เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันศุกร์ที่ ๑๓ มกราคม ๒๕๖๖

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันศุกร์ที่ ๑๓ มกราคม ๒๕๖๖

​

 

วันนี้ตรงกับวันศุกร์ที่ ๑๓ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๖๖ วันศุกร์ที่ ๑๓ หากเป็นเรื่องของความเชื่อโชคลางแบบฝรั่งก็นับว่าเป็นวันร้ายสุด ๆ..! ประมาณ "วันมรณะ" ของโหราศาสตร์ไทย เนื่องจากว่าเป็นวันสิ้นพระชนม์ของพระเยซูคริสต์ แต่ว่าเลข ๑๓ กับคนไทยนั้นกลับมีแต่สิ่งที่ดี อย่างเช่นว่าเทศน์มหาชาติก็มี ๑๓ กัณฑ์ ธุดงควัตรก็มี ๑๓ ประการ เป็นต้น

ในเรื่องของความเชื่อนั้น ถ้าหากว่าบุคคลที่เป็นพระโสดาบันขึ้นไป ท่านจะเชื่อกรรม เชื่อการส่งผลของกรรม เชื่อว่าทุกรูปทุกนามมีกรรมเป็นของตน และเชื่อการตรัสรู้ของพระพุทธเจ้า ส่วนที่ต่ำกว่านั้น ก็อดไม่ได้ที่จะต้องเชื่อมงคลภายนอกอยู่บ้าง เพียงแต่ว่าสิ่งทั้งหลายเหล่านี้ขึ้นอยู่กับใจของเรา ดังในพระบาลีที่ว่า มโนเสฏฐา มโนมยา สูงสุดก็ที่ใจ สำเร็จก็ที่ใจ

อย่างเช่นบางคนโดนหมอดูทักมาว่า ชื่อเป็นกาลกิณี ไม่เป็นคุณแก่ตัวเอง ความจริงแล้วชื่อไม่ได้เป็นอะไร แต่ว่าสิ่งที่เป็นคือกำลังใจของเราที่ไปย้ำคิดย้ำทำว่า "ไม่ดี..ไม่ดี..ไม่ดี" ในเมื่อใจของเราคิดแต่ในสิ่งที่ไม่ดีแบบนั้น จึงก่อให้เกิดผลไม่ดีขึ้นมาตามหลักมโนมยา คือสำเร็จด้วยใจ

กระผม/อาตมภาพเองไม่ได้เชื่อในเรื่องของโชคลางแบบนี้ อย่างที่โบราณบอกว่า "เขม่นตาซ้าย ร้ายจะมา เขม่นตาขวา ลาภจะมา" กระผม/อาตมภาพบอกว่า "เขม่นตาซ้าย ลาภใหญ่จะมา เขม่นตาขวา ลาภใหญ่ยิ่งกว่านั้นจะมา" เป็นต้น ดังนั้น..ถ้าหากว่าเราคิดดี พูดดี ทำดี ต่อเนื่องไปเป็นระยะเวลาหนี่ง คุณงามความดีที่เราสั่งสมเอาไว้ ก็จะส่งผลดีให้แก่เราโดยส่วนเดียว

ดังนั้น..เรื่องของมงคลภายนอกจึงไม่ใช่สิ่งที่ยั่งยืน มงคลเหล่านี้นั้นมีการถกเถียงกันตั้งแต่พรหม เทวดา ลงมาจนถึงมนุษย์ ต่อเนื่องกันมาเป็นระยะเวลาที่ยาวนานมาก จนกระทั่งองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าของเราได้อุบัติขึ้น เหล่าพรหมเทวดาทั้งหลายรู้ว่า องค์พระสัพพัญญูได้อุบัติขึ้นในโลกแล้ว จึงได้ส่งตัวแทนมากราบทูลถามถึงมงคลที่แท้จริงว่า "สิ่งหนึ่งประการใดจึงจะจัดเป็นมงคลแท้ ?"

 

องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงได้ตรัสถึงมงคล ๓๘ ประการ ตั้งแต่ อเสวนา จ พาลานํ ปณฺฑิตานญฺจ เสวนาฯ เป็นต้น แปลความว่า การไม่คบคนพาล การคบแต่บัณฑิต การบูชาบุคคลที่ควรบูชา จัดเป็นอุดมมงคลอย่างยิ่ง ไล่ยาวไปจนถึง ผุฏฺฐสฺสโลกธมฺเมหิ จิตตํ ยสฺส น กมฺปติ อโสกํ วิรชํ เขมํ เอตมฺมงฺคลมุตฺตมํ คือจิตซึ่งกระทบโลกธรรมแล้วไม่หวั่นไหว ไม่เศร้าโศก มีแต่ความเกษม ปราศจากธุลีคือกิเลส จัดเป็นอุดมมงคลอย่างยิ่ง

ถ้าท่านทั้งหลายศึกษาตามลำดับ ๆ ไป จะเห็นว่าในมงคล ๓๘ นั้น เป็นมงคลตั้งแต่ชาวบ้านทั่ว ๆ ไปยึดถือปฏิบัติแล้วเป็นคุณงามความดีแก่ตนเอง ไปจนถึงช่วงท้าย ๆ ก็เป็นเรื่องของพระอริยเจ้า ตั้งแต่ อริยสจฺจานทสฺสนํ เอตมฺมงฺคลมุตฺตมํ เป็นต้นไป ก็เป็นเรื่องของพระอริยเจ้าแท้แล้ว

ดังนั้น..ในเรื่องของมงคลภายนอกจึงไม่ใช่สิ่งที่ยั่งยืน ดังที่กระผม/อาตมภาพกล่าวอยู่เสมอว่า การเปลี่ยนชื่อนั้นไม่ได้ช่วยอะไรได้เลย นอกจากการเปลี่ยนความประพฤติ คือ กาย วาจา ใจ ของเราให้อยู่ในด้านที่ดี ถ้าสามารถทำได้ต่อเนื่องยาวนานพอ สิ่งที่ดี ๆ ก็จะเกิดขึ้นในชีวิตของเราเอง

สำหรับวันนี้ กระผม/อาตมภาพได้ออกไปธนาคารกรุงไทยสาขาทองผาภูมิ เพื่อซื้อแคชเชียร์เช็คมอบให้กับพระมหาวิสูตร วิสุทฺธิปญฺโญ ป.ธ.๙ รองเจ้าคณะจังหวัดกาญจนบุรี ที่ท่านได้ไปสร้างลานธรรมลานปัญญา เป็นเรือนไม้ไผ่ เอาไว้จัดนิทรรศการต่าง ๆ สงเคราะห์ความรู้ด้านต่าง ๆ แก่เด็ก ที่โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลวังด้ง อำเภอเมือง จังหวัดกาญจนบุรี

แต่ว่าเกิดสะดุดขึ้นมา เพราะว่าในภาวะเศรษญกิจแบบนี้ ญาติโยมที่จะสนับสนุนเต็มที่ก็เป็นไปได้ยาก ท่านจึงได้ขอผ่านกระผม/อาตมภาพ ขอให้ชมรมรักษ์ธรรมรักษ์ไทย ซึ่งมีนโยบายการสร้างถาวรวัตถุเอาไว้เป็นสาธารณประโยชน์ปีละ ๑ อย่าง ให้ช่วยดำเนินการตรงนี้ต่อให้เสร็จ กระผม/อาตมภาพจึงต้องไปซื้อแคชเชียร์เช็ค เพื่อนำไปถวายท่านในวันพรุ่งนี้

ขณะเดียวกัน ทางชมรมรักษธรรมรักษ์ไทย ไอ้ตัวเล็กพร้อมกับคณะก็ได้ช่วยกันซื้อสิ่งของต่าง ๆ ที่จำเป็น ซึ่งทางโรงเรียนหมู่บ้านเด็กวังด้ง ที่อยู่ไม่ไกลจากเรือนไม้ไผ่ลานธรรมลานปัญญามากนัก ทางโรงเรียนได้ขอวัสดุอุปกรณ์ต่าง ๆ สำหรับนักเรียนมา ตลอดจนกระทั่งข้าวปลาอาหาร ที่เป็นประโยชน์ต่อเด็ก ๆ คือมีสารอาหารครบ ๕ หมู่ โดยเฉพาะให้เว้นจากเรื่องของขนมกรุบกรอบหรือน้ำหวานต่าง ๆ เพราะว่ามีแต่ส่งผลเสียให้กับเด็ก

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ทางไอ้ตัวเล็กกับคณะจึงต้องไปเสาะหาสิ่งต่าง ๆ ด้วยปัจจัยที่ญาติโยมทั้งหลายได้ร่วมกันทำบุญผ่านกระทู้ในเว็บไซต์วัดท่าขนุนมา

 

เพียงแต่ว่าในขณะที่กระผม/อาตมภาพเดินทางไปยังธนาคารนั้น ก็ได้เห็นว่ามีหลายโรงเรียนได้จัดงานวันเด็กภายในวันนี้ ซึ่งก็คือวันศุกร์ ความจริงวันศุกร์นั้นยังเป็นวันเรียนของเด็ก ๆ อยู่

กระผม/อาตมภาพ ตั้งแต่เรียนหนังสือชั้นประถมปีที่ ๑ ไปจนถึงมัธยมศึกษาปีที่ ๓ ซึ่งในสมัยก่อนนั้นเรียกว่าชั้น ม.ศ. ๓ การจัดงานวันเด็กนั้นจะจัดตรงกับเสาร์ที่ ๒ เดือนมกราคมของทุกปี จึงสงสัยว่าทำไมทางโรงเรียนจึงไม่จัดให้ตรงกับวันเด็ก แต่มาเบียดบังเวลาเรียนของเด็ก ทำให้เด็กเรียนไม่เต็มที่ แล้วขณะเดียวกัน ก็ช่วยให้บรรดาครูบาอาจารย์อยู่ในลักษณะ "อู้งาน" ไปในตัวด้วย โดยอ้างว่าช่วยกันจัดงานวันเด็ก

กระผม/อาตมภาพไม่ค่อยเห็นด้วยกับเรื่องทั้งหลายเหล่านี้ เพราะว่าโดยจริตนิสัยของตนเองนั้น เรื่องของการเรียนการสอนถือว่ามีความสำคัญในอันดับต้น ๆ สมัยที่เรียนหนังสืออยู่ และเป็นครูบาอาจารย์สอนหนังสืออยู่ ถ้าตรงกับวันเรียนวันสอน กระผม/อาตมภาพจะไม่รับกิจนิมนต์เลย จะทุ่มเทเวลาให้กับนิสิต เพื่อที่จะได้ให้เขาทั้งหลายเหล่านั้นรับความรู้ไปอย่างเต็มที่

วันนี้นิสิตที่ได้รับทุนการศึกษาจากกระผม/อาตมภาพ ๓ ราย ก็คือพระมหาสมชาย รตนโชโต พระมหากฤติน ปภสฺสโร และพระครูสมุห์จำรัส วรโชโต ซึ่งได้เรียนจบปริญญาโทสาขาการพัฒนาสังคม มากราบถวายวิทยานิพนธ์ของตน และกราบขอบพระคุณที่กระผม/อาตมภาพช่วยส่งจนกระทั่งเรียนจบปริญญามา

ดังนั้น..ในเมื่อกระผม/อาตมภาพให้ความสำคัญกับเรื่องของการเรียนการสอนเป็นอันดับต้น ๆ จึงไม่เห็นด้วยกับครูบาอาจารย์ที่ได้จัดงานวันเด็กให้กับเด็กนักเรียนในวันนี้ ซึ่งบางท่านอาจจะคิดว่า ถ้าจัดให้กับเด็กในวันนี้แล้ว วันเสาร์ซึ่งตรงกับวันเด็กที่แท้จริงนั้น เด็ก ๆ จะได้ไปสนุกสนาน อยู่ในสถานที่ต่าง ๆ ซึ่งมีกิจกรรมสำหรับเด็กในวันนี้ อย่างเช่นว่าทำเนียบรัฐบาล สวนสัตว์ สวนสาธารณะ ตลอดจนกระทั่งหน่วยราชการต่าง ๆ เป็นต้น

 

ถ้าท่านทั้งหลายคิดในลักษณะอย่างนี้ ก็ต้องบอกว่าเป็นการคิดที่สั้นไปนิดหนึ่ง เพราะว่าในเรื่องของเด็กนักเรียนของเรานั้น การศึกษามักจะสู้ที่อื่นเขาไม่ได้อยู่แล้ว ระยะเวลาในการเรียน โดยเฉพาะเทอม ๒ นี้ก็จะมีน้อย เนื่องจากว่ามีวันหยุดหลายต่อหลายวันมาก ทำให้การเรียนการสอนอาจจะไม่ครบ ๒๐๐ ชั่วโมง ตามที่ทางกระทรวงได้กำหนดเอาไว้ แต่ว่าท่านทั้งหลายก็ใช้เวลาเรียนมาจัดงานวันเด็ก โดยที่บวกเป็นเวลาเรียนใน ๒๐๐ ชั่วโมงไปด้วย

ถ้าหากว่าเป็นไปในลักษณะนี้ จะให้การเรียนของเด็กนักเรียนของเรามีคุณภาพก็ย่อมเป็นไปไม่ได้ เหตุเพราะว่าเด็กของเรานั้น โดยทั่ว ๆ ไปแล้ว คุณภาพในการศึกษาก็ตกต่ำมาก โดยเฉพาะในเรื่องของคุณธรรมจริยธรรมต่าง ๆ ในปัจจุบันนี้เด็ก ๆ เวลาเจอผู้ใหญ่ ตลอดจนกระทั่งเจอพระภิกษุสงฆ์สามเณร จำนวนมากต่อมากด้วยกันที่ทำตัวไม่ถูก

แต่ว่าเรื่องทั้งหลายเหล่านี้ กระผม/อาตมภาพก็ไม่ได้มีหน้าที่การงานอะไรที่จะไปขัดขวางไม่ให้ท่านทั้งหลายได้กระทำการแบบนี้ เพราะว่าเป็นเรื่องของผู้หลักผู้ใหญ่ในกระทรวงศึกษาธิการ ที่จะดำเนินการตามแต่ท่านเห็นว่าเหมาะสม กระผม/อาตมภาพเห็นสิ่งหนึ่งประการใดที่คิดว่าไม่น่าจะเหมาะจะสม ก็ต้องทักท้วงไปตามหน้าที่ของตนเอง ก็คืออยู่ในฐานะผู้นำชุมชน ได้แก่ความเป็นเจ้าอาวาส

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น สิ่งหนึ่งสิ่งใดที่จะทำให้เด็ก ๆ ในชุมชนของเราลดคุณภาพลง ลดศักยภาพลง ก็จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องทักท้วง แต่ว่าท่านทั้งหลายจะฟังหรือว่าไม่ฟังก็แล้วแต่จะพิจารณา เนื่องเพราะว่าการบอกกล่าวในลักษณะสั่งสอนแบบนี้ บางท่านเอง นอกจากจะไม่เห็นประโยชน์ เพราะว่ากำลังใจมืดบอดมากแล้ว ก็ยังอาจจะเกิดความโกรธเคือง จนกระทั่งตั้งตนเป็นศัตรูไปเลยก็มี ดังนั้น..เรื่องทั้งหลายเหล่านี้จึงเป็นเรื่องที่พูดไปแล้วก็ไม่คิดว่าจะมีผล แต่ว่าในส่วนของการสร้างศัตรูนั้น น่าจะมีตั้งแต่เริ่มพูดแล้ว..!

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันศุกร์ที่ ๑๓ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)