ โ บ ส ถ
วั ด น า ง ชี โ ช ติ ก า ร า ม

ก็เคยตั้งกระทู้ประเพณีชักพระมาแล้ว ๒ ปีซ้อน ส่วนปีที่แล้วไม่ได้ไปร่วมงานเนื่องจากเป็นหนึ่งในผู้ประสบอุทกภัยน้ำท่วมบ้าน ต้องขนของหนีน้ำ แต่ก็ถูกบังคับให้มาปฏิบัติราชการช่วยเหลือประชาชนถ้าใครไม่มาถือว่าขาดราชการโทษสูงสุดไล่ออกจากงาน จึงเป็นอันว่าข้าวของของตัวเองต้องปล่อยให้จมน้ำไปก่อน ตัดเบรคเกอร์ตัดไฟชั้นล่าง แล้วหาปลั๊กสามตามาต่อพ่วงหลอดไฟ กักตุนเสบียงอาหารแห้ง น้ำและยาไว้ให้คุณพ่อกับคุณแม่อายุแปดสิบกว่าเฝ้าอยู่บนบ้านชั้นสองเพียงสองคนไม่ยอมอพยพออกจากบ้าน เพราะห่วงของซึ่งคืนแรกก็มีพวกหัวขโมยมางัดบ้านในหมู่บ้านหลายหลังแล้ว ขนาดมีคนอยู่มันยังเดินเลาะมาตามกำแพง พอเห็นว่าบ้านนี้มีคนอยู่ก็เดินหันกลับไป เมื่อจัดการพอจะอยู่ได้แล้วก็ต้องฟันฝ่ากระแสน้ำที่เพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ จนเลยหน้าอกออกมาเพื่อช่วยประชาชนที่เดือนร้อน ก็ต้องอยู่ประจำศูนย์รับเรื่องร้องทุกข์อยู่เดือนกว่าๆ ถูกประชาชนด่าทุกวัน ท่านมาทีเป็นเกือบพันคนแต่เจ้าหน้าที่มีอยู่ไม่ถึงสามสิบคน ทุกครั้งจะถูกต่อว่าและส่วนมากจะพูดว่า คุณเป็นข้าราชการกินภาษีของฉันอยู่ คุณต้องรับใช้ฉัน ไม่รู้ใครเป็นคนที่คิดพูดคำนี้ขึ้นมาคนแรก แล้วข้าราชการไม่เสียภาษีหรือ ก็เสียภาษีให้กับรัฐเหมือนกันนะ รับเรื่องอยู่อย่างนี้ ในเวลากลางวันหลายๆ ครั้งที่ไม่มีเวลาได้กินข้าวเลย พอหยุดกินข้าวแค่แป๊ปเดียวไม่ถึงครึ่งชั่วโมง กลับมาใหม่ก็ถูกด่าว่าไปนานอีกคอยตั้งแต่เช้า ประชาชนบางคนพูดว่าคุณไม่มีสิทธิพักเที่ยง คุณต้องทำงานให้ฉัน(ต้องใช้คำว่าถูกด่านะ เพราะเป็นคำหยาบคาย) และหลายครั้งที่ตั้งแต่เช้าถึงเย็นจนประชาชนคนสุดท้ายกลับไปถึงจะได้เข้าห้องน้ำ ทุกครั้งทุกอย่างก็ต้องอดทนเอาไว้ เพราะไม่มีกฎ ระเบียบใดๆ เลยที่เป็นเกราะในการคุ้มครองเวลาถูกร้องเรียนถึงแม้ว่าบางสถานการณ์เราเป็นคนถูกแต่ก็ต้องยอมรับสภาพให้เป็นคนผิด สุดท้ายก็ต้องถูกตำหนิ ถูกว่ากล่าวตักเตือน ถูกให้ชี้แจงจากผู้บังคับบัญชา และที่ยิ่งร้ายกว่าคือการไม่เห็นใจกันจากข้าราชการด้วยกัน ซึ่งเจอกับตนเอง ด้วยที่ว่า ขณะที่อยู่โต๊ะรับเรื่องที่ประจำอยู่นั้นยังไม่มีประชาชนมา เพราะว่าเขาแบ่งเป็นแขวงๆ ในการรับเรื่อง แต่พอดีเห็นว่าอีกโต๊ะหนึ่งคนมากันเต็มต่อแถวยาว จึงลุกไปช่วย สักพักมีคนมาที่โต๊ะรับเรื่องที่ต้องประจำอยู่ แต่ตอนนั้นกำลังติดพันกับประชาชนอีกท่านนึงซึ่งกำลังจะเสร็จเรื่องแล้ว คนๆ นี้เริ่มทำท่าไม่พอใจเมื่อกลับมารับเรื่องเขา สร้อยฟ้าฯ กลับถูกต่อว่า ว่าอยู่ประจำโต๊ะนี้ทำไมไม่ทำไปทำโต๊ะอื่น จึงตอบกลับไปว่า ก็โต๊ะนี้ยังไม่มีใครมาแจ้งเรื่อง แต่โต๊ะนั้นมีคนต้องการความช่วยเหลือคอยอยู่เยอะ แล้วเขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปจะร้องเรียน จึงบอกว่าทุกอย่างต้องมีน้ำใจกันบ้าง ประชาชนโต๊ะนั้นก็หันมามองกันเป็นตาเดียว สรุปสุดท้ายคนที่ฉุนอยู่นี้มีอาชีพรับราชการเป็นครู(ไม่ได้เหมารวมถึงคุณครูท่านอื่นนะ) นี่แหละการเอาใจเขามาใส่ใจเราจึงสำคัญในยามคับขัน... แต่พอมองกลับมาที่ตัวเอง และมองไปที่ลูกน้องที่เป็นลูกจ้างแต่ละคน หลายคนปลูกบ้านเป็นแบบชั้นเดียว แต่ถูกคำสั่งที่ไม่เห็นใจสั่งให้มาปฏิบัติงาน ต้องทิ้งบ้านของตนเองเดี๋ยวนั้น ผลสุดท้ายทั้งบ้านไม่เหลืออะไรเลย เงินเดือนลูกจ้างห้าพันกว่าบาทบวกค่าครองชีพรวมเป็นหมื่นกว่าบาท แลกกับทรัพย์สินที่สะสมมาละลายไปกับน้ำ นี่คือความไม่ได้รับความเห็นใจจากผู้บังคับบัญชาแล้วยังต้องถูกให้มาช่วยเหลือประชาชนพร้อมกับรับฟังคำด่ากับการถูกร้องเรียน พอทุกอย่างผ่านไปกลับสู่สภาพเดิม ได้เงินปลอบขวัญช่วยเหลือน้ำท่วมมาสองหมื่นบาทพร้อมกับคำว่า "หมดตัวและสิ้นศรัทธา"... ขออนุญาตระบายความอึดอัดใจยาวหน่อย แต่ทุกอย่างผ่านไปแล้ว....

มาเข้าเรื่องดีกว่า กระทู้นี้เป็นการประมวลภาพในประเพณีชักพระ ซึ่งได้จัดให้มีการชักพระในวันศุกร์ที่ ๓๐ พฤศจิกายน พ.ศ.๒๕๕๕ ที่ผ่านมา ดังนั้น เพราะเป็นการประมวลภาพจึงขออนุญาตไม่บรรยายประวัติ ความเป็นมาของประเพณีซึ่งเคยลงไว้ในกระทู้ปีก่อนๆ แล้ว คือ

เที่ยวกระจายบุญ ตอน งานประเพณีชักพระวัดนางชี

งานประเพณีชักพระ วัดนางชี ๒๒ - ๒๔ พฤศจิกายน ๒๕๕๓