เรื่องเด่น ตามรอยหลวงพ่อเงิน พุทธโชติ (กลุ่มหลวงพ่อเงิน)

ปัจจุบันรุ่นปืนแตกก็ได้ถูกวางออกมาจะหน่ายแล้วครับตามเวฟต่างๆ ก็พอมองเห็นอยู่ ราคาก็หลักร้อยขึ้น แต่เนื้อดูใหม่มาก..ไม่สมเหตุสมผลกับที่เป็นพระหล่อด้วยโลหะเก่า ถ้ามีกล่องมาด้วย กล่องใส่พระที่ผิดเพี้ยน...ของดั้งเดิมจะพิมพ์ชื่อวัด คงคาราม...ไม่ใช่วัดบาง
คลาน เนื้อพลาสติกก็ใหม่ ในองค์พระจะเห็นว่า ดวงตาจะเล็กกว่าของจริง ของทำเลียนแบบจะทำด้วยทองเหลืองใหม่หล่อฉีดแล้วแต่งผิวให้ดูเป็นรุ่นสนิมดำ ลองขูดดูเนื้อ..จะเห็นว่าเป็นเนื้อทองเหลืองใหม่แต่งผิว ครับ ขอให้โชคดีพี่น้องงงง แต่จริงๆ พระทุกรุ่นก็ต้องมีตำนิครับ ต้องมีหลักการสังเกตุ อย่างว่าของผมแจกเค๊าหมด เลยไม่รู้จะดูอะไรที่ตรงไหน

 

ตามตลาดนัดพระ ก็กำลังระบาดครับ จะเก็บก็พึงระวังนะครับ ไตร่ตรองให้รอบคอบครับ

 

ขอบคุณเจ้าของภาพครับ เพื่อการศึกษา

 

เต่าสวยๆ ถึงยุค ของใครก็ไม่รู้

 

ว่ากันเรื่องเต่านะครับ เต่าแบบนี้หลวงพ่อเงินท่านปลุกเสกในยุคแรกๆก่อนที่จะทำการหล่อเต่าเนื้อทองผสม(งากระเด็นหายากมีน้อยทำให้ไม่พอต่อความต้องการ)จึงหล่อเนื้อทองผสมในคราวหล่อรูปเหมือนลอยองค์ เนื่องด้วยเต่าที่เป็นงามีจำนวนน้อยมาก(หาตัวจริงยากครับ)เลยไม่ค่อยมีพบเห็น และลงบันทึกไว้เป็นรูปธรรม ” งากำจัด” คืองาช้างที่แตกหักออกมาในขณะที่ช้างยังมีชีวิตอยู่... ซึ่งเป็นเรื่องที่เกิดได้ยาก โบราณท่านจึงถือว่าเป็นของทนสิทธ์ จะพบเห็นได้ต่อเมื่อช้างตกมัน ไล่อาละวาดแล้วเอางาแทงกับต้นไม้ด้วยอารมณ์ฉุนเฉียวขณะกำลังตกมัน ส่วนบริเวณปลายงาจะหักคาอยู่กับต้นไม้..ซึ่งแต่ละชิ้นก็ไม่ใหญ่มากนัก...จะมีรุกขเทดารักษาไว้เพื่อมอบให้แก่ผู้มีบุญ ต้องทำพิธีจุดธูปบวงสรวงบอกกล่าวก่อนจึงจะสามารถแกะงาออกจากเปลือกไม้ได้
ส่วนที่เรียกว่า “งากำจาย”หรือ “งากระเด็น” คือ งาของช้างสองเชือกที่เข้าต่อสู้กันเพื่อชิงความเป็นใหญ่(จ่าโขลง) หรือแย่งตัวเมียแล้วต่อสู้กัน จนอาจมีปลายงาหักแตกกระจาย แล้วจะตกหล่นอยู่กับพื้นดินตามป่า ซึ่งในกรณีนี้ พรานป่าที่มีโอกาสเห็นช้างต่อสู้กัน มักจะคอยเฝ้าดูเพื่อคอยเก็บปลายหรือเศษงาที่อาจมีหล่นอยู่ แต่ก็คงไม่ทุกครั้งไป
งากำจัด ,งากำจาย ทั้งสองชนิดจะเรียกว่า งาเป็น...เมื่อผ่านการพกพาติดตัวหรือโดนเหงื่อไคล เนื้อจะฉ่ำใสเหมือนมีน้ำหล่อเลี้ยง คล้ายกับสีน้ำผึ้ง ซึ่งจะอ่อนแก่ไม่เท่ากัน เพราะงานั้นหักในขณะที่เจ้าของงานั้นยังมีชีวิตอยู่ บางคนอาจเรียกว่ายังมีน้ำเลี้ยงแห่งชีวิตอยู่ต่างจาก งาตาย (งาจากช้างที่ล้มแล้วเลื่อยออกมา) ที่เห็นวางขายกันอยู่ตามร้านเครื่องประดับทั่วไป งาจะขาวซีด ดูไม่มีชีวิตชีวา แม้บางครั้งเป็นงาแก่ที่ผ่านการใช้มา โดนเหงื่อไคลผู้พกพาติดตัว การเหลืองฉ่ำถึงแม้เกิดขึ้น ก็จะไม่เป็นสีน้ำผึ้ง
ข้อมูลที่ได้ต้องอาศัยวิจารณญาน ในการเสพข้อมูลนะครับ

 

ยอดเยี่ยมครับ เจ๊ตุ้ม บรรยายได้ถึงแก่นแท้ ว่าแต่เต่างาชิ้นนี้เป็นของเจ๊ตุ้มหรือป่าวครับ เก่า แห้ง สึกไปตามเวลาธรรมชาติจริงๆ เนื้อหามันส์ดีจังครับ พิจารณาดูแล้วถูกใจชอบเลยครับ;ปรบมือ;ปรบมือ

 

ใช่ครับของผมเอง ใครพบแบบนี้อย่าให้พลาดนะครับ งั้นตามน้ำอีกซักองค์

 

เต่าเจ๊ สวยครับ ข้อมูลก็ดี

 

ผมยินดีด้วยครับ ที่เจ๊ตุ้ม ครอบครองเครื่องลางหายากยิ่งนัก คงไม่พบเจอกันง่ายๆหลอกครับ กระทู้ที่ตั้งใหม่นี้ มีเจตุ้ม เป็นหัวเรือ เหมาะสมที่สุดแล้วครับ เท่าที่อ่านมาตั้งแต่ต้น เจ๊ตุ้มเป็นบุคคล ที่ คุณภาพคับแก้วครับ ผมจะติดตามกระทู้ไปเรื่อยๆนะครับ กระทู้ที่ลบไปไม่ได้เข้าไปดูไปพิจารณาซักเท่าไหร่ครับ เป็นกำลังใจให้เจ๊ตุ้ม ประกาศเกียรติคุณ องค์หลวงพ่อเงิน ที่เคารพอย่างสูงของพวกเราต่อไปนะครับ

 

มาตามสัญญา..ปืนแตกสนิมดำเศียรเล็ก..."เทียม"

อย่างที่เคยเล่าไว้ว่าพิมพ์นี้มีทำเทียมออกมาเยอะมาก(อาจจะที่สุด)
สังเกตุดูเนื้อจะทำสีดำด้านๆ ดวงตาจะเล็ก และชิดกันมากกว่า ลองขูดเนื้อดูจะเห็นทองเหลืองใหม่กริ๊บ
ที่มาพร้อมกล่องป๊มชื่อวัดว่า วัดบางคลาน..ตอนหลังพอคนรู้แกวก็เปลี่ยนเป็นวัดคงคาราม....ตอนนี้รุ่นฟ้าคำรณ(เทียม) ก็กำลังออกอาละวาด..
โปรดระวังด้วย...:boo::boo:

 

พบแล้วครับ เจ๊

เจ๊พูดถูกครับ ถ้าได้ส่องกับองค์แท้ ถึงจะทราบได้

 

ขอไม่ส่งคืนได้ไม๊ครับพี่

 

จริงๆ ไม่รู้จะหยิบอะไรใส่กล่องส่งให้ดูดีครับ พอดีอยู่ใกล้มือ เลยแบ่งกันดูครับ บางครั้งการมองจากภาพที่ถ่ายก็หาจุดไม่ได้เช่นกัน ต้องส่องอย่างเดียว มองจากภาพที่ถ่ายก็ฉ่ำๆเหนียวๆ แต่องค์จริงแห้งๆ ดำๆ ถ้าเรามองจากตาเปล่า และไม่สวยเลย ขาดเสน่ห์ด้วยซ้ำไป ความเข้าใจของผมเป็นอย่างนั้นครับ

 

แบบนี้ไม่ใช่เกล็ดกะดี่ครับ..นี่เรียกกะแสทองคำในเนื้อพระครับ ......เกล็ดกะดี่จะเป็นเม็ดเล็กๆกายกันหรือเรียงๆกันส่องด้วยกล้องจะดูเหมือนเกล็ดปลาครับ...เป็นเม็ดเกือบกลมเล็กๆเรียงซ้อนกันนิดๆหรือต่่อๆกันเป็นกลุ่่มๆกลุ่มใหญ่มั่่งน้อยบ้างแล้วแต่สภาพ....แบบในรูปไอ้เม็ดๆนั่นแหละครับเกล็ดกะดี่...พระชินเงินกรุก็มีครับ..ไม่ใช่กะแสทองคำใในเนื้อพระนะครับคนละเรื่องแต่กล้ดกะดี่ก็ในพระหล่อโลหะเก่าๆก็จะมีเม็ดทองคำมาแทรกกับเม็ดเงินและทองเหลืองครับอาทิเช่นทองเหลือง20เม็ดมีทองสองเม็ดเงิน2เม้ดไรเงี้ย..ครับไม่่ก็ทองเหลืองทุกเกล้ดไปเลย

 

ตามสบายเลยครับท่าน wasawas
http://palungjit.org/threads/รบกวนด...่แท้ๆขอทราบขนาดเทียบกับไม้วัดด้วยครับ.418479/
รูปที่หามาด้านล่างเป็นรูปบางส่วนที่ถูกโพสในเวฟต่างๆ (ผมไม่ได้เป็นผู้โพส และคิดคำขึ้นมาเอง)

 

พิมพ์นิยมมากกว่านะครับ

 

ครับ

*****
ครับผม

 

ประวัติพญาเต่าเรือน

พญาเต่าเรือนหลวงปู่เงิน
******
พญาเต่าเรือน

“พญาเต่าเรือน” ถือเป็นวัตถุมงคลที่มีการสร้างมาจากตำนาน พระเจ้า500 ชาติ สมัยที่พระพุทธเจ้าทรงเสวยชาติเป็นพญาเต่ามีร่างกายใหญ่ เท่าเรือนคน และจำศีลอยู่ในเกาะแห่งหนึ่ง มีอายุยืนนานมานับร้อยๆ ปี จนมาวันหนึ่งมีผู้คนเดินเรือสำเภา เพื่อไปทำการค้าขาย แต่เกิดพายุฝนอย่างหนัก ทำให้เรือแตกเสียหาย ผู้คนหนีตายขึ้นฝั่งที่พญาเต่าเรือนพระโพธิ์สัตว์อาศัยอยู่ ผู้คนเหล่านั้นติดอยู่บนเกาะแห่งนี้เป็นเวลานาน จนกระทั่งอาหารบนเกาะมีน้อยลง ต่อมาด้วยความอดอยากทำให้คนบนเกาะหันมาฆ่ากัน เพื่อเอาเนื้อหนังของอีกฝ่ายมาประทังชีวิต

พญาเต่าเรือนโพธิ์สัตว์ได้เห็นเหตุการณ์มาโดยตลอด เกิดความสังเวชใจ และจิตก็ปรารถนาจะช่วยเหลือ เพื่อสืบสานบารมีแห่งพระโพธิญาณ พญาเต่าเรือนจึงกล่าวแก่คนทั้งหลายว่า อย่าทำบาปแก่กันและกันเลย ตนจะขอสละชีวิตเลือดเนื้อเพื่อเป็นอาหารแก่ท่านทั้งหลาย กล่าวดังนั้นพญาเต่าเรือนจึงได้ไต่ขึ้นไปบนยอดเขาจากนั้นทำการกลิ้งตัวเองลงมา ทำให้กระดองที่หุ้มตัวแตกออก เนื้อหนังฉีกเป็นชิ้นๆ และสิ้นใจลง ชาวเรือที่พลัดติดเกาะจึงได้เนื้อของพญาเต่าเรือนเป็นอาหารประทังชีวิต และยังได้กระดองของพญาเต่าเรือนที่มีขนาดใหญ่มากมาทำเป็นเรือเดินทางในทะเลจนกระทั่งกลับถึงบ้านไปพบหน้าลูกเมียของตนได้ ชาวเรือเหล่านั้นได้ระลึกถึงพระคุณของพญาเต่าเรือนจึงได้วาดภาพ แล้วสักการบูชาเพื่อเป็นสิริมงคล

ดังนั้นครูบาอาจารย์ในสมัยโบราณ จึงได้สร้างวัตถุมงคลเป็นรูปพญาเต่าเรือน ด้วยเชื่อว่าจะทำให้ทำมาค้าขายดี เพราะถือว่าพญาเต่าเรือนอยู่ในชาติหนึ่งขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้น พระองค์เคยเสวยชาติเป็นพญาเต่าเรือน ได้สละเลือดเนื้อชีวิตเพื่อเป็นทานแก่สัตว์ผู้ยากไร้ เกจิอาจารย์ต่างๆในอดีตจึงมีการสักยันต์ตามตัวและทำเครื่องรางเพื่อไว้ใช้ ด้วยเหตุที่ว่าสารพัดใช้ ตามอธิษฐาน วิเศษนักเป็นได้ทุกอย่าง เช่นทำให้มีโชคลาภ เงินทองหลั่งไหลมาไม่ขาดสาย ค้าขายจะเจริญก้าวหน้า และเป็นมงคลแก่ผู้บูชายิ่งนัก การทำเครื่องรางพญาเต่าเรือนในสมัยโบราณนั้น มักนิยมใช้กระดองเต่าตายซากหรือตายเองซึ่งถือเป็นหลักโดยห้ามฆ่าจากนั้นก็จะนำกระดองเต่ามาลงอักขระหัวใจพญาเต่าเรือนและอักขระพระเจ้าห้าพระองค์ จากนั้นนำไปปลุกเสก ซึ่งถือเป็นของดีที่หายากและมีความสำคัญประจำบ้าน เรือน และป้องกันภัยพิบัติอันตรายทุกประการจากโจรภัย วาตภัย อัคคีภัย ฯเรียกว่าหากใครมีไว้บูชาถือว่าเป็นแก้วสารพัดนึกเลยก็ว่าได้.../

 

พญาเต่าเรือนหลวงปู่เงิน

พญาเต่าเรือนหลวงปู่เงิน
สุดยอดวิชามหาเศรษฐีที่ทำให้ผู้คนร่ำรวยได้ ทำมาหากินค้าขายในสายหลวงพ่อเงิน วัดบางคลาน ที่ขลังมากคือวิชา”วิชาเต่าเรือน” หลวงพ่อเงินสร้างใครมีไว้บูชาถือว่าโชคดีได้ของดีที่สุดเพราะร่ำรวยได้ในพริบตา โชคดีมหาศาล และเป็นครั้งแรกที่สร้าง วิชาเต่าเรือน กับหลวงพ่อเงิน โบราณจารย์ท่านว่ากล่าวถึงวิชาเต่าเรือนว่าอานุภาพของพญาเต่าเรือนนั้นเป็นสารพัดนึก หมายเอาว่าตามแต่จะอธิษฐานจะขอหรืออยากให้เป็น หากปัจจัยพอสมเหตุ ก็จะได้หรือเป็นตามนั้นโบราณาจารย์ท่านนับถือกันมามากนัก พระคาถาเต่า (เรือน)คำที่มีคณานุภาพทางอำนวยลาภผลชุ่มเย็นเจริญรุ่งเรืองอีก

“ ทรัพย์สินเงินทองหลั่งไหลมาดุจ นทีธารท้น อย่ารู้ขาดสูญเลยนา…”จากบันทึกอีกหน้าของอดีตในบรรดาวัตถุมงคลตลอดจนเครื่องรางต่างๆในเมืองไทยและต่างประเทศที่พบเห็นกันมากนั้นก็คือ “พญาเต่าเรือน” ในประเทศจีนมีการบันทึกมานานถึงการคำนวณทางโหราศาตร์หรือการใช้กระดองเต่าในการทำนายในเมืองไทยก็พบหลักฐานมากมายของการบูชาพญาเต่าเรือนเพราะด้วยความเป็นมงคลนั้นเอง เมื่อครั้งอดีตตอนที่พระโพธิสัตว์เจ้าเสวยพระชาติเป็นพญาเต่าเรือนคือมีตัวใหญ่อย่างเรือนหรือบ้านเล็กๆ มีนามว่า “มหาจิตรจุล” อาศัยอยู่บนเกาะแห่งหนึ่งซึ่งอยู่มาไม่นานเกิดเหตุการณ์พายุเข้าบริเวณเกาะจึงเป็นเหตุให้เรือสำเภาที่ผ่านบริเวณนั้นอับปางเกาะดังกล่าวมีผู้คนว่ายน้ำหนีตายมาอาศัยที่เกาะเป็นจำนวนมากต่างขาดอาหารและน้ำชาวบ้านต่างจึงคิดที่ทำร้ายกันพญาเต่าโพธิสัตว์ในครั้งนั้นพญาเต่าโพธิสัตว์จึงคิดว่าในเมื่อชาวบ้านต่างเดือดร้อนถึงขนาดต้องคิดฆ่าตัวเราเพื่ออยู่รอดพญาเต่าโพธิสัตว์มีจิตอนุเคราะห์ จึงกลิ้งตัวจากภูเขาหมายที่จะบริจาคทานด้วยเลือดและเนื้อของตนจึงทำให้กระดองแตกตายในที่สุดด้วยอานุภาพแห่งมหาทานอันยิ่งใหญ่ในครั้งนั้นจึงเป็นที่มาของคาถาพญาเต่าเรือนขึ้นคือ “นาสังสิโม” เกจิอาจารย์หรือผู้ศึกษาพระเวทนั้นต้องศึกษาเป็นปฐมบททั้งสิ้นด้วยเหตุที่พระคาถานี้มีอานุภาพมากสามารถลบเลือนความต่างๆได้นั้นเองเกจิอาจารย์ต่างๆในอดีตจึงมีการสักยันต์ตามตัวและทำเครื่องรางเพื่อไว้ใช้ด้วยเหตุที่ว่าสารพัดใช้ ตามอธิษฐาน วิเศษนักเป็นได้ทุกอย่าง เช่นทำให้มีโชคลาภเงินทองหลั่งไหลมาไม่ขาดสาย ค้าขายจะเจริญก้าวหน้า มีภัยจะทำให้ปลอดภัยไม่ถึงตัวคำว่าอดจะไม่มี เป็นมงคลแก่ผู้บูชายิ่งนัก.../

วิธีสักการบูชา
เมื่อนำพญาเต่าเรือนเข้าบ้านให้จุดธูป 5 ดอก บอกกล่าวสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ภายในบ้านให้รับรู้ ขออนุญาตนำพญาเต่าเรือนมาอยู่ในบ้าน เพื่อมาช่วยคุ้มครองป้องกันภัยและขับไล่สิ่งไม่ดีออกไป และขอให้ช่วยนำโชคลาภมาให้ สถานที่บูชาให้จัดวางในพาน(กรณีไม่ใช่แบบเหรียญห้อยคอ) หรือบนแท่นหินอ่อนที่มีน้ำล้อมรอบ หรือวางพญาเต่าเรือนบนภาชนะอื่นๆที่มีน้ำ โดยรินน้ำพอปริ่มๆหรือครึ่งตัวเต่า(อย่าให้จมน้ำทั้งตัว) วางไว้ที่ด้านล่างของหิ้งพระต่ำกว่า พระพุทธรูป หรือจัดวางอยู่บนตู้บนโต๊ะ หรือเคาเตอร์เก็บเงินก็ไ้ด้
ให้บูชาด้วยน้ำสะอาด ถวายผักบุ้งและผักกาดขาวตามโอกาสอันควร จะถวายพวงมาลัยดอกมะลิกุหลาบก็ยิ่งดี
ข้อห้าม ห้ามนำพญาเต่าเรือนไปงานศพ หรือ งานอัปมงคลทั้งหลาย.../
จาก http://siaamulet.blogspot.com

 

ขออนุญาต ท่านเจ้าของภาพครับ...มิมีอื่นใดนอกจากศึกษาครับ...หากเป็นการละเมิดโปรดแจ้งครับ... ขอบคุณครับ