สอบถามหน่อยครับ

การทำสมาธิในรูปแบบการนับลูกประคำสามารถบรรลุธรรม ตามลำดับเหมือนการปฏิบัติ กสิณ 10 ได้มั้ยครับ.....ขอบคุณครับ

 

บรรลุธรรมไม่ได้เพียงแค่นับลูกประคำหรือทำกสิณ ไม่ใช่ทำแล้วจะบรรลุธรรม เอาสิ่งที่สำคัญคือ บรรลุธรรม นี่หมายถึงอะไร แล้วจะต้องใช้อะไรบ้างก่อนดีกว่า

 

สมาธิทุกรูปแบบผลที่ได้จากการฝึกคือสภาวะทางนามธรรมส่งผลให้เกิดความสามารถในการระงับยับยั้งช่างใจที่เป็นนามธรรมไม่ให้เกิด การตั้งใจทำงานเต็มที่เป็นการสร้างสมาธิอย่างหนึ่ง แต่เป็นแบบภายนอก

สภาวะใจไม่เกิด กิริยาคือ
๑.ตัวจิตไม่ปรุ่งร่วมกับตัวความคิด
๒.ตัวจิตไม่ปรุงร่วมกับความคิดที่ผุดขึ้นมาโดยไม่ได้ตั้งใจหรือที่เรียกว่าขันธ์ ๕ ส่วนนามธรรม ที่มักเป็นเรื่องราวในอดีต เป็นฝ่ายอารมณ์เป็นนามธรรม
๓.สามารถเห็นเข้าใจกิริยทั้งข้อ ๑ และ ๒ ได้จากการเจริญสติในชีวิตประจำวันไม่ว่าวิธีการใดๆขอเพียงมีฐานอยู่ที่กาย

๔.การบรรลุธรรม มาจากการฟังและการพิจารณาซึ่งจะมาพร้อมกับความสามารถพิเศษให้ขึ้นมาใช้งานได้เลยโดยไม่ต้องฝึกอะไรมา ทำได้เปรียบกับการหายใจปกติ ส่วนจะเด่นหรือนำไปใช้งานด้านไหนขึ้นอยู่กับดวงจิตที่บรรลุนั้นๆสะสมอะไรมาก่อน ตัวอย่างมีมาตั้งแต่ยุคต้นพุทธกาล
ไม่เคยมีปรากฏพบว่ามีดวงจิตใดนั่งสมาธิ
แล้วบรรลุธรรมได้เลยตั้งแต่อดีตมาจนปัจจุบัน
ดังที่หลงๆสืบทอดกันมา ต่อให้ฝึกกสิณจนเหาะไปดาวอังคารหรือหายตัวไปดาวเสาร์ หรือเผาดวงจันทร์ทิ้งได้ พลิกจักรวาลได้ ก็ไม่บรรลุธรรม
(พูดพอให้เกท)
๕.การนั่งสมาธิบางอย่าง สามารถทำให้เกิดความสามารถทางจิตพิเศษบางอย่างขึ้นมาได้
ใช้งานได้ปกติ เช่นพวกที่นั่งระดับจิตในจิตได้คือ ดวงจิตระบิดซ้อนกัน ระเบิดไปเรื่อยๆ จะได้แบบภายในคือรู้เห็นได้แต่ทำให้คนอื่นรับรู้เหมือนตนไม่ได้ หรือพวกที่เล่นกับภาพปฏิภาคนิมิตได้ คือภาพที่มีแรงดึงดูด มีเสียงคล้ายคลื่น มีพลังงาน สภาพแวดล้อมไม่เงียบๆ จิตจะได้ทางพลังงาน ส่งผลให้ผู้อื่นรับรู้ได้บางกรณี. พวกนี้จะยังไม่บรรลุธรรม
แต่จะมีความสามารถตัดกิเลสได้ถึงระดับละเอียดในบางเรื่อง(โลภ โกรธ หลง เรื่องใดเรื่องหนึ่ง)
๖.สภาวะนามธรรมของสมาธิแบบธรรมชาติ คือ สมาธิที่ไม่ได้เกิดจากความชำนาญ
หรือเทคนิค กำลังจิตใดๆในการเข้า ถึงจะป็นสมาธิที่แท้จริงถือว่าเป็นสัมมาสมาธิ ซึ่งเป็นผลมาจากการการเดินปัญญา หรือการวิปัสสนาเท่านั้น
๗.แน่นอนว่า ดวงจิตที่ฝึกกรรมฐานที่ขึ้นด้วยภาพและเล่นกับปฏิภาคนิมิตได้ ซึ่งก่อให้เกิดกำลังจิต ย่อมได้เปรียบในเรื่องของการเดินปัญญา เพราะความสามารถในการระงับยับยั้งสูงกว่า การที่จิตจะเกิดสภาวะเป็นกลางสำหรับการวิปัสสนาหรือเดินปัญญาจึงมีโอกาสเข้าถึงได้ละเอียดมากกว่า.
๘.เมื่อถึงระดับที่เกิดปัญญาทางธรรมแล้ว(วางเรื่องนั้นได้ตอนนั้น แต่เวลาผ่านไปจะยังขึ้นมาอยู่ แต่ไม่สงสัยหรือมีผลอะไร)สมาธิยังจำเป็นในการค้นคว้าเพื่อไปถึงจุดต้นตอการเกิดเรื่องนั้นๆ หรือเรียกว่าการรอบรู้กองสังขาร เป็นส่วนสำคัญของปัญญาญาน(สิ้นสุดลง คาดการณ์ล่วงหน้า
เรียกว่ากิริยาจิตสิ้นสงสัย) ถ้าไม่มีกำลังสมาธิเลย
จะเอาอะไรไปค้น?

๙.กรรมฐานที่ขึ้นด้วยภาพ ถ้าเล่นระดับปฎิภาคนิมิตได้จริงจิตจะเกิดความสามารถปกติในชีวิตประจำวันได้ดังต่อไปนี้อย่างใดอย่างหนึ่ง
๑. ทางพลังงาน ๒.ทางอฐิษฐานจิต ๓.ทางอรูปฌาน
ถ้าในเวลาปกติจิตไม่สามารถใช้งานทั้ง ๓ ด้านนี้ได้
อาจเพราะเข้าใจไปเองว่าใช่ ซึ่งมีให้เห็นมากมายตามสื่อต่างๆทุกประเภท ซึ่งทำให้มักหลงตนเอง บอกได้ยาก ความเข้าใจนามธรรมน้อย นิสัยและคุณภาพจิตไม่พัฒนา หลงสภาวะสมาธิคือนั่งแล้วเห็นแสงสว่างมากๆ เห็นดวงดาว เห็นภพภูมิ เจอนิมิตต่างๆแล้วเข้าใจว่าตนบรรลุ มักมีนิสัย อยากดี
อยากเด่น อยากได้การยอมรับว่าตนเก่งแม้
ว่าในสังคมใดๆ ขี้อิจฉา ขี้อวด ขี้คุย ฯลฯ แม้ไม่มีความสามารถทางจิตทำอะไรได้จริงในชีวิตประจำวัน ก็ยังหลงตนเองได้อย่างไม่น่าเชื่อได้
และมักอวดเรื่องที่ทำได้ในนิมิต

สรุป - ไม่มีดวงจิตดวงใดตั้งแต่ยุคพุทธกาลบรรลุธรรมได้จากการนั่ง ฝึกสมาธิเพียงอย่างเดียว
- การนั่งสมาธิบางกรณี การฝึกกรรมฐานบ้างกอง
ทำให้จิตเกิดความสามารบางอย่างได้ ที่เกิดขึ้นง่ายคือการรับรู้จากภายใน แต่มักนำไปใช้งานไม่ได้ แต่รู้เห็นด้วยตนเองได้
- การบรรลุธรรม มาจากการฟังและการพิจารณา แน่นอนว่า ดวงจิตที่สะสมกำลังสมาธิ หรือมีกำลังสมาธิแบบธรรมชาติ หรือมีกำลังจิต ย่อมมีโอกาสมากกว่า เพราะระงับยับยั้งได้เร็วกว่า ใจเป็นกลางได้นานกว่า. กำลังพิจารณา การค้นย้อนหาต้นตอมากกว่านั้นเอง ** กำลังสมาธิใช้ได้จริงระดับปฐมฌานเพียงพอต่อการหลุดพ้นได้ หากผ่านการเดินปัญญา มีความเพียร มีความเด็ดขาดในการตัดกิเลสต่างๆ และถ้านึกไม่ออกว่าเมื่อเกิดความสามารถทางจิตแล้วจะนำไปใช้ให้เกิดประโยชน์อะไรทางสาธารณะอะไรก็ไม่ต้องสนใจกรรมฐานพิเศษอะไร ให้เน้นสมาธิเพื่อเดินปัญญา เพื่อการหลุดพ้น**
***ถ้าเน้นฝึกเพื่อเท่ห์ เพื่ออวด ให้ฝึกไปได้ ฝึกชาตินี้ ชาติหน้าและชาติต่อๆไปก็จะได้แต่ฝึกเหมือนชาตินี้ เผลอๆเจอกิริยานามธรรมต่างๆก็จะหลงตนเองได้อย่างไม่น่าเชื่อ คือจิตไม่มีความสามารถพิเศษทำ ๓ ข้ออย่างที่เคยบอกข้างบนในข้อ ๙ ได้เลยซักข้อเดียวแต่ก็ยังคิดว่าตนเองหรือพยายามสร้างให้ภายนอก มองว่าตนเองไม่ใช่ธรรมดาได้จนปัจจุบันนี้ มีให้เห็นตาม สื่อมากมาย***
แค่เพียงแต่เล่าเป็นนิทานให้ฟัง



ดังนั้น สมดุลย์ทางสมาธิกับปัญญาต้องหาให้เจอ
มีเป้าช่วงนี้อะไร ปลายทางเพื่ออะไร

 

ถ้าจะหลุดพ้นหรือบรรลุธรรมได้จริงๆ สภาวะจิตทุกสภาวะจะมีสิ่งหนึ่งที่ผู้ปฏิบัติเห็นด้วยตนเองคือ ปัจจัยหรือเหตุปัจจัยต่างๆ ที่ทำให้เป็นแบบนั้น ที่บอกว่าไม่ยากแต่ก็ไม่ง่ายเพราะว่า สติที่จะจับให้เห็นทันเริ่มจากหยาบไปเรื่อยๆจนถึงละเอียดในระดับ เหมือนว่างเปล่ามันก็ยังคงอาศัยปัจจัย แต่คนเราจะมองไม่เห็นถ้ายังมีสิ่งบดบัง ค่อยๆมองจะเห็นเอง มันไม่เหมือนตำราเสียทีเดียว