ธรรมะโอสถ

บทความต่อไปนี้ข้าพเจ้า ตั้งใจอยากนำมาเผยแพร่ เนื่องจากได้ไปนมัสการหลวงพ่อและหาที่ที่จะปฏิบัติฝึกจิตให้สงบ และได้ยินเรื่องเล่าเกี่ยวกับ ธรรมะโอสถ จากคุณ hok อ้างอิง(hok - Viewing Profile - ลานธรรมสวนะ)

ธรรมะโอสถ

พุทธศาสนาเป็นศาสนาที่มีคำสั่งสอนที่จริง ประจักษ์แท้กับบุคคลผู้นำไปประพฤติปฏิบัติจริงดังปรากฏมาตั้งแต่อดีตจน ปัจจุบัน เป็นคำสอนที่บริสุทธิ์ให้ความสว่างไสวและความพ้นทุกข์ในดวงจิตผู้ปฏิบัติ ไม่ได้เป็นศาสนาที่หลอกลวงชาวโลก

ผมนาย สุชาติ เสถียรพัฒนากูล อยู่ ลพบุรีได้มีโอกาสไปพบพ่อขาวคนหนึ่ง ( ผู้ถือศีลแปด ) ที่ปล่อยวางสังขารร่างกาย ได้ และพบธรรมะโอสถของพระพุทธองค์ พ่อขาวเป็นลูกศิษย์ของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ประสิทธิ์ ปุญญมากโร ( วัดป่าหมู่ใหม่ อ.แม่แตง จ.เชียงใหม่ ) ที่แม้จะอยู่ห่างจากหลวงพ่อประสิทธ์ แต่จิตพ่อขาวได้น้อมติดกับหลวงพ่อฯ ตลอดเวลาและได้นำคำสอนของหลวงพ่อฯ มาประพฤติปฏิบัติอย่างเคร่งครัดทุกๆวัน เป็นเวลาแรมปีจนได้พบกับธรรมมะโอสถอันสว่างของพุทธองค์ พ่อขาวใช้พลังจิตอยู่เหนือเวทนา จิตใจสว่างอิ่มเอิบมีธรรมมะหล่อเลี้ยงตลอด แต่เวทนาความเจ็บปวดยังมีอยู่เหมือนคนทั่วไป











จากการได้สนทนาธรรมกับพ่อขาวและพระอาจารย์ ยุทธนา ธีรธมฺโม เจ้าอาวาสวัดป่าห้วยส้มสุก ทำให้ทราบ ประวัติของพ่อขาวว่า เดิมชื่อ วันชาติ ยิ้มมี อายุ 51 ปีเป็นชาวอุตรดิตถ์ มีบิดาคือนายชู ยิ้มมี คน บ้านแก่ง อำเภอ ตรอน จังหวัดอุตรดิตถ์ มารดาชื่อ นางสายบัว เบ้าชัย (เสียชีวิตแล้ว) ซึ่งเป็นคนบ้านราด อ.บ้านผือ จ.อุดรธานี มาอยู่สร้างวัดป่าห้วยส้มสุกกับพระอาจารย์ ยุทธนา ตั้งแต่ปี 39 โดยก่อนหน้านี้ก็ได้เคยอยู่อุปัฏฐากพระอาจารย์ ยุทธนามาแล้ว

หลังจากได้ร่วมกันสร้างวัด พ่อขาวได้ทำการขุดบ่อน้ำแต่เกิดอุบัติเหตุตกบ่อน้ำลึก 7 เมตรเกิดเจ็บเข่าด้านซ้ายและเข้าโรงพยาบาลตรวจพบว่าเป็นเนื้องอกและทำการผ่า ตัดหลายครั้งจนต้องตัดสะบ้าเข่าทิ้งและใส่โลหะดามยาวประมาณ 12 นิ้วลงในขาแทนทำให้ไม่สามารถงอเข่าได้ ส่วนที่สะบ้าและหน้าแข้งก็เอาเนื้อส่วนอื่นมาปิด แต่เนื้อไม่แข็งแรงจึงทำให้โลหะที่ดามโผล่ทะลุออกมาประมาณ 2 นิ้ว มีน้ำเหลืองไหลเยิ้มและบางครั้งก็มีเลือดออกมาด้วยเป็นที่น่าเวทนากับผู้พบ เห็นและตอนหลังได้ตรวจพบว่าเป็นมะเร็งในกระดูกแพทย์ต้องสั่งให้ตัดขาซ้าย ทิ้ง ซึ่งพ่อขาวก็ยินยอมเพื่อหวังให้พ้นทุกข์และหมดปัญหา

เนื่องจากเข้าออกโรงพยาบาลหลายครั้งหลายเดือนแล้วและแผลจากขาก็ทำความเจ็บปวดให้ตลอดเวลา
และคิวผ่าตัดยังไม่ถึง หมอจึงได้อนุญาตให้พ่อขาวกลับมาพักผ่อนที่วัดสามวันเมื่อปีพ.ศ. 2551
ประจวบเหมาะพอดีได้พบกับหลวงพ่อประสิทธิ์ฯเสียก่อน จึงได้ชี้แนะสั่งพ่อขาว เพียงแค่ 3ประโยคคือ

1. ห้ามกลับไปโรงพยาบาลถ้ากลับไปหมอจะตัดขาแน่นอน
2 .ให้เพ่งเวทนาและพิจารณาสังขารร่างกาย
3 ให้เพ่ง อสุภร่างกายเป็นนิจ

พ่อขาวกล่าวว่า คำสอนนี้ทำให้ท่านได้ตัดใจออกจากโรงพยาบาล ออกจากการยึดมั่นถือมั่นตนเองว่าสังขารเป็นของเรา ออกจากความเจ็บปวดให้พบกับสิ่งแท้จริงของร่างกายสุดท้ายก็ว่างเปล่า พ่อขาวจึงน้อมนำคำสอนของหลวงพ่อฯไปปฏิบัติ อย่างเคร่งครัด พิจารณาเป็นนิจ จนเกิดการเบื่อหน่ายในสังขารหมดความหลงยึดมั่นถือมั่นว่าสังขารเป็นของเรา ให้พบความจริงของร่างกาย จนพบธรรมะโอสถด้วยตัวท่านเอง

หลังจากนั้นปี พ.ศ.2552 จึงได้ตั้งใจเคร่งครัดในองค์ศีลยิ่งขี้น ยิ่งทำให้ปิติเกิดในจิตใจ และได้ตั้งสัตย์อธิษฐานต่อหลวงพ่อประสิทธิ์ว่าต่อไปนี้จะไม่ทานยาใดๆอีก ถึงแม้ในภายหลังจะเจ็บป่วยมีเวทนาเกิดขึ้นก็จะอาศัยแต่ธรรมะโอสถในการรักษาหล่อเลี้ยงร่างกาย

จนครั้งหนึ่งเกิดไข้ขึ้นปวดหัวถึงสมองทรมานมากแต่ด้วยสัจจะที่ให้ไว้จึงตั้ง จิตมั่นว่าจะตายก็ยอมเพราะเบื่อหน่ายในสังขารนี้มาก จึงเพ่งอสุภเป็นเวลานานจนเกิดจิตมีพลังสว่างอิ่มเอิบซึ่งไม่เคยพบมาก่อน สามารถ คุมเวทนาความเจ็บปวดในร่างกายได้และรู้ประจักษ์แจ้งในดวงจิตว่าธรรมะของ พุทธองค์จะเกิดได้กับบุคคลใดๆที่ปรารถนาจริง ทำจริง ละจริง ยอมสละชีวิตให้แก่พระรัตนตรัย

ทุกวันนี้สังขารอยู่ได้เพราะธรรมะโอสถหล่อเลี้ยง มีชีวิตที่จิตใจอิ่มเอิบสว่างไสวแต่เวทนาก็ยังมีอยู่ ในเวลานอนพ่อขาวจะนอนกำหนดจิตเพ่งพิจารณาอสุภระลึกถึงความตาย กำหนดให้เหมือนท่านได้ตายจริงและเน่าเหม็นขึ้นอืด มีหมู่หนอนเกิดขึ้นเจาะไชกินซากศพเป็นที่อยู่ของเชื้อโรค จนหลับไปหลังๆจากที่ทำจนชำนาญเพียงท่านกำหนดจิตว่าได้ตายไปส่วนการเดินของ จิตต่อจากนั้นก็เป็นไปในแบบอัตโนมัติ และได้พิจารณาย้อนกลับไปในอดีตที่ทุกข์แสนสาหัส ถ้าตายแล้วเกิดใหม่และต้องทุกข์ทรมานอย่างนี้ ไม่รู้ว่านานขนาดไหน ก็ขออธิษฐานให้พ้นทุกข์ให้ได้ในชาตินี้ โดยขอปฏิบัติเอาชีวิตเป็นเดิมพันถวายต่อหลวงพ่อฯ การที่ได้รับความเมตตาจากหลวงพ่อประสิทธิ์ชุบชีวิตขึ้นมาใหม่ จึงน้อมนำคำสอนของหลวงพ่อฯมายึดปฏิบัติอย่างเหนียวแน่นเฉกเช่นลูกศิษย์เดิน ตามรอยอาจารย์ต่อไป





ท่านสามารถไปพบพ่อขาวเพื่อสอบถามข้อสงสัยได้ที่

วัดป่าห้วยส้มสุก
เลขที่ 53 บ้านห้วยส้มสุก
ต.สะลวง อ.แม่ริม จ.เชียงใหม่ 50330

ระหว่างทางจากตลาดอำเภอแม่ริมจะไปพระบาทสี่รอย

ผิดถูกประการใด ขอให้อโหสิกรรมให้แก่ข้าพเจ้าด้วย ข้าพเจ้าไม่ได้ตั้งใจมากล่าวเท็จหลอกลวงชาวโลก
เพียงแต่ต้องการเผยแพร่ในสิ่งที่ข้าพเจ้าคิดเองว่าดีต่อพุทธศาสนาเรา
--------------------------------------------------------------------------

วัดป่าห้วยส้มสุก อ. แม่แตง จ. เชียงใหม่<hr width="100%" color="#dddddd" size="1">
เป็น วัดป่าที่สงบเงียบมีพระอาจารย์ ยุทธนา เป็นเจ้าอาวาส และมีพระสงฆ์จำพรรษาที่วัดอีก 3 รูป รวมทั้งหมด 4 รูป เป็นวัดป่าที่เคร่งครัดในหลักปฎิบัติเป็นอย่างยิ่ง มีที่กว้างขวาง สงบร่มรื่น เงียบเหมาะแก่การนั่งสมาธิ เจริญภาวนา และปฏิบัติธรรม ใช้เวลาเดินทางไปจากตัวเมืองเชียงใหม่ประมาณ 45 นาที ไปทางถนนสาย แม่ริม-แม่แตง ใช้เส้นทางเดียวกันกับทางที่จะไปวัด พระพุทธบาทสี่รอย อ. แม่แตง ซึ่งวัดพระพุทธบาทสี่รอยนี้ต้องใช้เวลาเดินทางขึ้นไปอีกกว่า 17 กิโลจากตัววัดป่าห้วยส้มสุก และวัดพระพุททธบาทสี่รอยนี้ก็เป็นอีกวัดหนึ่งที่น่าไปท่องเที่ยวนมัสการและ เจริญภาวนา ทำบุญ ชมรอยพระบาทองค์พระพุทธเจ้าในอดีตกาล ที่มีถึง สี่รอย เป็นวัดที่ชาวกรุงเทพ และต่างจังหวัดนิยมมานมัสการกันมากอีกแห่งหนึ่งค่ะ อยากให้ชาวพุทธศาสนิกชนทุกท่านไปเที่ยวชมกันนะคะ เพื่อเสริมสร้างบุญกุศลกันค่ะ แล้วก็ทำให้จิตใจสงบอีกด้วยค่ะ สาวกธรรม

 

​

ติงดูภาพแล้วรู้สึกสงสารมากๆค่ะ​

 

ตอนนี้ลุงแกมีไม้เท้า แล้วก็รถไฟฟ้าใช้ในการเดินทาง เพราะบริเวณวันส่วนมากเป็นเนิน เดินเท้าคงไม่ค่อยสะดวก ยังดีที่ภายในวัดทำการลาดถนนปูนไปถึงกุฏิด้วย

 

วันนี้โชคดีที่พบหนังสือเล่มหนึ่ง ธรรมโอสถ ถ้ามีโอกาส ผมอาจขยาย