เรื่องเด่น ฝึกอารมณ์คิดในชีวิตประจำวัน--สำหรับผู้มุ่งพระนิพพานในภพชาติอันใกล้

บันทึกธรรมพระราชพรหมยาน



"...เอาจิตคิดอย่างนี้ไว้ทุกวัน ลืมตาขึ้นมาปั๊บ บูชาพระเสร็จ คิดอย่างนี้และให้นึกต่อไปว่า ชีวิตเป็นของไม่เที่ยง แต่ความตายเป็นของเที่ยง เราอาจจะตายได้ทุกขณะ ที่นั่งคุยเวลานี้คุณอาจจะตายทันทีทันใดก็ได้ อย่าไปรอความป่วย ความป่วยไข้ไม่สบายเป็นของไม่แน่นอน มันป่วยหรือไม่ป่วยมันก็ตาย เวลาคุณจะตาย
...และอีกประการหนึ่งก็ใช้บังสุกุลเป็นว่า
" อจิรัง วตยัง กาโย ปฏวิง อธิเสสสติ ฉุฑโฑ อเปตวิญญาโณ นิรัตถังวะ กลิงครัง ร่างกายนี้อีกไม่ช้าไม่นานนักก็จะมีวิญญาณไปปราศแล้ว (คือจะหมดวิญญาณ) "
... มันก็จะตายร่างกายนี้เวลาที่เราอยู่ คนนั้นก็บูชา คนนั้นก็รักคนนี้ก็ชอบถ้าเราตายแล้วจริง ๆ แม้แต่เท้าเขาก็ไม่อยากเขี่ยร่างกายของเรา เขาเห็นสภาพร่างกายเป็นของน่าเกลียดเขามีความรังเกียจในร่างกาย มันก็สู้ไม้ท่อนที่ไร้ประโยชน์ไม่ได้ ไม้ท่อนดีกว่า จงคิดว่า ร่างกายไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา เราไม่มีใน
ร่างกาย ร่างกายไม่มีในเรา ถ้าร่างกายนี้ตายเมื่อไรขอไปนิพพานจุดเดียว..."



หลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุง จ.อุทัยธานี

 

สมมุติว่าเราแต่งงานแล้ว มีลูกมีเต้าแล้ว
โยนคู่ครองทิ้งไปรึ โยนทิ้งไปรึ อันนี้ก็ไม่ถูก
พระพุทธเจ้าไม่ได้สอนแบบนั้น สอนแต่เพียงว่า
ถ้ามีขึ้นมาแล้วก็วิจัยดูให้ดีว่ามันสุขหรือมันทุกข์
ถ้ามันทุกข์จริงเราก็ต้องถือว่าชาตินี้เป็นชาติสุด
ท้ายที่เราจะมีคู่ครอง

จาก คำสอนหลวงพ่อวัดท่าซุง เล่ม ๖ หน้า ๑๓๓

 

ฝึกจิต+++สอนใจ

กระแสของจิตที่วิ่งไปรับ รู้ ณ อายตนะทั้งหก ฝึกสติสัมปชัญญะ ให้เท่าทัน
ไวที่จะละสิ่งเป็นอกุศล
และฝึกให้ไว ที่จะรับรู้ในสิ่งที่เป็นกุศล ไวในการดำรงจิตไว้ในสิ่งที่เป็นกุศลาธัมมา
อันนี้เป็นสิ่งที่เรียกว่า สร้างวาสนา+บารมี(ธรรม) ให้กับตนเอง


ความเห็น+ความจำ+ความคิด+ความรู้
หรือ
เวทนา+สัญญา+สังขาร+วิญญาณ

รวมสี่อย่างนี้ไว้ด้วยกัน เรียกว่า " ใจ "

เราต้องสอนใจดวงนี้ ให้ชินที่จะเห็น จำ คิด และรู้ ในเรื่องราวที่ดี
ไม่ว่าจะคิดเรื่องในชีวิตประจำวัน ให้สรุปลงที่อริยสัจจ์สี่ ไตรลักษณ์
ตามอุบายที่ตนถนัด

หรือ คิดในแง่บวกต่อชีวิตอื่นด้วยพรหมวิหารสี่

หรือ คิดเรื่องธรรมสำหรับฆราวาสที่ต้องครองเรือน ตามที่พระพุทธองค์
และพระสาวกได้สั่งสอนไว้

ขอให้คิดแล้วให้ใจเบื่อหน่ายที่จะยึดมั่นถือมั่นในการเกิดใหม่
เห็นทุกข์โทษของการเกิด และ มีความมุ่งมั่นที่จะทำความดับทุกข์
ตามแนวพระอริยมรรคมีองค์แปดให้สมบูรณ์ยิ่งๆขึ้นไป

 

หลักปฏิบัติธรรมที่ให้ผลจริงๆ
ธรรมโอวาทหลวงพ่อฤๅษี วัดท่าซุง

".. ทำสมาธิจิตจนถึงฌานให้เต็มที่ก่อน
ได้ระดับไหนทำให้ถึงระดับนั้น

ทำแล้วปล่อยให้จิตสบายจึงค่อยใช้
อารมณ์คิด ปัญญาจะเกิด นี่เป็นหลักการ
ในการปฏิบัติพระกรรมฐาน

ถ้าใช้อารมณ์คิดแล้วจิตใจมักฟุ้ง
ออกนอกลู่นอกทาง ก็ทิ้งอารมณ์คิดนั้นเสีย
กลับมาจับ อานาปานุสสติ ใหม่ จนกระทั่ง
จิตสบายแล้วก็ใช้อารมณ์คิดต่อไป

นี่เป็นหลักการที่ปฏิบัติ นักปฏิบัติที่ได้ผลจริง ๆ
เขาทำกันแบบนี้ แม้แต่ในสมัยพระจอมไตร
บรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าก็เหมือนกัน
เขาปฏิบัติกันอย่างนี้จึงได้ผลตามกำหนด
ที่องค์สมเด็จพระทรงธรรม์บรมศาสดาตรัสไว้ .."

 

"..ขอบรรดาท่านพุทธบริษัททั้งหลายจงระมัดระวังอย่าไว้ใจตนเอง

ทุกวันทุกเวลานึกไว้ว่าเราอาจจะตายวันนี้

และก็ทรงความดี คือยอมรับนับถือพระพุทธเจ้า พระธรรม และพระอริยสงฆ์

และกำลังใจตั้งตรงอยู่ในศีลทั้ง ๕ ประการ ไม่ละเมิดศีลทั้งกาย วาจา และใจ.."

ธรรมโอวาทหลวงพ่อฤๅษี วัดท่าซุง

 

อย่าทำอารมณ์ให้วุ่นวาย อย่าใจน้อย อย่าคิดมาก

จงคิดไว้เสมอว่า เราต้องตาย

อย่าห่วงคนอื่นมากเกินกว่ากฎของกรรม

จงนึกถึงความตายทุกลมหายใจเข้าออก

อย่าทะเยอทะยานเรื่องยศศักดิ์ ถึงเวลามัน
ได้ ถึงเวลามันมี
ทำใจสบายจะมีความสุข

เรื่องลูกก็ขอให้ตั้งอารมณ์ไว้ในฐานะพ่อแม่ที่ดี แต่อย่าดิ้นรน
เกินพอดี จะเป็นทางตัดนิพพานให้ไกลออกไป

โดย...หลวงพ่อพระราชพรหมยานเถระ

 

บันทึกธรรมพระราชพรหมยาน

เรื่อง "อธิษฐานบารมี"..
.. การบำเพ็ญบารมีใดๆ หรือสร้างความดีใดๆ เราจะตั้งมโนปณิธานความปรารถนาหรือไม่ก็ตาม ถ้า "ความดีมากครั้งเข้า" ในที่สุดความชั่วก็สลายตัวไป เราก็เข้าถึงพระนิพพานตามเจตนา หรือไม่เจตนาเราก็จะต้องเข้าถึงในเมื่อ "ความชั่วถูกตัดเป็นสมุจเฉทปหาน" แต่ทว่าถ้าปราศจากอธิษฐานบารมี กว่าจะเข้าถึงจุดหมายปลายทาง ก็รู้สึกว่ามันเลี้ยวซ้าย เลี้ยวขวา หรือไม่ค่อยจะตรงนัก ฉะนั้น องค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้า จึงทรงแนะนำบรรดาท่านพุทธบริษัทให้มี "อธิษฐานบารมี"
ในการที่ท่านพุทธบริษัททั้งหลาย ตั้งใจกล่าววาจาว่า "อิมาหัง ภควา อัตตะ ภาวัง ตุมหากัง ปริจจะชามิ" แปลเป็นใจความว่า ข้าพระพุทธเจ้าขอมอบกายถวายชีวิต แด่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า นี่ก็หมายความว่า เราจะเอาชีวิตของเราเข้าแลกกับความดี ที่องค์สมเด็จพระชินสีห์ทรงแนะนำไว้อย่างนี้ อาศัยเจตนา และความตั้งใจจัดว่าเป็นอธิษฐานบารมี บรรดาท่านพุทธบริษัททั้งหลายจะเข้าถึงความดีด้วยความรวดเร็วอย่างคาดไม่ถึง ..

จาก..หนังสือรวมคำสอนธรรมปฏิบัติ เล่ม ๑ หน้าที่ ๑๖
โดย หลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุง จ.อุทัยธานี

 

บันทึกธรรมพระราชพรหมยาน

..การตัดสินใจให้เด็ดขาดก่อนเจริญพระกรรมฐาน..

"...ปลิโพธ คือการกังวลด้วยการห่วงใยต่าง ๆ ทั้งหมด ในขณะที่เจริญสมาธิ จงอย่ามีกับเราเลย และเวลาที่ตั้งใจเจริญสมาธิ จงคิดว่าเวลานี้ เราไม่มีอะไรทั้งหมด ทรัพย์สินบุคคลภายนอก จากตัวเราที่เนื่องถึงเราไม่มีแล้ว แม้แต่ร่างกายของเรามันยังจะพัง เรายังไม่ห่วงนี่ มันตายเสียเวลานี้ก็ช่างมัน ขึ้นชื่อว่าความตายเราห้ามไม่ได้ เกิดมาเพื่อตาย ถ้าพร้อมที่จะตายเวลานี้ ก็เชิญ อย่างเลวที่สุด ตายเวลานี้ไปสวรรค์ คือไปเป็นเทวดานี้ชั้นต่ำที่สุด อารมณ์อย่างกลางไปเป็นพรหม ตัวจิตไม่นิยมโลกก็ไปนิพพานเลย ตัดสินใจตัวนี้ให้ได้ให้มันจริง ๆ ..."
...แต่ละวันกำลังของจิตไม่หมือนกัน...
"...ทีนี้กำลังใจอย่างไรถึงจะทราบ ก็ทราบว่า กำลังใจของคนทุกคนมีสภาพเหมือนกันอยู่อย่าง คือบางครั้งกำลังใจต้องการความสงัด อยู่เฉย ๆ คือต้องการทรงสมาธิ ต้องการภาวนาหรือพิจารณาก็ได้ รู้ลมหายใจเข้าออกได้เฉย ๆ ไม่อยากเคลื่อนไปไหนอย่างหนึ่ง...
...ถ้าอย่างนี้ถ้าบุคคลที่ได้ มโนมยิทธิ หรือได้ อภิญญา คิดว่า วันนี้เราจะไปเที่ยวสวรรค์เราจะไปเที่ยวพรหมโลก เราจะไปเที่ยวอบายภูมิ จะไปโลกไหนก็ตาม ตั้งใจไว้ก่อนว่า ประเดี๋ยวทำสมาธิแล้วเราจะไป แต่พอดีวันนั้นเป็นเวลาที่จิตต้องการหยุด ต้องการทรงตัว เมื่อเริ่มทำสมาธิ จิตมันจะทรงตัวอยู่เฉย ๆ ไม่สามารถจะบังคับจิตให้ไปได้...ถ้าคนที่ไม่รู้ความจริง ก็จะเกิดอาการกลุ้ม คิดว่าเวลานี้เราเสื่อมจากอภิญญาแล้วรึ... ความจริงไม่ใช่ เวลานั้นเป็นเวลาของการพักของจิต แต่การพักของจิตทรงอารมณ์อย่างเดียว...
...นี่บรรดาท่านพุทธบริษัท การเจริญสมาธิก็ดี วิปัสสนาญาณก็ดี ความมุ่งหมายของเราก็ต้องการให้จิตอยู่ห่างจากกิเลส ทีนี้ถ้าจิตทรงสมาธิ รู้ลมหายใจเข้า รู้ลมหายใจออกรู้คำภาวนา ถ้าเป็นอย่างนี้จิตจะห่างจากนิวรณ์ ซึ่งเป็นกิเลสหยาบ
...และจะห่างจากกิเลสขนาดกลางขนาดละเอียดทั้งหมด จิตจะทรงตัว เป็น เอกัคตารมณ์..."
"...ทีนี้มาบางวัน ถ้าจิตต้องการว่างจากกิเลส มีอารมณ์เป็นหนึ่ง
ถ้าเราต้องการเที่ยวมันก็ไม่เที่ยวก็จงอย่ากลุ้ม ปล่อยมัน ถือว่ามันจะไปหรือไม่ไปก็เป็นเรื่องของมัน ถ้ามันอยู่เฉย ๆ กิเลสไม่กวนเราก็ต้องการ และบางครั้งเราต้องการจะทรงอารมณ์เฉย ๆ
ไม่ไปไหนแต่พอดี ทำสมาธิจิตมีกำลังพอสมควรที่จิตจะไปได้
มันก็ไปตามชอบใจของมัน แต่มันก็ไม่ไปเลอะเทอะ ไปสวรรค์บ้าง ไปพรหมบ้าง ไปแดนเปรตบ้าง อสุรกายบ้าง นรกบ้าง ไปตามชอบของมัน...
...เราจะบังคับให้มันทรงตัวมันไม่ทรงตัว มันจะไปอย่างนี้ก็ปล่อยให้มันไป ถ้ามันไปนรกก็ดี แดนเปรตก็ดี แดนอสุรกายก็ดี แดนสวรรค์แดนพรหมก็ตาม แดนนิพพานก็ตาม เวลานั้นถ้าจิตออกจากร่างไป กิเลสไม่ได้ติดใจไปด้วย ไม่ติดตามไปด้วย ถ้ามีกิเลสตามไปมันจะไปไม่ได้ เราก็ควรจะพอใจว่า เวลา นี้จิตเราว่างจากกิเลส เพราะการทำเราต้องการอย่างเดียวคือ จิตว่างจากกิเลส.."
.
.
หลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุง จ.อุทัยธานี

 

บันไดขั้นแรกเพื่อพระนิพพาน
ธรรมโอวาทหลวงพ่อพระราชพรหมยาน

ท่านทั้งหลายที่ต้องการพระนิพพาน วันนี้ก็ขอมอบบันไดขั้นแรกแก่บรรดาท่านพุทธบริษัทเพื่อไปนิพพาน ไปปฏิบัติตามสังโยชน์ ๓ ประการ ถ้าปฏิบัติไม่ได้ ไอ้ที่กล่าวว่า นิพพานะ ปัจจโย โหตุ ต่างๆ ส่งเดช มันไปไม่ได้หรอก

๑.มีปัญญารู้สึกตามความเป็นจริงว่า ชีวิตนี้มันต้องตาย ถ้าใครไม่นึกว่าตาย มันก็เลวเต็มที คนทุกคนเกิดมาต้องตาย ถ้าเราลืมความตายของเรา จงจำว่าเราเป็นคนเลวมาก เพราะว่าทุกวันทุกเวลาเราเดินเข้าไปหาความตาย

๒.คิดว่าเราจะตาย การตายนี่มันไม่แน่ จะไปดีหรือไปชั่วเราไม่แน่ เราก็เลือกไปดี อันดับแรก ก็ยึดพระพุทธเจ้า ยึดพระธรรม ยึดพระอริยสงฆ์เป็นที่พึ่ง คำว่ายึดเป็นที่พึ่งนี่ไม่ใช่ไปนั่งนึกอย่างเดียว คือนึกถึงความดีของพระพุทธเจ้า นึกถึงความดีของพระธรรมคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า นึกถึงความดีของพระอริยสงฆ์สาวกที่นำคำสอนของพระพุทธเจ้ามาบอกเรา ท่านมีความดี ยอมรับนับถือด้วยความจริงใจไม่เสื่อมคลาย ไม่สงสัย นี่คือข้อที่สอง มันก็ไม่ยาก

๓.สีลัพพตปรามาส เฉพาะฆราวาสก็รักษาศีล ๕ ให้บริสุทธิ์ เท่านี้ พระโสดาบันก็ดี สกิทาคามีก็ดี มีอารมณ์เท่านี้

 

*** ตัวที่บรรลุจริง ๆ อยู่ที่การดูอารมณ์ใจ ***

“…ผมบอกจุดสำคัญไว้ให้ก็ได้ว่า ทุกท่านที่บรรลุมรรคผล หรือ แม้แต่ทรงฌานโลกีย์ เขาใช้ จิตตานุปัสสนามหาสติปัฏฐาน เป็นประจำทุกวัน

พวกคุณอย่าทิ้งเชียวนะตัวนี้ ตัวที่บรรลุจริง ๆ อยู่ตรงนี้ นักปฏิบัติทุกองค์ที่บรรลุก็จับนี่เป็นเนติ เนติ แปลว่า แบบแผน ถือว่าเป็นตัวอย่าง ถือว่า เป็นครูใหญ่ ใช้ดูอารมณ์ใจ ไม่ต้องไปดูอะไร เพราะว่าไอ้กิเลสมันเกิดที่ใจ เอาอารมณ์ใจเข้ามาดู สติคุม ธัมมวิจยะ พิจารณา”

จาก : หนังสือรวมคำสอนธรรมปฏิบัติ เล่ม ๑

 

เรื่องลูก จงรักเมื่อเรามีลมปราณ ทำหน้าที่ของ
พ่อแม่ให้สมบูรณ์ และคิดไว้เสมอว่า เราต้องตาย
เขาต้องตาย มีอะไรที่เราจะเป็นทุกข์เพื่อเขา เมื่อ
เราหรือเขาตาย หัดวาง หัดคิด หัดยับยั้งใจ ค่อยคิด
ค่อยทำค่อยๆ

อบรมตัวเอง อย่าหวังวาจาของคนอื่นอบรม
ทำอย่างนั้นเอาตัวไม่รอด ต้องคอยจับผิด
ตัวเอง คอยลงโทษตัวเอง คอยเป็นโจทก์ฟ้องตัวเอง
เอาธรรมะของพระพุทธเจ้าเป็นตุลาการ


จงถือธรรม
เป็นสำคัญ อย่าถือคน ถ้ายังติดคนก็จะไม่ถึงธรรม
ถ้าถึงธรรมก็พ้นจากการติดคน ถ้าติดคน ติดยศของ
คน ติดฐานะของคน ติดศักดิ์ศรีของคน ไม่มีอะไรดี
เราก็ไม่เข้าถึงธรรม ทุกอย่างที่ทำไปควรปรารภธรรม

อย่าเห็นแก่คน

โอวาทหลวงพ่อวัดท่าซุง (ศิวโมกข์ ๔ หน้า ๑๖-๑๗)

 

จงวางอารมณ์เสีย ใครเขาจะยังไงก็ช่าง เขาจะดี เขาจะชั่ว เขาจะเลว เขาจะยังไงก็ตามเถอะ ไม่สนใจเห็นหน้าคนเราคิดไว้เสมอว่า เป็นคนที่เราควรแก่การปรานี เห็นหน้าสัตว์ก็คิดว่าเป็นสัตว์ที่ควรแก่การปรานีพยายามไม่ถือตน คนและสัตว์ก็ตามถือว่ามีธาตุ ๔ คือ ธาตุดิน ธาตุน้ำ ธาตุลม ธาตุไฟ เสมอกัน มีอาการ ๓๒ เหมือนกัน มีความเกิดขึ้นในเบื้องต้น มีความเปลี่ยนแปลงไปในท่ามกลาง มีการสลายตัวไปในที่สุดเหมือนกัน สร้างอารมณ์ให้เป็นสังขารุเปกขาญาณ ในวิปัสสนาญาณอย่างนี้ การระงับการถือตัวถือตนย่อมเป็นของไม่ยาก

จากหนังสือ รวมคำสอนธรรมปฏิบัติของหลวงพ่อพระราชพรหมยาน เล่ม ๒ หน้าที่ ๒๘ โดย...หลวงพ่อพระราชพรหมยาน