เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันอังคารที่ ๑ พฤศจิกายน ๒๕๖๕

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันอังคารที่ ๑ พฤศจิกายน ๒๕๖๕

​

 

วันนี้ตรงกับวันอังคารที่ ๑ พฤศจิกายนพุทธศักราช ๒๕๖๕ สองสามวันก่อนวันที่ ๑ หรือว่าวันที่ ๑๖ บรรดาสื่อต่าง ๆ ก็จะประโคมข่าวตัวเลขที่โน่นที่นี่ หลวงพ่อองค์นั้น หลวงพี่องค์นี้ สามเณรท่านโน้น จนกระทั่งบรรดาแม่ ๆ ทั้งหลาย ซึ่งก็โดนกินกันจนแทบหมดตัวทุกงวด แต่ก็ไม่เข็ด..!

นี่คือการลุ่มหลงในการพนันด้วยสาเหตุ ๒ ประการ ประการแรก ขาดความพยายามที่จะค่อย ๆ ก้าวไปข้างหน้าอย่างมั่นคง หวังรวยทางลัด ประการที่ ๒ ทนการเย้ายวนของอารมณ์ใจในระหว่างที่ลุ้นแพ้ชนะไม่ได้

แบบเดียวกับที่โกวเล้ง นักเขียนนิยายกำลังภายในชาวจีนบอกไว้ว่า "ไม่ได้ชอบเหล้า แต่ที่กินเหล้าเพราะชอบบรรยากาศในวงเหล้า" พวกเล่นการพนันก็เหมือนกัน ส่วนที่เล่นส่วนหนึ่งก็คือสนุกสุดขีดตอนที่ได้ลุ้นว่าจะแพ้หรือชนะ ดังนั้น..เราจะเห็นว่าบางคนเล่นหวยมา โดนกินกระจายไป ๗ - ๘ ปี ถ้าคิดเป็นเงินก็คงเป็นแสนเป็นล้าน แต่พอถูกเลขท้าย ๒ ตัว ก็เลี้ยงเขาทั้งหมู่บ้าน..! เห็นแล้วก็เศร้าใจ

อย่าลืมว่าองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าจัดการพนันเอาไว้เป็นอบายมุข อบายก็คือที่ต่ำ มุข ปากทาง อบายมุข = ทางไหลลงสู่ที่ต่ำ ไม่มีโอกาสขึ้นสูงเลย..!

ถ้าหากว่าเราดูแค่การเล่นหวย ซึ่งตอนนี้บ้านเราพัฒนาไปมาก เพราะว่ามีหวยออนไลน์แล้ว เอาแค่เลขท้าย ๒ ตัว ก็จะมีคนถูกอยู่แค่ไม่เกิน ๒ คน ก็คือคนที่ถูกตรงกับคนที่ถูกกลับ แต่ถ้าออกเลขซ้อนก็จะเหลือคนที่ถูกตรงอย่างเดียว ก็แปลว่า เจ้ามือมีโอกาสกินเราอย่างน้อย ๙๘ ถึง ๙๙ ประตู ส่วนเรามีโอกาสได้แค่ ๑ หรือ ๒ ประตูแค่นั้น..!

อย่างที่กระผม/อาตมภาพใช้คำพูดว่า ต่อให้ใช้หัวแม่เท้าตรองดูก็รู้อยู่แล้วว่าควรเล่นหรือไม่ ? แต่ก็ทนความเย้ายวนของอารมณ์ในขณะที่ลุ้นไม่ได้ แล้วก็ความมักง่าย อยากรวยทางลัด ทำให้เป็นไปเช่นนั้น

 

ถ้าถามว่ากระผม/อาตมภาพเคยเล่นหวยหรือไม่ ? ตอนเป็นฆราวาสเคยเล่น ถูกมากด้วย นั่นเป็นปี ๒๕๒๖ ทางบ้านที่กระผม/อาตมภาพอยู่ น้ำท่วมอยู่ ๘ เดือน..! ๘ เดือนจริง ๆ เพราะว่าตอนนั้นเขาเริ่มสร้างถนนสายใหม่ (ถนนศรีนครินทร์) ซึ่งเชื่อมต่อระหว่างคลองตันกับบางนา ซึ่งในปัจจุบันนี้ก็เป็นถนนสายหลัก มีห้างใหญ่ ๆ โต ๆ สมัยกระผม/อาตมภาพก่อนบวช ก็ยังเคยไปเดินห้างแถวนั้นอยู่เลย

ทางราชการกั้นกระสอบไม่ให้น้ำเข้าตัวเมืองชั้นใน แค่ถนนสายศรีนครินทร์เส้นนั้น ก็เลยทำให้น้ำล้นอยู่ทางบ้านกระผม/อาตมภาพที่ห่างจากสี่แยกศรีนุชแค่ป้ายรถเมล์เดียว ๘ เดือนเต็ม ๆ ทำงานไม่ได้ ถามว่าสูงขนาดไหน ? ตอนนั้นก็พูดกันตลก ๆ ว่า "ถ้าผู้ชายยืนก็ท่วมประมาณหัวเทียน ถ้าผู้หญิงยืนก็ประมาณว่าท่วมจานจ่าย..!"

ในเมื่อทำงานไม่ได้ แต่ว่าต้องกินต้องใช้อยู่ทุกวัน เงินเก็บก็ร่อยหรอลงไปเรื่อย แต่กระผม/อาตมภาพก็ยังคงไปวัดทำบุญ และไปถวายการรับใช้พระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุงที่บ้านสายลมเป็นปกติ แต่ใจหนึ่งก็กังวลว่าเงินใกล้จะหมด ยังทำงานไม่ได้เลย

ปรากฏว่าวันนั้น ทางด้านครูฝึกมารายงานว่า วันนี้การฝึกมโนมยิทธิมีผู้ไปพระนิพพานได้ ๙๘ คน ท่านอาจารย์ยกทรง (นายวีระ งามขำ) ก็แซวขึ้นมาว่า "ออกไหมครับ ?" เล่นเอาฮากันทั้งบ้านสายลม หลวงพ่อบอกว่า "เอาอย่างนี้สิ ๙๘ ลบ ๓๐๐ เหลือเท่าไร ?" ปรากฏว่าทุกคนเงียบหมด ท่านเลยบอกว่า "ไอ้ขี้หมา แค่นี้ก็คิดไม่ทัน" แล้วท่านก็ทิ้งไปเลย ถ้าพระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุงพูดแล้วทิ้งลักษณะอย่างนี้ หวยจะออกทุกครั้ง..!

กระผม/อาตมภาพก็น้ำท่วมบ้าน เมื่อถวายการรับใช้พระเดชพระคุณหลวงพ่อในช่วงวันจันทร์ ครึ่งวันผ่านไป ท่านก็เดินทางกลับวัดท่าซุง กระผม/อาตมภาพไม่มีที่ไป ก็กะว่าจะไปเยี่ยมโยมแม่ที่บ้านยายที่หลังไปรษณีย์บางกอกน้อย นั่งรถเมล์ต่อแรกมาลงหน้ากองสลากพอดี

นึกขึ้นมาได้ว่าหลวงพ่อท่านบอกเลขไว้ ก็เลยแวะเข้าไปหาแม่ค้า บอกว่า "มีเลข ๒๐๒ ไหม ?" แทนที่จะบอกว่าเอากี่ใบ ดันไปบอกว่า "มีเท่าไรก็เอา" ปรากฏว่าพ่อค้าแม่ค้าทุกเจ้าสะกิดต่อ ๆ กันใหญ่ บอกว่า "ใครมี ๒๐๒ รีบเอามา พี่เขาเอาหมดเลย..!" กระผม/อาตมภาพได้ล็อตเตอรี่มาปึกเบ้อเร่อ เกือบจะไม่มีเงินให้เขา..! ต้องบอกว่าด้วยความรักหน้า พูดผิดก็ไม่กล้าแก้ไข..!

ด้วยความเข้าใจว่าแม่ค้าแต่ละคนจะได้โควต้าสลากแค่คนละ ๒ เล่ม ๆ ละ ๑๐๐ ใบ เพราะฉะนั้น..เลขท้าย ๓ ตัวพวกนี้ อย่างเก่งก็จะมีอยู่แค่ ๒ ใบ ไปบอกเขาว่า มีเท่าไรก็เอา เขาก็เลยสะกิดต่อกันหมด ตรงนั้นเป็นมีคนขายเป็นสิบ ๆ เจ้าเลย เพราะว่าเลข ๒๐๒ เพิ่งจะออกในงวดที่ผ่านมา อยู่ ๆ มี "หมูวิ่งมาชนปังตอ" ซื้อเลขที่ออกไปแล้ว..!

 

กระผม/อาตมภาพด้วยความที่ไม่เคยซื้อหวย และไม่เคยฟังรายงานการออกสลาก ก็ยังคงโง่อยู่ดี ก็คือไม่รู้ว่าซื้อหวยเลขที่ออกไปแล้ว ปรากฏว่าเดินทางไปถึงบ้านยาย ยายบอกว่า "แม่แกกลับบ้านที่กำแพงแสนไปแล้ว" ก็เลยตามแม่ไปทางบ้านโน้น

จนกระทั่งวันหวยออก ก็ไม่รู้ว่าหวยออก เดินทางกลับมา พอรถวิ่งผ่านหน้ากองสลาก ปรากฏว่าพระครูแสง (พระครูธรรมธรแสงชัย กนฺตสีโล) ตอนนั้นก็ยังไม่ได้บวชเหมือนกัน สะกิดให้ดูตัวเลขที่เขาขึ้นเอาไว้หน้ากองสลาก บอก "พี่ ๆ พี่ถูกหวยนี่หว่า..!" กระผม/อาตมภาพมองเข้าไป "อ้าว..ออกจริง ๆ ด้วย" คือครั้งก่อนนั้นเป็น ๒๐๒ เลขท้าย ๓ ตัวครั้งที่ ๕ แต่งวดนี้เป็น ๒๐๒ เลขท้าย ๓ ตัวครั้งที่ ๒ ทำเอากระผม/อาตมภาพรวยไปพักใหญ่ พูดง่าย ๆ ก็คือมีเงินใช้ไปจนกระทั่งน้ำเลิกท่วม แล้วหางานทำต่อได้

แต่คราวนี้ด้วยความที่รักษาศีลปฏิบัติธรรมมานาน จึงเกิดความสงสัย เดือนต่อไปก็ไปกราบเรียนถามพระเดชพระคุณหลวงพ่อว่า "หลวงพ่อครับ เล่นหวยผิดศีลไหมครับ ?" หลวงพ่อท่านบอกว่า "ไม่ผิดหรอกลูก แต่มันร้อน" พอได้ยินแล้วกระผม/อาตมภาพสะดุ้งเลย เพราะว่าก่อนหวยออก ก็คิดให้พล่านไปหมด ว่าถ้าได้เงินมาจะไปซื้ออะไรดี ? ร้อนจริง ๆ ด้วย บางทีคิดครึ่งค่อนคืนกว่าจะได้นอน ในเมื่อเป็นเช่นนั้นก็เลยตัดสินใจตั้งแต่บัดนั้นว่า "หวยกับเราเลิกกันโดยเด็ดขาด ต่อให้ไม่เคยเสียเงินให้ ได้จากหวยอย่างเดียวก็จะไม่ซื้ออีกแล้ว"

คราวนี้ท่านทั้งหลายจะเห็นได้ว่า กำลังใจของผู้ที่ปฏิบัติธรรมน้อยหรือไม่ได้ปฏิบัติธรรม ไม่เพียงพอที่จะต่อสู้กับกิเลส แต่บุคคลอีกประเภทหนึ่งที่ลุ่มหลงอยู่ในลักษณะทนการเย้ายวนของอารมณ์ใจในระหว่างเล่นการพนันไม่ได้

บางคนกำลังใจสูงมาก สมัยที่กระผม/อาตมภาพยังเด็ก ทางบ้านพอถึงเวลามีงานศพก็จะมีคนอาสาไปเล่นการพนันเฝ้าศพให้ เขาเรียกว่า "เล่นเป็นเพื่อนศพ" ตำรวจจะไม่จับ มีรุ่นพี่อยู่คนหนึ่ง นั่งอยู่ในวงไพ่ ๒ วัน ๒ คืน ข้าวก็ไม่กิน น้ำก็ไม่กิน เล่นไพ่อย่างเดียวเลย กำลังใจระดับนั้น ระดับนิโรธสมาบัติเลยนะ..! ก็คือสามารถตัดความอยากภายนอกทั้งปวงได้หมดเลย แต่เป็นมิจฉาสมาธิ เอาไปใช้ในทางที่ผิด..!

 

ส่วนกระผม/อาตมภาพนั้น แค่ไปนั่งดูเขาอยู่ประมาณครึ่งค่อนชั่วโมง พอดึกหน่อยก็กลับบ้านไปนอน ปรากฏว่าพอหลับตาลง โพธิ์ดำ โพธิ์แดง ดอกจิก ข้าวหลามตัด บินให้ว่อนไปหมด ครึ่งค่อนคืนไม่ยอมไปไหน ชัดแจ๋วเลย มารู้ทีหลังว่าตนเองมีพื้นฐานกสิณมาแต่ชาติก่อน ๆ พอมาชาตินี้ มองอะไรก็เลยจดจำง่าย ติดตาง่าย แม้กระทั่งมองหน้าศพก็ติดตาไป ๒ วัน ๓ วัน ทำเอากลัวแทบตาย เพราะคิดว่าผีหลอก..!

ดังนั้น..ท่านที่กำลังใจเกินอยู่ในลักษณะมิจฉาสมาธิ เพราะเอาไปใช้ผิด ถ้าหากว่าพลิกกำลังใจนิดเดียว จะทิ้งเรื่องพวกนี้ได้หมดเลย เพราะว่ากำลังใจเข้มแข็งพอ แต่สำหรับท่านที่กำลังใจไม่พอก็อีกนาน ก้าวไปสู่ความเสื่อมเรื่อย ๆ

อย่างที่โบราณบอกว่า "โจรปล้น ๗ ครั้งไม่เท่าไฟไหม้ครั้งเดียว" เพราะว่าโจรปล้นอย่างไร ก็ทิ้งบ้านไว้ให้ แต่ไฟไหม้นี่ บ้านหมดเลย แต่ไฟไหม้ ๗ ครั้ง ไม่เท่ากับเล่นการพนันครั้งเดียว เพราะว่าอาจจะต้องขายที่ขายบ้านมาเล่นก็ได้..!

ที่ปรารภนี้ก็เพราะว่าบรรดาสื่อต่าง ๆ ไม่มีสำนักไหนที่จะสร้างความเจริญใจให้แก่ผู้คนเลย มีแต่สนับสนุนในเรื่องของการพนัน โดยพยายามไปหาข่าว อะไรที่เกี่ยวข้องกับตัวเลขที่ชาวบ้านเขาสนใจก็เอามาลง ต้องการยอดขาย ต้องการยอดไลค์เท่านั้น โดยที่ไม่ได้สนใจว่าช่วยซ้ำเติมสังคมของเราหนักขนาดไหน จึงเป็นเรื่องที่ควรจะตำหนิมากกว่าที่จะชื่นชม

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอังคารที่ ๑ พฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๖๕
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)