วิบากกรรมตั้งแต่สมัยอยุธยา บันทึกเพื่อแก้ความเข้าใจผิดในอดีตให้เป็นความถูกต้อง

บทความดังต่อไปนี้ขอให้ทุกท่าน โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

ข้าพเจ้า นายปณิธาน ตอนนี้ทำงานเป็นอาจารย์อยู่ในมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ ข้าพเจ้าเป็นผู้ฝึกจิตนั่งสมาธิทั้งสมถะกรรมฐาน และวิปัสสนากรรมฐานมายาวนานกว่า 10 ปี เรื่องที่ข้าพเจ้ากำลังจะเล่าต่อไปนี้ เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับตัวของข้าพเจ้า เป็นเรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับวิบากกรรมอย่างหนึ่งของข้าพเจ้า ซึ่งข้าพเจ้าได้ทราบสาเหตุของวิบากกรรมในครั้งนี้จากการประกอบเรื่องราวสองส่วนเข้าด้วยกัน คือ 1. การนั่งสมาธิที่วัดพุทธไธศวรรย์ ของตัวข้าพเจ้าเอง และ 2.มาจากการนั่งทางในของครูบาอาจารย์ที่เคารพ ดังนั้นขอให้ทุกท่านที่อ่านโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านให้มากด้วย


ซึ่งต้นเรื่องนั้นมีอยู่ว่า เมื่อประมาณ 8 ปีที่แล้ว (พ.ศ.2555) ข้าพเจ้ามีโอกาสได้ไปนั่งสมาธิที่วัดพุทธไธศวรรย์ จังหวัดอยุธยา แล้วพบว่าตนเองนั้นเคยเป็น ข้าราชบริพารระดับสูงอยู่ในวังในสมัยอยุธยา ซึ่งในขณะที่ข้าพเจ้ากำลังเขียนจดหมายบันทึกกรรมฉบับนี้อยู่นั้น ข้าพเจ้ามีสติสัมปชัญญะครบถ้วน และกำลังมีความทุกข์กายทุกข์ใจจากโรคที่เกี่ยวข้องกับเรื่องของวิบากกรรมในอดีตเป็นอย่างมาก ตอนนี้ข้าพเจ้ากำลังไม่สบายเป็นโรคที่พบเจอได้ยาก ขนาดที่คุณหมอในโรงพยาบาลรัฐฯที่มีชื่อเสียง ยังไม่เคยพบเจอโรคนี้ในคนไทยมาก่อน เป็นโรคที่จะทำให้กล้ามเนื้อในตัวของข้าพเจ้าเกร็งไปทั่วตัวเป็นอย่างมาก จนเกิดเป็นความทุกข์ทรมารเป็นอย่างมากทั้งร่างกายและจิตใจ จนข้าพเจ้าแทบจะไม่สามารถดำเนินชีวิตประจำวันของข้าพเจ้าได้อยู่แล้ว รักษาในทางการแพทย์แผนปัจจุบันอยู่เป็นเดือนก็ยังไม่หาย


ข้าพเจ้าจึงได้นำเรื่องนี้ไปปรึกษาครูบาอาจารย์ที่เคารพ แล้วพบว่า เป็นเรื่องของวิบากกรรมจากเจ้ากรรมนายเวร ตั้งแต่สมัยอยุธยา โดยท่านได้แนะนำให้ข้าพเจ้าไปถวายพานเครื่องขอขมา เพื่อขออโหสิกรรมเจ้ากรรมนายเวรที่วัดพุทธไธศวรรย์ ซึ่งข้าพเจ้าก็ได้ทำเรียบร้อยแล้ว และครูบาอาจารย์ท่านยังบอกให้ข้าพเจ้าเขียนบันทึกกรรมฉบับนี้ขึ้นมา เพื่อเผยแพร่เรื่องที่เกิดขึ้นด้วย


ซึ่งเหตุผลที่ข้าพเจ้าต้องนำเรื่องนี้ออกมาเผยแพร่นั้น มีเหตุผลหลักอยู่ด้วยกัน 2 ประการ 1.เพื่อให้เป็นอุทาหรณ์เกี่ยวกับเรื่องของวิบากกรรม 2.เพื่อเป็นการแก้ต่างให้กับบุคคลในประวัติศาสตร์สมัยอยุธยาที่มีความเกี่ยวข้องกับข้าพเจ้า ซึ่งเค้าอาจจะเป็นเพื่อนรักกับข้าพเจ้าตั้งแต่สมัยยังเด็ก มีความสนิทสนมกันทั้งครอบครัว จนเราโตมามีโอกาสได้รับใช้อยู่ภายใต้เบื้องพระยุคลบาทของพระมหากษัตริย์ในสมัยอยุธยาด้วยกันทั้งคู่ ซึ่งข้าพเจ้าในสมัยอยุธยานั้น ภายหลังได้รับการแต่งตั้งยศเป็นพระยาราชครู มีหน้าที่สำคัญหลายอย่าง (จากที่ครูบาอาจารย์บอกคือข้าพเจ้าชื่อบุญศรี หรือศรีบุญ) หนึ่งในหน้าที่สำคัญที่ข้าพเจ้าเคยได้ทำไว้นั้นคือต้องตัดสินคดี ที่มีผู้ที่เป็นเพื่อนรักของข้าพเจ้าเกี่ยวข้องอยู่ด้วย (ทราบจากครูบาอาจารย์ว่าเพื่อนของข้าพเจ้าท่านชื่อแดง หรือพระยาชนะ... และครอบครัวของท่านแดง (ภรรยา หรือคุณแม่) แต่เนื่องจากท่านแดงถูกใส่ร้ายจนจำนนด้วยหลักฐาน ทำให้เค้าถูกตัดสินให้มีความผิด จึงต้องโทษสถานหนักให้กินยาพิษ และยังโดนลบประวัติออกจากกรุงศรีฯจนเกือบหมด และจากการตัดสินที่ผิดพลาดนี้เองที่ทำให้เค้าและครอบครัวต้องทนทุกข์ทรมารทั้งทางกายและทางใจ ซ้ำยังเป็นที่ต้องอับอายขายหน้า ต้องเสื่อมเสียชื่อเสียงเพราะผลจากการตัดสินคดีที่ผิดพลาดของข้าพเจ้าในสมัยอดีตกาล ทำให้เกิดเป็นวิบากกรรมในครั้งนี้ขึ้น ซึ่งข้าพเจ้ากำลังต้องชดใช้กรรมอย่างทรมารแสนสาหัสทั้งทางกายและทางใจด้วยเช่นกัน ซึ่งในขณะนี้ข้าพเจ้าได้รู้ซึ้งถึงความผิดพลาดในการตัดสินคดีความของข้าพเจ้าแล้วเป็นอย่างดี ด้วยวิบากกรรมที่เกิดขึ้นกับข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจึงขอเขียนบันทึกกรรมฉบับนี้ขึ้นมาเพื่อลบล้างมลทิลให้กับท่านแดงและครอบครัว ว่าท่านแดงและครอบครัวนั้นเป็นผู้บริสุทธิ์ แต่เรื่องที่เกิดขึ้นนั้น เกิดจากการตัดสินที่ผิดพลาดของข้าพเจ้าเองเนื่องจากในตอนนั้นข้าพเจ้าจำนนด้วยหลักฐาน จึงจำเป็นต้องทำให้ตัดสินคดีความไปตามหลักฐานที่มีอยู่นั้น

ซึ่งบัดนี้ข้าพเจ้าได้เขียนบันทึกเพื่อแก้ต่างให้กับท่านแดงและครอบครัว เพื่อแก้ความเข้าใจผิดในอดีตให้เป็นความถูกต้องให้กับท่านแดงและครอบครัวเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ข้าพเจ้าหวังเป็นอย่างยิ่งว่าท่านแดง และครอบครัวจะอโหสิกรรมให้กับข้าพเจ้า และจะยอมให้โรคภัยไข้เจ็บที่ข้าพเจ้าเป็นอยู่นั้นหายไปโดยเร็ว ยอมให้ข้าพเจ้ากลับมามีสุขภาพแข็งแรง เพื่อจะได้ใช้ร่างกายนี้ทำความดี และได้ใช้ความรู้ความสามารถที่ข้าพเจ้ามีทำประโยชน์ให้เกิดขึ้นกับประเทศชาติ บ้านเมือง และพระพุทธศาสนาสืบต่อไปได้อีกนานแสนนาน ทั้งนี้อันผลบุญใดที่ข้าพเจ้าได้ทำไว้แล้วตั้งแต่อดีตชาติจนถึงปัจจุบัน ขอให้ผลบุญกุศลนั้นโปรดส่งไปถึงท่านแดง และครอบครัวของท่านไม่ว่าท่านจะอยู่ภพภูมิใด อยู่แห่งหนตำบลไหน ขอให้ท่านแดงและครับครัวได้โปรดรับรู้ และโปรดอโหสิกรรมให้กับข้าพเจ้าเป็นการถาวร รวมถึงร่วมอนุโมทนาบุญกับข้าพเจ้าด้วยเทอญฯ

 

เรื่องแปลกๆทำนองนี้ที่เคยได้ยินได้ฟังมามีแต่ว่าจะต้องไปตามหาว่าผู้นั้นเกิดใหม่เป็นใครแล้วแต่งพานขอขมาไปหา ข้าพเจ้าแค่เคยอ่านจากหนังสือ แต่กลับเป็นว่าผู้ที่ปรากฎชื่อในหนังสือนั้นเป็นรุ่นพี่ในที่ทำงานของข้าพเจ้าเอง และเพื่อนซึ่งไม่เคยเชื่อเรื่องเช่นนี้ได้มาเล่าให้ข้าพเจ้าฟังว่าเขานั้นตามหาบุคคลบางคนเพื่อขอขมากรรมให้ญาติของเขาเมื่อทำสำเร็จ ญาติคนนั้นก็เสียชีวิต อย่างไรก็ตามคนเราเกิดมาหลายภพหลายชาติย่อมต้องเคยทำผิดพลาดไป ปัจจุบันก็ขอให้ความประสงค์ในการทำดีของท่านสำเร็จผลด้วย

 

สาธุ สาธุ สาธุ ผมเองได้ตั้งปณิธานไว้แล้วว่าจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่นี้เพื่อทำแต่ความดี ทำแต่บุญกุศลครับ ขอขอบพระคุณ คุณกิ่งสนที่กรุณาแชร์ประสบการณ์ครับ