69.สายลมหนาวที่เกาหลี

ในคืนแรกคณะของเราพักที่ Maremons Hotel Sorak เขาบอกว่า ๕ ดาว

โรงแรมตั้งอยู่บนเนินเขามองเห็นวิวทิวทัศน์ได้ไกล พอรถจอดหน้าโรงแรม พวกเราก็ต้องจัดการเข็นกระเป๋าเข้าโรงแรมกันเอง ก็คณะมีคนหลายคนจะคอยให้ทางโรงแรมบริการให้ก็จะช้า แต่ว่าพอก้าวเท้าออกจากรถก็เจอลมมาปะทะอย่างแรง ตอนนี้ติดลบเท่าไหร่แล้วไม่รู้แต่เดาๆ น่าจะมากกว่า -๘ แล้วต้องยืนรอกระเป๋าจากใต้ท้องรถอีก ใกล้ๆๆๆ ใกล้จะแข็ง... พอจับคว้ากระเป๋าได้ต่างคนก็รีบเข็นกระเป๋าเข้าโรงแรมกันเลย...

มาถึงล็อบบี้ ไกด์ก็แจกกุญแจห้อง เอ ไม่ใช่สิ เป็นคีย์การ์ด ไม่มีกุญแจ ได้คีย์การ์ดแล้วก็เดินไปกับบัดดี้เพื่อนร่วมห้องไปรูดการ์ดหน้าห้อง ปรากฏว่าประตูห้องเปิดไม่ได้ คนอื่นเข้าห้องได้หมดแล้ว แต่สร้อยฟ้าฯ เข้าห้องไม่ได้ แล้วไกด์อยู่ห้องไหนเนี่ยะ ตายๆๆๆ หล่ะหว่า พอดีไกด์เกาหลีเดินผ่านมาก็เลยบอกไกด์ให้ช่วยหน่อย เพื่อนข้างห้องออกมาพอดีก็ช่วยกันโทรลงไปล็อบบี้ คุยกันไม่ค่อยรู้เรื่องอีก เราคุยอังกฤษ เขาคุยเกาหลี แต่พอเข้าใจได้ อีกอึดใจใหญ่ๆ ช่างของโรงแรมก็มาแก้ให้ ผลคือว่าแบตเตอรี่กุญแจห้องหมด ก็แงะและเปลี่ยนให้ใหม่ ช่างก็ไม่พูดภาษาอังกฤษสักคำนึง พูดเกาหลีอย่างเดียว ฟังไม่รู้เรื่อง พอซ่อมเสร็จแล้วจะขอบคุณ เราก็พูดเกาหลีไม่เป็นก็เลยโค้งศีรษะน้อยๆ ให้หนึ่งที....

เข้าห้องพักได้ ก็จัดแจงรื้อของในกระเป๋าแล้วดูว่าพรุ่งนี้ใส่ชุดไหนดีน๊าาาา.....และจัดการชาร์จแบตมือถือ กล้อง ฯลฯ ให้เรียบร้อย ที่เขาว่ามาเมืองหนาวๆ อย่างนี้แบตหมดเร็ว ก็จริงๆ เสียด้วยเพราะแบตคลายประจุไฟฟ้าเร็วในอากาศที่หนาวเย็น ตอนที่อยู่บนเกาะนามิ กล้องของแต่ละคนน็อคเป็นแถวๆ ใครใช้กล้องเล็กๆ บางคนเปิดไม่ได้เลยแบตมีนะแต่กล้องน็อคไม่ทำงานซะงั้น...บางคนก็ถ่ายได้รูปสองรูปก็น็อคแบตหมดดื้อๆ...

มีเพื่อนในกลุ่ม ๒ คนใช้กล้องประเภทโปรซูมเมอร์ถ่ายได้นานหน่อยแต่สุดท้ายน็อคเหมือนกัน จัดการถอดแบตออกมาถูๆๆๆๆ ให้เกิดความร้อนแล้วใส่เข้าไปใหม่ใช้ได้ต่ออีกแป๊ปน็อคอีกแล้ว...สร้อยฟ้าฯ ยังเหลือแบตอีกครึ่งนึงไม่น็อคถ่ายได้สบายมากแต่พรุ่งนี้ประมาทไม่ได้ชาร์จแบตไว้ก่อน....

จัดกระเป๋า จัดของได้สักพัก ท้องเจ้ากรรมเล่นงานแล้วไง อาหารกิมจิทำพิษ ปวดท้อง ท้องเสีย(ไม่เห็นมีใครท้องเสีย) วิ่งเข้าห้องน้ำ แต่ห้องน้ำโรงแรมก็ดี๊ดี เป็นกระจกใสคาดลายขุ่นๆ ทางแนวนอนและไม่มีกลอนประตู แถมด้วย นอกห้องน้ำเยื้องๆ ไปทางด้านในห้องก็เป็นตู้กระจก นี่ถ้ามุมดีๆ จะมองเห็นคนในห้องน้ำเลยนะเนี่ยะ....หาผ้ามาปิดบานประตูก่อนวาบหวิวเกิน....

วิ่งเข้าห้องน้ำอยู่หลายรอบ พอดีเพื่อนข้างๆ ห้องในกลุ่มเดียวกันมียาแก้ท้องเสีย จัดการซะ ๑ เม็ด ส่วนพี่อีกคนเป็นพยาบาลอยู่ข้างห้องเหมือนกัน บอกว่าพี่มียาแก้ท้องเสียชนิดอหิวายังสยบ อ่ะ อ่ะ ขอบคุณจ่ะ ยาจะแรงเกินไปไหม....สร้อยฟ้าฯ พกยาธาตุน้ำขาวมาด้วยก็ซดไปช่วยอีกแรง....

ท้องไส้เริ่มดีขึ้น เปิดโทรทัศน์เป็น HD ทุกช่องคมแทบบาดตาเลือดซิบๆ มี wifi บริการฟรีทุกห้องด้วยนะ แต่ใครใช้เครื่องซัมซุงจะใช้wifi ไม่ได้ สาวก Iphone หรือสาวกอื่นๆ เข้าได้หมด OPPO ก็เข้าได้ นะเออ....เที่ยงคืนแล้วนอนดีกว่า....เมืองไทยก็เพิ่งจะ ๔ ทุ่ม...

​

 

อากาศเย็น ๆ มาเจออาหารร้อน ... น่าจะโอเคกับทริป




ภาพสวย ๆ ที่หาไม่ได้ในเมืองไทย


ไม่มีภาพสาว ๆ เกาหลีมาฝากมั้งหรือครับ ?
.

 

เฮียปอ ตำมะลัง





อากาศเย็น ๆ มาเจออาหารร้อน ... น่าจะโอเคกับทริป

เค้ากินอาหารเกาหลีไม่ค่อยถูกปากอ่ะจ่ะ...




ภาพสวย ๆ ที่หาไม่ได้ในเมืองไทย


ไม่มีภาพสาว ๆ เกาหลีมาฝากมั้งหรือครับ ?

สาวเกาหลี กับสาวไทย ไปเดินที่เกาหลี มองไม่ออกว่า ใครเกาหลี ใครไทย จริงๆ นะ...พี่ปอ

 

อาหารไม่ถูกปากแบบนี้ น้ำหนักลงแน่ ๆ


ยุคเมื่อสิบกว่าปีก่อนยังมองออก สาวไทยสาวเกาหลี

... ความทันสมัยของเครื่องมือและสิ่งต่าง ๆ สามารถทำให้ความสวยใกล้เคียงกัน



.

 

ไม่ลดอ่ะจ่ะ เพราะมี 7-11 อิ อิ...

ใช่แล้ว ยิ่งเดินในตลาดเมียงดง กลางกรุงโซลนะ
นึกว่าคนเกาหลี แต่เป็นคนไทย และคนไทยเยอะซะด้วยสิ

ร้านขายของ คนขายที่เป็นเกาหลี ต้องหัดพูดภาษาไทยกันเลย
เพราะคนไทยเป็นลูกค้ารายใหญ่....

 

แบบนี้น่าไปเที่ยว คนไทยเยอะ ๆ ไม่เหงา


ลงรูปต่อเลย รอชม ๆ

 

​

วันที่ ๒

รหัส ๗ ๘ ๙.... ตื่น ๗ โมง อาหารเช้า ๘ โมง ขึ้นรถ ๙ โมง

๗ โมงแล้วก็ยังไม่อยากตื่น ลุกขึ้นมาได้จ๊ะเอ๋กับภาพที่หน้าต่าง มองออกไปเป็นชายทะเลกับหิมะขาวโพลน สวยมากกกกก....คว้ากล้องมาถ่ายรูปก่อนเลย เปิดประตูออกไปยืนข้างนอนลมโกรก หนาวๆๆๆๆ....ยะเยือก

​

 

​

ถ่ายรูปเสร็จ ล้างหน้าแปรงฟันอาบน้ำสระผมแต่งตัวแล้วรีบลงไปหาอาหารเช้า เช้านี้เป็นแบบบุฟเฟ่ ทานเสร็จวิ่งขึ้นห้องเพราะท้องยังไม่ปกติเข้าไปสงบสติในห้องน้ำ... ส่วนเพื่อนบัดดี้ก็เข้าห้องน้ำชั้นล่างไป เขาบอกว่าชอบเข้าชั้นล่าง...

​

 

​

วันนี้คณะเราย้ายโรงแรมไปนอนที่อื่น จึงต้องเก็บข้าวของที่กระจายออกเมื่อคืนแพ็คเข้ากระเป๋าตามเดิม แล้วก็เข็นกระเป๋าลงมารวมพลที่ล็อบบี้ชั้นล่าง ระหว่างรอเวลา ข้างนอกตอนนี้หิมะเยอะไปหมดคว้ากล้องออกไปถ่ายรูปอีก ข้างนอกลมแรงมากยืนนิ่งๆ แทบไม่อยู่ สักพักต้องถอยทนลมกับความเย็นไม่ไหว...


ได้เวลาก็โหลดกระเป๋าเข้ารถโค้ช เดินทางกันต่อ อำลา Maremons….บ๊ายบาย...

​

 

​

เช้านี้คณะของเราจะไปขึ้นภูเขากันที่อุทยานแห่งชาติซอรัคซาน

อุทยานแห่งชาติซอรัคซาน
(Seoraksan National Park : 설악산국립공원) เป็นอุทยานแห่งชาติขนาดใหญ่มีเนื้อที่ ถึง ๓๕๔ ตารางกิโลเมตร จัดได้ว่าเป็นแนวเขาที่สวยงามมากที่สุดแห่งหนึ่งในเกาหลีใต้ และได้ชื่อว่าเป็นภูเขาสี่ฤดูหรือสวิสเซอร์แลนด์ของเกาหลี

​

 

​

เขาซอรัคซานตั้งอยู่ใจกลางภูเขาแทแบคซึ่งทอดยาวไปถึงเขาคึมคังของประเทศเกาหลีเหนือ มีเทือกเขา ป่าไม้ หุบเขา สายน้ำ ทะเลสาบ หินรูปร่างต่างๆ ที่สวยงามซึ่งเกิดขึ้นเองตามธรรมชาติที่หาดูธรรมชาติที่หาดูได้ยากยิ่ง ตามรอยตำนานที่เล่าขานของจุดกำเนิดเพลงอารีรัง ภูเขาซอรัคซานมีความงามเฉพาะตัวตลอดปี แต่ช่วงฤดูใบไม้เปลี่ยนสีจะเป็นช่วงที่งดงามที่สุด นักท่องเที่ยวจะชอบเดินทางกันในช่วงนี้ เพื่อชมความงามของใบไม้สีต่างๆ ประมาณเดือนตุลาคม ทั่วทั้งบริเวณใบไม้จะกลายเป็นสีแดงและสีเหลือง

เขาซอรัคซานแบ่งออกเป็นซอรัคส่วนนอก และบริเวณซอรัคส่วนใน ซึ่งทั้งสองส่วนถูกแบ่งออกโดยช่องแคบฮันยีเรียง (Hanyeryong Pass) จัดว่าเป็นแนวเขาที่งดงามมากที่สุดในเกาหลี ซึ่งประกอบด้วยโอซอรัค เนซอรัค และนัมซอรัค ซอรัคซานที่นี่เป็นหนึ่งในสถานที่ถ่ายทำละครเกาหลีชื่อดังอย่าง รักนี้ชั่วนิรันดร์ (Autumn In My Heart)

​

 

​

ตรงด้านหน้าทางเข้าอุทยานแห่งชาติซอรัคซาน มีอนุสาวรีย์หมีตั้งอยู่ ไกด์บอกว่าตามอุทยานแห่งชาติจะอนุสาวรีย์หมีตั้งอยู่อย่างนี้ทุกที่ ทำไมต้องเป็นหมี นั่นสิ...

ตามตำนานความเชื่อของชาวเกาหลีได้เล่าเอาไว้ว่า ในอดีตมีเทพผู้ปกครองอยู่บนสวรรค์นามว่า ฮวานอิน (Hwan-in) มีโอรสนามว่า ฮวานอุง (Hwan-ung) เทพฮวานอุงนั้น มีความปรารถนาที่จะเสด็จมาที่โลกมนุษย์ ซึ่งพระบิดาก็ได้อนุญาต โดยได้นำไพร่พลมากว่า ๓,๐๐๐ องค์ ขณะนั้นมีเสือและหมีอยู่คู่หนึ่ง มีความต้องการอย่างยิ่งที่จะเป็นมนุษย์ จึงได้สวดภาวนาขอให้ตนได้เป็นมนุษย์ต่อเทพทุกองค์ จนกระทั่งได้มาขอต่อเทพฮวานอุง พระองค์ได้สัมผัสถึงความปรารถถนาอันแรงกล้าของหมีและเสือ จึงได้ประทานผักโขม และ กระเทียมแก่สัตว์ทั้งสอง พร้อมทั้งสั่งให้สัตว์ทั้งสองจำศีลอยู่ในถ้ำเป็นเวลา ๑๐๐ วัน หากทำสำเร็จสัตว์ทั้งสองก็จะสมปรารถนา หมีและเสือดีใจเป็นอย่างมากพร้อมรับคำและเข้าไปจำศีล ปรากฏว่าผ่านไปได้แค่ ๓ วัน เสือก็หมดความอดทนเลิกล้มความตั้งใจไป แต่หมีมีความอดทนมากกว่า พออยู่ในถ้ำได้ถึง ๒๑ วันก็กลายร่างเป็นหญิงงามมีชื่อว่า อุง-นยอ (Ung-nyeo) ต่อมา อุง-นยอ อยากมีบุตรแต่ไม่มีชายจะแต่งงานด้วย จึงได้ไปสวดอ้อนวอนต่อฮวานอุงอีกครั้ง เทพฮวานอุงสงสารและเห็นว่าเป็นหญิงที่มีรูปร่างงดงามยิ่งนัก จึงแปลงกลายเป็นมนุษย์แล้วมาแต่งงานกับอุง-นยอเสียเอง จึงได้กำเนิดบุตรชายชื่อ ทันกุนวันกอม (Dangun Wanggeom) จนต่อมา ทันกุนวันกอม ได้เป็นผู้สถาปนาอาณาจักรโคโชซอนขึ้น (Gojoseon) ซึ่งถือว่าเป็นอาณาจักรเริ่มแรกของเกาหลีนั่นเอง ดังนั้น ชาวเกาหลีจึงเชื่อว่า หมีเป็นต้นกำเนิดของพวกเค้า และได้สร้างอนุสาวรีย์หมีไว้ที่ โซรัคซานแห่งนี้

​

 

​

ระหว่างทางเดินเข้าไปถึงจุดขึ้นสถานีเคเบิ้ลคาร์กระเช้าไฟ้ฟ้า และเลยเข้าไปถึงวัดชินฮึงซา(신흥사) ช่วงฤดูหนาวมีแผ่นน้ำแข็งหนาๆ เกาะพื้นทางเดินอย่างนี้ต้องระวังให้ดี รองเท้าใครไม่มีกันลื่นก็สไลเดอร์กันง่ายๆ ทีเดียว คนในคณะลื่นล้มกันหลายคน ล้มกันชนิดไม่ตั้งตัว เดินๆๆๆ ลื่นพรืดลงไปกองกับพื้น มีพี่ในกลุ่มคนนึงเดินอยู่ใกล้ๆ กัน อยู่ดีๆ ก็ลื่นใช้เข่าลงก่อนพอล้มก็เอามือยันกับพื้นแต่พื้นเป็นแผ่นน้ำแข็งมือก็ลื่นไถลไปหน้าอกก็กระแทกพื้นเต็มๆ จุกลุกแทบไม่ขึ้น นี่ถ้าพี่คนนี้มือไวคว้าคนข้างๆ ด้วยคงก็จะล้มกันทั้งคู่ คือเป็นหลักให้กันไม่ได้เลย ลื่นมาก สร้อยฟ้าฯ ก็ลื่นไปหลายที ต้องเดินช้าๆ และก้าวสั้นๆ เกือบล้มหลายหน พี่บางคนก็หงายหลังหัวกระแทกพื้นเลยก็มี อันตรายมาก...ถ้าทางเดินช่วงไหนมีปุยหิมะช่วงนั้นจะไม่ลื่น ไกด์บอกว่าให้เดินช่วงรอยต่อริมทางเดินกับพื้นดินจะเป็นร่องหน่อยๆ มองดูแล้วน่าจะลื่น แต่ก็ไม่ลื่นจริงๆ ด้วย

​

 

กลมนั้น เหมือนขนมจีบ

เนื้อไก่ผัดซอส มันฝรั่ง ... โอ้ว ท้องผูกแน่ ๆ กินแบบนี้

 

สำหรับเค้านะ....ไม่อร่อยเลยอ่ะจ่ะ รสชาติชืดๆ ซอสมะเขือเทศของเขาก็เปรี้ยวมากกว่าบ้านเรา...
แต่คนอื่น อาจจะว่าอร่อยก็ได้.....

 

ตอนนี้ก็ชมภาพระหว่างทางเดินเข้าไปยังที่กระเช้าไฟฟ้า เคเบิ้ลคาร์...
เดินเร็วไม่ได้ พื้นลื่นมาก....

​

 

อุทยานแห่งชาติซอรัคซาน




​

 

อุทยานแห่งชาติซอรัคซาน




​

 

อุทยานแห่งชาติซอรัคซาน




​

 

​

แล้วคณะของเราก็ค่อยๆ เดินมาถึงสถานีเคเบิ้ลคาร์ ตรงนี้สูงจากระดับน้ำทะเล ๒๒๒ เมตร และพวกเราก็จะขึ้นเคเบิ้ลคาร์ไปที่ข้างบนซึ่งเป็น กวอนกึมซองฟอร์เทรส Gwongeumseong Fortress (권금성) สูงกว่าระดับน้ำทะเล ๗๐๐ เมตร เขาบอกว่าช่วงฤดูนี้บางวันขึ้นไม่ได้ หิมะตกหนักและลมแรง แต่ถ้าใครได้มาเที่ยวกับสร้อยฟ้าฯ แล้วจะเจอแต่โชคดีอย่างยิ่ง วันนี้หิมะไม่ตก ท้องฟ้าใสแจ๋ว แสงแดดกำลังดี ลมไม่แรง จึงขึ้นเคเบิลคาร์ได้(ไม่ขี้คุยนะเออ เห็นป่ะ ไปกับสร้อยฟ้าฯ ที่เกาะนามิ หิมะยังตกเลย ทั้งที่ไกด์บอกว่าอาทิตย์ก่อนฝนยังตกอยู่เลยโชคดีไหมหล่ะ)

​