เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันศุกร์ที่ ๒๐ มกราคม ๒๕๖๖

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันศุกร์ที่ ๒๐ มกราคม ๒๕๖๖

​

 

วันนี้ตรงกับวันศุกร์ที่ ๒๐ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๖๖ กระผม/อาตมภาพได้เดินทางไปยังวัดคอกวัว หมู่ที่ ๓ ตำบลหนองโอ่ง อำเภออู่ทอง จังหวัดสุพรรณบุรี เพื่อเจริญชัยมงคลคาถาในพิธีเปิดงานปิดทองฝังลูกนิมิต ซึ่งพระครูสิริสุวรรณาภรณ์ (สุรพล ภูริปญฺโญ ป.ธ.๕) ที่เป็นเพื่อนร่วมรุ่นพระอุปัชฌาย์ ได้นิมนต์ให้ไปร่วมงานในครั้งนี้

การเดินทางไปถึงงานก่อนมีข้อได้เปรียบ คือเรื่องของสถานที่จอดรถ ถ้าหากว่าวัดนั้น ๆ ไม่ได้มีการดูแลในเรื่องของสถานที่จอดรถแล้ว ถ้าเราไปถึงก่อน ก็จะหาสถานที่จอดซึ่งสามารถเข้าออกได้ง่าย ไม่เช่นนั้นแล้วหลายวัดที่ได้พบได้เห็น ก็คือถึงเวลาผู้ที่มาทีหลัง ก็จะจอดอัดกันตลอดออกมาถึงประตูทางเข้า ทำให้ผู้ที่เข้าไปในงานก่อนนั้นไม่สามารถที่จะเดินทางออกได้ จนกว่าที่ท่านทั้งหลายซึ่งมาทีหลังเหล่านั้น จะเดินทางออกกันจนหมดเสียก่อน

ดังนั้น..ส่วนหนึ่งที่กระผม/อาตมภาพได้สั่งให้น้องเล็ก (นางสาวจิราพร ซื่อตรงต่อการ) ซึ่งทำหน้าที่เป็นพลขับได้กระทำอยู่เสมอก็คือ หาสถานที่จอดรถซึ่งเราจะเดินทางออกจากงานได้สะดวกที่สุด ไม่ต้องไปสนใจว่าจะใกล้ไกลหน้างานสักเท่าไร ขอให้ถึงเวลาเลิกงานแล้ว เราสามารถออกได้ก่อนคนอื่นเขาก็พอ

มีหลายงานที่ทางเจ้าภาพจัดสถานที่เตรียมไว้ให้ภายใน แต่กระผม/อาตมภาพจอดรถไว้ทางด้านประตูทางออก ห่างจากหน้างานบางทีก็เกือบกิโลเมตร..! แต่ว่าเพื่อความสะดวกในการเดินทางขาออกเท่านั้น ในส่วนอื่นนั้นไม่ได้ใส่ใจไปคำนึงถึง ระยะทางใกล้เพียงแค่นั้น สามารถที่จะเดินได้อยู่แล้ว

วันนี้เมื่อไปถึง ปรากฏว่าเจอพรรคพวกเพื่อนฝูงจำนวนมากด้วยกันที่มาถึงในงาน ก็กราบไว้ทักทายพูดคุยกันตามปกติ แต่ว่าหลวงปู่ป่วน - พระครูธรรมสารรักษา (ป่วน ณฏฺฐโสภโร) รองเจ้าคณะจังหวัดสุพรรณบุรี ซึ่งท่านมีอาวุโสพรรษามากกว่า ท่านมาถึงก็ยกมือไหว้ก่อน ทำเอากระผม/อาตมภาพตกใจ..!

หลวงปู่ป่วนนั้น ท่านกระทำทุกอย่างตามพระธรรมวินัย ใครก็ตามมีอายุกาลพรรษามากกว่า ต่อให้มากกว่าแค่วันเดียว ท่านก็กราบก็ไหว้ตามพระธรรมวินัย แต่เมื่อกระผม/อาตมภาพจะกราบทีไร ท่านไม่ค่อยจะยอมให้กราบ แต่กระผม/อาตมภาพก็ทำตัวเป็นเด็กดื้อ ก็คือถ้าท่านนั่งอยู่ก็กราบ ถ้าอยู่ใกล้ ท่านจะยื้อยุดฉุดเอาไว้ก็ไม่ว่าอะไร ครั้งต่อไปก็นั่งให้ห่างเสียหน่อย กราบเสียจนครบถ้วนแล้ว ค่อยปล่อยให้ท่านต่อว่าทีหลังว่า "ห้ามแล้วก็ไม่ฟัง"

 

เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ ต้องบอกว่า ถ้าเราสามารถกระทำในเรื่องของการรักษาพระธรรมวินัย จะทำตามกิจวัตร วิธีวัตร อาจาริยวัตรต่าง ๆ ได้ครบถ้วนสมบูรณ์ ก็ถือว่าเราได้กระทำในสิ่งที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงกำหนดไว้

และได้สรรเสริญบุคคลที่กระทำได้ครบถ้วนสมบูรณ์ว่า เป็นผู้ที่ถึงพร้อมด้วยอาจารโคจรสมปนโน คือถึงพร้อมด้วยโคจร ได้แก่ สถานที่อันสมควรดำเนินไป และถึงพร้อมด้วยอาจาร คือความประพฤติที่ถูกต้อง แม้ว่าครูบาอาจารย์หลายต่อหลายท่านจะห้ามไว้ก็ตาม แต่กระผม/อาตมภาพก็ถือว่ากระทำตามหน้าที่ กระทำตามพระธรรมวินัย ถ้าหากว่ารุ่นน้องหรือว่ารุ่นลูกศิษย์มากราบมาไหว้ก็รับเขาแต่โดยดี

เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ จะว่าไปแล้วก็เป็นการรักษาพระธรรมวินัยอย่างหนึ่ง แต่ไม่ทราบเหมือนกันว่า พระเดชพระคุณทั้ง ๒ ท่าน ก็คือพระเดชพระคุณพระราชวชิรโมลี (สมชาย พุทฺธญาโณ ป.ธ.๗) รองเจ้าคณะภาค ๑๔ วัดระฆังโฆสิตาราม กับหลวงปู่ป่วน (พระครูธรรมสารรักษา) เหตุใดเมื่อถึงเวลาจะกราบจะไหว้จึงมักจะโดนท่านทั้ง ๒ นี้ห้ามเอาไว้เสมอ กระผม/อาตมภาพเองไม่อยากจะที่ไปหาเหตุผลที่นอกเหตุเหนือผลไปมากกว่านั้น แต่ว่าในส่วนของการกราบไหว้ทำสามีจิกรรมนั้น ถ้าเป็นไปได้ก็อยากที่จะกระทำตามปกติ

ในขณะที่ครูบาอาจารย์ ตลอดจนกระทั่งรุ่นพี่หลายท่าน ที่ถึงเวลาแล้วท่านก็กราบก็ไหว้อาตมภาพอยู่นั้น บางท่านก็ให้เหตุผลว่า "ขอกราบในฐานะครูบาอาจารย์" เพราะว่ากระผม/อาตมภาพถ้าไม่ได้สอนกรรมฐาน ก็สอนหนังสือให้กับท่านทั้งหลายเหล่านั้นมา เหตุผลเหล่านี้ก็พอที่จะฝืนรับเอาไว้ได้ แต่ก็ได้บอกกล่าวไปว่าอย่าได้กระทำบ่อยนัก เพราะว่าท่านอื่นเห็นอาจจะคิดว่า กระผม/อาตมภาพไม่รู้จักเด็กไม่รู้จักผู้ใหญ่ กระทำอะไรที่นอกเหนือไปจากสิ่งที่พระพุทธเจ้าได้ตรัสสอนเอาไว้

เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ ถ้าเราเป็นพระภิกษุสามเณร จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องรักษาพระธรรมวินัยยิ่งชีวิต เรื่องอื่นนั้นเราเอาไว้ทีหลัง ว่ากันทีหลัง เรื่องของพระธรรมวินัยนั้นต้องมาก่อน ไม่เช่นนั้นแล้ว นานไปพระพุทธศาสนาของเราก็จะตั้งอยู่ไม่ได้

ครูบาอาจารย์หลายท่านไม่ว่าจะเป็น ด็อกเตอร์ท่านเจ้าคุณวีระ - พระวิสุทธิพงษ์เมธี (วีระ มหาวีโร ป.ธ.๗, ดร.) เจ้าคณะอำเภอศรีสวัสดิ์ก็ดี ด็อกเตอร์ท่านเจ้าคุณศิริ - พระเมธีปริยัติวิบูล (ศิริ สิริธโร ป.ธ.๙, ดร.) เจ้าคณะอำเภอเมืองกาญจนบุรีก็ดี หรือว่าท่านเจ้าคุณอาจารย์พระศรีวิสุทธิวงศ์ (สุวิทย์ ปวิชฺชญฺญู ป.ธ.๙) ก็ตาม ท่านทั้งหลายเหล่านี้ เมื่อได้พบหน้ากันในงาน ก็มักจะกราบในฐานะที่ท่านอายุกาลพรรษาน้อยกว่า

กระผม/อาตมภาพเองก็ต้องทนนั่งรับให้บรรดาท่านที่มีสมณศักดิ์สูง ฐานะสูงกว่า กราบกันตามพระธรรมวินัย แล้วหลังจากนั้นค่อยพูดคุยว่ากล่าวกันไปในลักษณะของสหธรรมิกเพื่อนฝูงกัน แต่ว่าท่านอื่น ๆ นั้น ไม่ทราบเหมือนกันว่าท่านกระทำสิ่งหนึ่งประการใดตามพระธรรมวินัยหรือไม่ ?

 

แต่ขอชื่นชมว่า บรรดาท่านเจ้าคุณเปรียญธรรม ๙ ประโยคบ้าง เปรียญธรรม ๗ ประโยคบ้าง เป็นเจ้าคณะอำเภอ ซึ่งถือว่าโดยสมณศักดิ์และโดยตำแหน่งท่านก็สูงกว่าทั้งนั้น แต่ว่าท่านก็ยังกราบกรานกันตามพระธรรมวินัย กระผม/อาตมภาพขออนุโมทนาและชื่นชมเอาไว้ ณ ที่นี้

สำหรับวันนี้ เมื่อเสร็จพิธีแล้ว กระผม/อาตมภาพก็ได้ลาและออกจากงานมา เพราะว่ายังต้องเข้าอบรมตามโครงการ Upskill การสอนวิชาทางพระพุทธศาสนา ไม่ว่าจะเป็นวิชาแก่นพุทธธรรม หรือว่าปรัชญาเถรวาท เมื่อทำการอบรมโดยที่ใช้โน้ตบุ๊ก ก็ปรากฏว่าโน้ตบุ๊กนั้นเริ่มเก่าแล้ว เก็บไฟไม่ได้มาก จึงต้องแวะกลางทางที่ร้าน ROAD DRIPPER CAFE ซึ่งต้องบอกว่าเป็นร้านของลูกศิษย์ ขออนุญาตเขาเสียบปลั๊ก เพื่อที่จะได้ทำการอบรมให้จบลง

เนื่องจากว่าเป็นเวลาใกล้เพลแล้ว ไม่ว่าจะเป็นทางด้านคุณสุรีย์ เสียมสกุล ซึ่งต้องบอกว่าเป็นโยมแม่ของโยมแม่อีกทีของเจ้าของร้าน ROAD DRIPPER CAFE ซึ่งก็ต้องบอกว่าเป็นยายนั่นเอง ได้ทำการถวายภัตตาหารเพล นอกจากที่จะอาศัยไฟฟ้าของเขาแล้ว ยังได้อาศัยอาหารเพลอีกมื้อหนึ่ง แล้วก็มาเข้าอบรมในภาคบ่ายต่อ โดยที่ท่านเจ้าคุณอาจารย์พระธรรมวัชรบัณฑิต (สมจินต์ สมฺมาปญฺโญ, ป.ธ. ๙) ศ.ดร. องค์อธิการบดีมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัยเป็นองค์บรรยาย เมื่อกระผม/อาตมภาพไปถึงที่พักของวันนี้

เมื่อทำการอบรมเสร็จสิ้นเรียบร้อย ได้ทำการลงทะเบียนในช่องแช็ตตามข้อกำหนดของเขา โดยที่กระผม/อาตมภาพนั้นเป็นอาจารย์ในสังกัดของมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัยเพียงไม่กี่ท่าน ที่สามารถทำเวลาในการเข้าอบรมเต็ม ๑๐๐ เปอร์เซ็นต์ได้ แล้วการอบรมนี้จะไปสิ้นสุดลงหลังอาทิตย์ที่ ๑๖ ด้วยการปฏิบัติธรรมร่วมกัน แล้วถึงจะได้รับประกาศนียบัตร หรือว่าวุฒิบัตรในการผ่านการอบรมครั้งนี้

 

ต้องบอกว่าเป็นการอบรมที่เข้มข้นมาก ครูบาอาจารย์ในสังกัดมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัยท่านใดก็ตามที่ขาดการอบรม นับว่าเป็นเรื่องที่น่าเสียดายเป็นอย่างยิ่ง เพราะว่าองค์ความรู้ ตลอดจนกระทั่งวิธีการต่าง ๆ ในการสอนวิชาพระพุทธศาสนาแบบนี้ แทบจะไม่มีใครมานั่งถ่ายทอดเคล็ดลับให้เรา ชนิดที่ "หมดเปลือก" แบบเดียวกับที่องค์อธิการบดีก็ดี ท่านอาจารย์พระมหาสมบูรณ์ วุฑฺฒิกโร, รศ.ดร. รองอธิการบดีมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัยฝ่ายวิชาการก็ดี ท่านได้ถ่ายทอดให้ชนิดที่ "เทหมดกระเป๋า" อย่างนี้

ดังนั้น..กระผม/อาตมภาพจึงพยายามที่จะสละเวลาต่าง ๆ เพื่อที่จะมาเข้าร่วมงานอบรม ถ้าอยู่ในระหว่างเดินทาง ก็จะใช้โทรศัพท์มือถือ ซึ่งบางทีก็ไม่สามารถที่จะลงทะเบียนได้ เพราะว่าไม่ค่อยเข้าใจระบบนัก แต่ก็ได้ขอร้องทางด้านเจ้าหน้าที่ท่านช่วยลงทะเบียนให้แทน ก็ได้รับความเอื้อเฟื้อจากท่านอาจารย์ศิรินภา กองวัสกุลณี เจ้าหน้าที่ดูแลโครงการอบรมช่วยลงทะเบียนให้ แล้วถ้าหากว่าติดการประชุมอะไรก็ตาม ก็จะขออนุญาตท่านเจ้าของสถานที่เปิดฟังการอบรมพร้อมกับร่วมประชุมไปด้วย เป็นการแบ่งความรู้สึกออกเป็น ๒ ส่วนอย่างแท้จริง ก็คือต้องทำความเข้าใจในการอบรมส่วนหนึ่ง และทำความเข้าใจกับเนื้อหาการประชุมอีกส่วนหนึ่ง

เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ ถ้าขาดการฝึกซ้อม ก็ไม่แน่ว่าท่านทั้งหลายจะสามารถกระทำได้ดี แต่ถ้าหากว่ามีการฝึกซ้อมในลักษณะของการแยกจิตออกรับรู้งานหลาย ๆ ส่วนพร้อมกัน เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ก็ไม่ใช่เรื่องยากที่ท่านทั้งหลายจะกระทำได้เช่นกัน

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันศุกร์ที่ ๒๐ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)