บันทึกกรรมของฉัน

กระยาสารทข้าวโอ๊ตกับบรีชีสสตรอเบอร์รี่ค่ะ…

 

ฉัน ทาน ชีส อ่ะ
สงสารลูกวัวจัง…

 

ตื่นตี 3 อบขนมใส่บาตร…

กระยาสารทนี้อร่อยมาก จึงนำขึ้นใส่บาตรในเช้านี้จำนวน 3 ชุดค่ะ

 

เมื่อเรากลายเป็นนางมารร้าย…

ลูกชายของเราน่าสงสารมาก ซื้อของขวัญวันวาเลนไทน์ให้สาว สนนราคา 440 บาทให้ แต่สาวหนี นางไปอวดลิปสติกดิออร์กับเพื่อนๆ ในกลุ่ม แต่ละคน แลกของขวัญวาเลนไทน์กันหลักพันถึงห้าพัน ลูกชายของเราอ่อนมากๆ ไม่รู้ว่าสาวหนีเพราะอะไร เราควรบอกตรงๆไหม ? หรือควรอยู่เฉยๆ ลูกมาถามเราว่าทำไมผู้หญิงเปลี่ยนไป ?

เราเลยบอกลูกไปตรงๆ ลูกไม่เชื่อเรา บอกว่านางไม่หน้าเงินอย่างที่เราคิดหรอก นางเป็นคนดี ต้องมีสาเหตุอื่นที่ทำให้นางเปลี่ยนแปลงไป

เฮ้อ…

พอเราบอกว่า นางแต่งหน้าเข้มไปลงไอจี ลูกบอกว่าไม่หรอก ดูเป็นธรรมชาติต่างหาก !!! เราตกใจมาก ลูกชายเราตาถั่วมากๆค่ะ

นี่เรากลายเป็นนางมารร้ายไปตั้งแต่เมื่อไหร่

 

เราสองแม่ลูกไม่มีดวงเรื่องความรัก…

หากฉันไม่ทุพพลภาพทางจิต ได้ทำงานตามปกติ ลูกคงมีโอกาสทางสังคมมากกว่านี้ แต่ลูกเติบโตมาอย่างไม่ครบถ้วนบริบูรณ์เฉกเช่นคนในครอบครัวอื่นๆเขา เหตุเพราะพ่อไปทาง แม่ไปทาง แถมแม่ยังบ้าบ้าบอบอ เช่นนี้

ฉันเสียใจ ที่เป็นจุดดำให้ลูกชาย เป็นตัวถ่วงให้ลูก ทำให้เขาไม่เชิดหน้าชูตาเช่นเดียวกับคนอื่นๆ เป็นจุดอ่อนในชีวิตของเขา ทำให้เขาอับอาย และไม่สามารถสนับสนุนเขาได้อย่างเต็มที่ในทุกๆด้าน

เฉกเช่นเรื่องรักแรกของเขา เขาจ่ายเงิน 440 บาทไปแลกกับหัวใจอันบริสุทธิ์ของเขา แล้วถูกย่ำยีกลับมา ฉันผู้เป็นแม่ได้แต่น้ำตานอง เสียใจ ที่หัวใจน้อยๆที่ผุดผ่องถูกตีค่าด้วยเงินเพียง 440 บาท

เช่นเดียวกับชีวิตของฉันในหลุมดำที่ถูกตีค่าเพียงด้านมืดค่ะ

เราสองแม่ลูก ไม่มีดวงเรื่องความรักเลยค่ะ

 

ฉันควรทิ้งทุกอย่างที่เมืองไทยไหม ?
ขาดพ่อเหมือนถ่อหัก
ขาดแม่เหมือนแพแตก
ฉันคิดมา 18 ปีแล้ว
ฉันแก่เกินจะเริ่มต้นกับใครสักคนแล้ว
ฉันควรเชื่อ Ishak เมื่อ 10 ปีก่อนว่าควรหนีไปกับเขา
แต่ตอนนี้ ไม่ทันแล้ว
ฉันเหนื่อยจัง
ฉันล้า
ฉันนึกถึงท้ายรถบรรทุกติดป้ายว่า
…ท้อได้แต่อย่าถอย…
ฉันสู้ตายที่เมืองไทยค่ะ
เพราะปู่ทวดของฉันและตาทวดของฉันเป็นพยายม
สู้ สู้

 

อาทิตย์นี้มีเซ็นสัญญาจ่ายครึ่งหนึ่งของรายรับให้พยายมของฉันเพื่อให้สามารถนั่งวิปัสสนากรรมฐานได้
ฉันเอาทองไปขายวันนี้ แต่ร้านทองไม่รับซื้อวันอาทิตย์
เงินที่ได้จะเอามาเซ็นสัญญาในวันศุกร์นี้
พยายมหักครึ่งหนึ่งพอดี
บันทึกไว้กันลืม
อา 23 ก.พ.68
20.22h

 

สปาเกตตี้ซอสกุ้ง…

มาทานกันค่ะ…

 

สปาเกตตี้ผัดพริกหมู…

วันนี้คือวันแห่งสปาเกตตี้ค่ะ

 

ฝันของฉันเป็นจริงแล้ว…ขอบคุณคุณเล็ก ณรงค์ ฯ

ที่ 7-11 เป็นศูนย์กลางการจ่ายยาให้บัตรทองแล้วค่ะ ฝันของฉันเป็นจริงแล้ว เพื่อนๆจำได้ไหมคะ ที่ฉันเคยโพสต์เรื่องนี้ หน้า 92 วันที่ 30 พฤศจิกายน 2024 ค่ะ

ขอบคุณคุณเล็ก ณรงค์ฯ ที่มีวิชั่น กว้างไกลมากค่ะ นี่คือ Shadow Project ที่แท้จริงค่ะ

ขอบุญกุศลหนุนนำให้คุณเล็กณรงค์ ฯ และครอบครัว มีความสุขและเจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปนะคะ

 

แผนต่อไปของ 7-11…

การเปิดบัญชีเงินออมของทรูมันนี่ในมือถือ เพื่อซื้อของอุปโภค-บริโภคในร้าน 7-11 และร้านทรูช้อป

โดยการสร้างแอปเงินออมของ 7-11 ขึ้นมา แยกย่อยๆ เช่น เงินออมเพื่อซื้อของกิน เงินออมเพื่อซื้อมือถือ เงินออมเพื่อจ่ายค่าน้ำค่าไฟ เงินออมเพื่อจ่ายค่าโทรศัพท์ เป็นต้น

โดยจะใช้เป็นระบบเงินออมของทรูมันนี่แทนเงินสดเพื่อจับจ่ายใช้สอยในร้าน 7-11 และแมคโคร โลตัส รวมทั้งร้านทรูช้อป เป็นต้น

ซึ่งสามารถ apply เป็นการผ่อนชำระกับร้านได้ด้วย

ก็จะเกิดระบบธนาคารย่อยๆ แล้วค่อยเมนเนจต่อไป เช่น เอาไปซื้อ ตั๋วเครื่องบิน จองโรงแรมห้องพัก ซื้อหุ้น ซื้อยารักษาโรค รวมทั้งซื้อทองและรถยนต์ จิปาถะ แล้วค่อยคิดกัน จากนั้น ค่อยผนวกเป็นการจำนำต่อไปในอนาคต

ข้อคิด…

ทำไม ของกิน เช่น บุฟเฟ่ห์ ผ่อน 0 % ไม่ได้คะ ? ทั้งๆที่เป็นปัจจัย 4

ทำไม่ค่าน้ำค่าไฟ ผ่อน 0% ไม่ได้คะ ?

 

ถุงยังชีพ 1 อาทิตย์ของญาญ่า…

เป็นการยกตัวอย่างว่า ใน 1 อาทิตย์นั้น คุณญาญ่าจับจ่ายช้อปปิ้งของกินของใช้อะไรเข้าครัวบ้าง ก็จะมี shopping list ตามคุณญาญ่า แล้วประกอบอาหารตาม shopping list นั้นภายใน 1 อาทิตย์

ทั้งนี้เพื่อช่วยให้คนที่ไม่รู้ว่าจะช้อปปิ้งอะไร ได้ช้อปปิ้งภายในระยะเวลาอันรวดเร็ว ตามงบประมาณที่จำกัด ตามเมนูที่ได้เลือกไว้ 20 มื้อ นั่นเองค่ะ

 

บ้าเพราะหลุมดำ มิใช่บ้าเพราะเรียนเยอะ …

ที่บ้านของฉันเข้าใจผิด คิดว่าฉันวิกลจริตเพราะเรียนหนักไป ฉันเล่าให้ฟังเรื่องหลุมดำกี่รอบก็ไม่เข้าใจ จนฉันท้อ…

พวกเขาคิดว่า ฉันเรียนเยอะไปจึงบ้าบอ ฉันจบวิศวะจุฬา จบวิศวะเอไอที กำลังจะเรียนต่อปริญญาเอกแต่เจอภาพหลุมดำเสียก่อน ฝันการเป็นดอกเตอร์จึงดับลงทันที

ใครๆ ฟังฉันพูดเรื่องหลุมดำและประสบการณ์ทางจิตวิญญาณของฉันก็ไม่เข้าใจ ตีราคาเพียงฉันเป็นคนบ้า ฉันได้แต่ทนทุกข์ทรมานกับคำเหยียดหยาม และระทมกับความน้อยเนื้อต่ำใจ

ฉันสงสารลูกชายของฉันที่กำลังจะเข้ามหาวิทยาลัย เพราะเขาไม่ตั้งใจเรียนเลยโดยมีทางบ้านให้ท้ายว่า เดี๋ยวจะบ้าบอเหมือนฉัน ทั้งที่ไม่จริงเลย

ฉันเกลียดหลุมดำมากค่ะ

กรรมอะไรหนอที่ต้องมาเจอเธอ…เล็ก ณรงค์ ฯ

 

เศรษฐกิจตกต่ำ เก็บเงินสดไว้นะคะ…

ตอนนี้เศรษฐกิจตกต่ำ สังเกตจากที่ตลาดร้านค้าหายไปมากมายค่ะ บ้างก็มาขายวันเว้นวันเพราะสู้ค่าเช่าแผงไม่ได้ เพื่อนๆลองสังเกตดูนะคะ

ฉันไม่ได้ทานบะหมี่แล้ว แต่ซื้อแกงถุง พอออกไปตอนตลาดใกล้วายเขาจะขาย 3 ถุง 100 บาทค่ะ คุ้มมากๆค่ะ

อะไรประหยัดได้ก็ประหยัด ฉันใส่บาตรอาทิตย์ละ 1 ครั้ง เท่านั้นค่ะ จากเมื่อก่อนทำแทบทุกวัน

ฉันไม่ได้ทำงานและแก่เกินกว่าจะหางานทำแล้วค่ะเพื่อนๆ ทุกวันนี้ต้องกระเบียดกระเสียนตัวเป็นเกลียวหัวเป็นน้อต

เพื่อนๆ อย่าใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่ายนะคะ เก็บเงินสดไว้ ไม่ต้องเห่อไปซื้อทองแบบคนรวยเขา และอดทนค่ะ

 

ท่องเอาไว้ว่า…

ท้อได้แต่อย่าถอย

อย่าหมิ่นเงินน้อย

อย่าคอยวาสนา

ปล. 1 วันนี้ขึ้นสองแถวราคา 8 บาท ยื่นเหรียญ 10 บาทให้คนขับแล้วบอกว่าไม่ต้องทอน คนขับยกมือไหว้สวยงาม จนฉันเสียใจที่ให้ทิปเพียง 2 บาท เพราะเขาไม่หมิ่นเงินน้อย และไม่เคยท้อ นี่คือตัวอย่างของคติสอนใจในวันนี้ค่ะ

ปล. 2 ฉันเห็นหญิงชราขึ้นสองแถว เธอก้าวขึ้นรถแทบไม่ไหว ก็นึกสะท้อนถึงตัวเองในอนาคตว่า อีกหน่อยฉันคงมีสภาพเดียวกัน แล้วคิดโกรธเคืองที่ตัวเองบ้าบอจนไม่สามารถขับขี่ยานพาหนะได้ ทำให้ต้องใช้บริการรถสาธารณะเพราะรถติดหนัก หากขึ้นแท็กซี่ คงเสียเงินหลายร้อยบาทนั่นเองค่ะ

 

ปลายเท้าต้องจิกแน่นๆ มือต้องกำหลวมๆ…

ฉันทดลองขึ้นรถเมล์แล้วค้นพบว่า ในการยืนให้ พริ้ว แบบไม่ล้มไปตามแรงของรถเมล์นั้น ต้องจิกปลายเท้าแน่นๆ และกำมือที่ที่ยึดแบบหลวมๆ เพื่อให้ข้อมือสามารถพลิกไปมาได้ มิใช่ยึดแบบ rigid body อ่ะค่ะ

การทดลองของฉัน ทำมาหลายครั้งแล้ว ฉันไม่ได้ใช้บริการรถเมล์มานานมากแล้วเพราะขับรถยนต์ส่วนตัว มาตอนนี้ ฉันนั่งแท็กซี่เพราะขับขี่ยานพาหนะไม่ได้ แล้วในที่สุด ต้องกลับมาขึ้นรถเมล์เหมือนเดิมเพราะรถติดมากเขาทำทางรถไฟฟ้า เพื่อประหยัดค่าแท็กซี่ ฉันต้องโหนรถเมล์ค่ะ

มันสนุกและท้าทายที่ไม่ล้มในวัยชรานะคะ และสัจธรรมชีวิตสอนว่า ชีวิตสูงสุดคืนสู่สามัญค่ะ

 

ภาพสมัยก่อนที่ฉันไปไหนมาไหนกับแฟนเก่าด้วยเครื่องบินส่วนตัวและเฮลิคอปเตอร์ส่วนตัวล้วนกลายเป็นเพียงความฝันที่ลางเลือนแล้วค่ะ…

สู้ตายค่ะ

 

เอ…ฉันเกิดฤกษ์หายนะฤกษ์หรือเช่นไร ?
ทำไมอยู่ไป อยู่ไป ยิ่งตกต่ำ
ลงไปเรื่อยๆ
ทุกที ทุกที
ทั้งที่ดวงของฉัน
เป็นครึ่งวงกลม
มีแต่ตัวเลข ครึ่งเสี้ยววงกลม
อีกครึ่งหนึ่ง ไม่มีตัวเลขเลยค่ะ

 

ธีรพรคลีนิค…

เดิมตั้งอยู่ที่ท่าดินแดง ตอนนี้ย้ายมาที่สะพานคลองสาน มีขนาดใหญ่โตกว่าเดิมมาก ฉันโทรไปถามว่าพี่หมอชลธิศสบายดีไหม ลูกน้องตอบว่า พี่หมอนอนค้างที่คลีนิคกำลังหลับอยู่

พี่หมอชลธิศเป็นเพื่อนกับแฟนเก่าของฉัน อยู่แก๊งค์ พีพีคือ private pilot ที่สนามบินบางพระเดียวกัน เวลาจะบินไปไหนก็วางแผนการบินที่คลินิคด้วยกันแล้วฉีดยาบำรุงให้ฉัน คือ ฉีดยาบำรุงทีไร ฉันหลับสนิททุกที พอตื่นขึ้นมา พวกเขาทั้งสองก็วางแผนการบินเสร็จแล้วพอดีทุกครั้ง

เวลาพวกเขาเอาฉันบินไปต่างจังหวัด เครื่องบินจะ GPS เสียทุกครั้ง พวกเขาจะกางแผนที่แล้วใช้หวีวัดระยะทาง เพื่อบินกลับมาลงจอดที่สนามบินที่ได้วางแผนการบินไว้
เป็นเช่นนี้บ่อยๆ

พี่หมอชลธิศ เป็นเพื่อนกับหมอเกรียงไกร คนที่เซ็นว่าฉันทุพพลภาพทางจิต แล้วสามารถออกจากราชการได้ ตั้งแต่นั้น ฉันก็ไม่เจอแฟนเก่าของฉันอีกเลย เขาทั้งสามเป็นเพื่อนกันค่ะ