มีคำทำนายภัยพิบัติ พระยาธรรมที่ท่านทั้งหลายคิดว่าเชื่อถือได้กันบ้างหรือเปล่า

แยกรูป แยกนาม แยกแล้ว แยกเลย ไม่มีเรือง
เดี๋ยวแยก เดี่ยวติด

หากอดีตชาติ เคยแยกมาแล้ว ชาตินี้แค่มีคน
พูดเรื่องแยกรูป แยกนาม จะรู้ทันทีว่า แยกมาได้
ตั้งแต่เกิด

ส่วนที่ แยกอัตโนมัต ทุกคราที่เกิดกิเลส จะเปน
ภูมิโสดาบัน

พุทธภูมิแม้นแยกได้ แต่จะไม่มีประหานนะ
เพราะ หยุดเสียที่อนุโลมญาน ดังนั้น นา หญ้า
ขึ้นรกยังกงักมือเรียก พี่ พี่

การแยก จึงถือเอาแค่เปน ทัสนะ เพื่อ สัมมาทิฏฐิ
เพื่อ พหุสัจจ สัตตบุรุษ

ธรรม ก้คือ การเข้าไปมี ทัสนะชนิดต่างๆ
เช่น เหาะ เหิน ฯลฯ การดับราคะ โทษะ โมหะ

มีญาณทัสนะพิสดาร มีธรรมมากมาย แต่
ไม่เหนกิเลส หลวงพ่อชลบุรี ก้จะกล่าวว่า
ปัญญาไม่เจริญ ใช้ไม่ได้

การเจริญปัญญา สำคัญกว่า บารมีเต็มเร็ว
ใช้แค่ จิตไม่ห่างจาดปฐมฌาณ

เช่น เจ้าชายสิทธัตธะ เจริญปฐมฌาณ ใต้ต้น
หว้าตอนที่ยังเยาววัย

ปล. พอลงมือภาวนาจริงๆ จิตก้โลดโผนไปตาม
เรื่อง แต่หลักต้องแม่น ไม่เช่นนั้น

"เสร็จนาฆ่าโคถึก เสร็จศึกฆ่าขุนพล"

 

ผมไม่ฉลาดตรงนี้แหละครับ เห็นอะไรก็เป็นทุกข์ไปหมด เห็นมาตั้งแต่ตอนเป็นเด็กแล้วครับ จิตก็เป็นอกุศลตลอด
คงมีวิธีคิดที่ผิดมาตั้งแต่โน้นนนนนน แล้วล่ะครับ ไม่น่าจะตำกว่า 17-20 ปี

พระสงฆ์องค์เจ้าท่านค่อย ๆ รู้ทีละอย่าง ๆ ไปว่าอะไรทุกข์บ้าง
นี่ผมผ่าไปคิดเองมาตั้งแต่เด็กเลย ว่าความสุขไม่มีจริงมาตั้งแต่เด็ก สุขก็สุขแป๊บเดียว อยากอยู่อย่างสงบ ๆ มากกว่า เป็นการคิดโดยไม่ได้มีปัญญารู้น่ะนะครับ แต่ใจมันก็ติดคิดตรงนี้ไปแล้ว โชคไม่ดีผมไม่ได้อยู่ใกล้คนที่สามารถให้คำปรึกษาทางธรรมะมาตั้งแต่เด็ก(บ้านผมใกล้วัด แต่ไม่ได้ใกล้ธรรม) ผมเลยโตมาเป็นคนแบบนี้แหละ 555

 

อันนี้ก็เอาไว้ให้ตัวเองฟังอีกแล้วครับ

กำลังมีปัญหาเรื่องการไม่สามารถทำใจให้เป็นกลางกับการปรุงแต่งอยู่ครับ
.
.
.
.
บางทีผมอาจจะ แก้เป็นเรื่อง ๆ ไปก่อนดีกว่า พอให้มันไม่รบกวนการฝึกจิต

 

พลังจักรยาน. ช่วยได้

ได้พละ. ได้อินทรีย์

ปรับเข้ากับ. รหัสHzO ก้ได้น้ำ

ปรับเข้ากับเครื่องโม่ ก้ได้เนื้อ

ปรับเข้ากับชีวิตประจำวัน. ได้สติ

วิ่ง เดิน ปั่น.

ไม่ซ้าย ไม่ขวา ปั่นอยู่ละก้ กลางอัตโนมัต
ด้วยปัจจัยการ. ไม่ต้องเจตนา. กดข่ม
ประครองรักษา. อย่าหยุดเปนพอ

ใครห้าม เราปั่นพลังจักรยาน ล้มกันพอดี

 

พระอาทิตย์ เข้าใจว่าตนอับแสง เพราะคิดว่า ราหูบดบัง
แต่แม้พระอาทิตย์จะโดนราหูอม พระอาทิตย์ก็ยังส่่องสว่างอยู่ ส่องสว่างในปากพระราหูน่ะแหละ

ราหูแค่บังแสง ไม่ได้ทำให้พระอาทิตย์สิ้นแสงสักหน่อย

แต่ผมก็รับมือกับราหูของตัวเองไม่ได้น่ะนะ 555 เพราะผมยังไม่รู้วิธีเปล่งแสง

 

*** การกระทำ ****

ทำเหมือนเดิม
ก็ได้เท่าเดิม
คือ วนมาซ้ำรอยเดิม

ถ้าเอาสมาธิมาใช้
พิจารณาตนเอง
ค้นหานิสัยสันดานตนเองได้
ก็เริ่มเห็นแสงสว่าง

เห็นตัวนิสัยตนเอง
ก็พยายามตัดลดนิสัย
วันละชั่วโมง ทุกวัน
ก็จะเกิดการกระทำใหม่
ขึ้นมาทุกวัน

เป็นการกระทำ
ที่จะนำให้ตนเอง
หลุดพ้นทุกข์
แบบนี้ คือ
การพยายามก้าวพ้นกรรม

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

กราบสวัสดีท่านคุรุทั้งหลายครับ ก่อนอื่นต้องขอประทานโทษ ทุกท่านด้วยที่ทำให้รอนาน....อิอิอิ ล้อเล่นครับ เข้ามาฟังเรื่องแปลกๆแอบอ่านอยู่สองสามวัน เพื่อมารยาทมาทักให้กำลังใจครับ

 

ความสุขไม่มีครับ แต่มนุษย์คิดว่ามันสุข แต่ผู้ที่เข้ารู้แล้วนั้น เรียกว่าทุกข์น้อยครับ เกิดมามีทุกข์ติดตัวไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนใน 3 โลก (บ้านผมก็อยู่ติดวัด)เวลาเขาเฝ้าศพนี้ ไม่อยากจะพูดเลยครับ

 

มีอยู่ช่วงหนึ่งครับอายุ17ประมาณ4-5ปีที่ผ่านมาผมนั่งเฝ้ายายคนเดียวในโรงพยาบาลก่อนที่ยายจะตาย เห็นคนเจ็บ คนไกล้ตายนอนอยู่รอบๆเตียง เราก็ได้เรียนรู้บางสิ่งบางอย่างจากตรงนั้นมาเล็กน้อย ยายผมพูดถึงสิ่งที่เขาเห็นที่จิตเขาไปเทียวมาพูดเหมือนไม่รู้ตัวว่าตัวเองนั้นนอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาล คิดว่าตนนั้นอยู่บ้าน แค่นี้ก็รู้แล้วครับว่า จิตกับกายนั้นแยกกัน ส่วนสิ่งต่างๆที่รับรู้นั้น ก็คือสิ่งปรุงแต่งจากความคิดและสิ่งเดิมที่จิตยังจดจำมันได้อยู่ คนอื่นร้องให้ตอนยายตาย มีผมคนเดียวที่ไม่ร้อง ความรู้สึกมันเฉยๆ หรือมันตายด้านก็ไม่รู้ แต่ยังมีความสงสารยายอยู่ พยายามบีบน้ำตา กลัวคนอื่นคิดว่าเราไม่รักยาย ไม่รู้สิครับ เราคิดว่าตายแค่ร่าง แต่จิตยังอยู่ ก็เลยไม่รู้จะร้องไปทำมั้ย

 

ตอนเห็นคนตายผมก็รู้สึกเฉย ๆ ครับ
ผมก็สับสนเหมือนคุณชีวินเลย
ไม่รู้ว่าเราคิดว่าเรื่องความตายเป็นเรื่องธรรมดา เราเชื่อเรื่องโลกหน้า พอยายตาย เลยคิดว่ายายมีที่ไป ก็แค่จากกันเฉย ๆ
หรือว่าใจเราด้านชาไม่มีความรักกันแน่เหมือนกัน

 

ความรักของผมตายไปตั้งแต่เด็กแล้วครับ ไม่รู้จริงหรือเปล่า มันรู้สึกอย่างนั้น ตอนนี้ที่หลงเหลืออยู่มีเพียงความเมตตา

 

ของผมไม่บังอาจเรียกว่าเป็นเมตตานะ เพราะไม่สามารถให้ได้ทุกสิ่ง
ผมยังสามารถให้ได้แค่ สิ่งที่ที่ผมไม่เกลียด หรือเกลียดน้อยได้เท่านั้น

ส่วนความรัก ผมว่าผมยังเหลือนะ

 

ผมไม่รู้สิ่งที่ท่านกล่าวมาหรอกครับ รู้เพียงอย่างเดียวว่า เกิดมามีทุกข์ติดตัว ไม่ว่าอะไรที่เข้ามาหา คือทุกข์ และ เป็นทุกข์ มันไม่เอาอะไรแล้วครับ จิตมันอิ่มกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เข้ามา

 

ลองพิจารณาดูครับ
เพราะนี้นี่คือ ธรรมในธรรม
หรือเป็นธรรมะ ที่จะพาคนออกจากกาลามัง
หรือ วัฏสงสาร หรือ การเกิดซ้ำๆ
ของ ท่านอาจารย์แดง กีตาร์
ที่เน้นสอนเรื่อง สรรพสิ่งคือสิ่งสมมุติ
หรือ ธรรมในธรรม หรือ ธรรมในสติปัฏฐานสี่
ซึ่งถ้าหากท่านพิจารณาดีแล้ว
ก็จะรู้ได้เองว่า "สรรพสิ่งเป็นเพียงสิ่งสมมุติ"
ตามหลักการที่พระพุทธเจ้า ท่านได้สอนไว้

 

ทำอยู่ครับ สัมผัส รับรู้ พิจารณามัน และคิดว่ามันเป็นสิ่งสมมุติ คิดอยู่เสมอว่าเราเกิดมาพร้อมกับสิ่งสมมุติทุกสิ่งทั้งปวงไม่ว่าจะเป็นความคิดเองก็ตาม ธรรม ของพระพุทธเจ้าที่กล่าวเอาไว้ก็ตาม แล้วยังมีสิ่งใดอีกท่าน nilakarn ที่ละเอียดกว่า ธรรม

 

นี่คือ ธรรมจิตประภัสสร ตอนที่ 1
ของอาจารย์แดง กีตาร์
ผู้ที่เน้นสอน ธรรมในธรรม ใน สติปัฏฐานสี่
ผู้ที่สอนว่า แค่ยกมือไหว้คนอื่นก่อน
ก็สามารถบรรลุธรรมได้ 99.99 เปอร์เซนต์แล้ว

 

จะว่า ธรรม ของพระพุทธเจ้าคือสิ่งสมมุติขึ้น เพื่อลบล้างสิ่งสมมุติขึ้นเช่นเดียวกันทั้งหมดทั้งปวงที่มีและเกิดขึ้น ถูกต้องหรือเปล่าครับ

 

เมื่อท่านได้หลักการ กาย เวทนา จิต และ ธรรม แล้ว
ที่เหลืออันสุดท้าย พวกท่านทั้งหลาย
จะต้องเอาไปรวม หรือ เอาไปเชื่อม
พระไตรลักษณ์ คือ ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นเพียงสมมุติ
ตัวอย่างเช่น

กายไม่เที่ยงหนอ, กายนี้ก่อแต่ทุกข์, กายนี้เป็นเพียงสิ่งสมมุติขึ้นมา

เวทนาไม่เที่ยงเกิดแล้วดับ, เวทนาสร้างแต่ทุกข์, เวทนาก็เป็นแค่สิ่งสมมุติ

จิตไม่เที่ยงเดี๋ยวไปที่โน่นเดี๋ยวไปที่นี่, จิตสร้างแต่ทุกข์, จิตก็เป็นเพียงสมมุติเหมือนกัน

ธรรมก็ไม่เหมือนกัน, ธรรมชาติก็ไม่เที่ยงเหมือนกัน,
สรรพสิ่งก็ไม่เที่ยงเหมือน, สรรพสิ่งมีแต่ทุกข์, สรรพสิ่งเป็นเพียงสมมุติ, สรรพสิ่งไม่ใช่ของเรา, ทุกสิ่งไม่มีอยู่จริง,

ส่วนอันสุดท้าย ท้ายสุด ก็คือ ธรรม ที่ท่านตามหา
มันก็คือ ความรู้ของท่านทั้งหมดนั่นแหละ
ไม่ใช่ความรู้ของใครอื่น ท่านจะทิ้งมันได้ไหม
กายเป็นผู้ไม่ต้องรับรู้อะไรเลยจะได้ไหม
ถ้าทำได้ ก็จบกิจ ในทุกสิ่งที่ท่านอยากทำ

วิธีจะรู้ว่าจบกิจหรือยัง
คือ ตรองดูหน่อยว่า ยังมีสิ่งไหนที่เรายังอยากทำ
ถ้ายังอยากทำแม้สักอย่างเดียว
ก็แสดงว่า ยังไม่จบกิจ หรือ กิจยังไม่จบ
จะต้องไปทำต่อให้เสร็จในเรื่องนั้น
มีร้อยอย่างก็ทำร้อยอย่าง

 

คุณทำได้ถูกต้อง ตามหลักมรรควิถีแล้ว

ต่อไปก็แค่ทำซ้ำๆ แบบเดิมไปเรื่อย
เหมือนการภาวนาว่า พุทโธ
แต่เปลี่ยนจากการภาวนามาเป็น
การคิดตามคำภาวนา เช่น หากภาวนาว่า
สรรพสิ่งเป็นเพียงสมมุติๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ท่านก็จะต้องคิดตามคำภาวนาให้ทันจริงว่า
ทุกสิ่งที่ท่านเห็น รู้สึก สัมผัส อื่นๆ
มันเป็นเพียงสิ่งที่ถูกสมมุติขึ้นมาทั้งนั้น
ไม่มีอะไรจริงเลย มีแต่สิ่งที่ลวงตา ลวงใจ ลวงจิต
แล้วก็ปล่อยวางทุกสิ่งลง
ให้เหมือนกับที่เราดูละคร
โดยที่จะต้องไม่คอมเมนต์
พระเอก นางเอก ตัวโกง ผู้ร้าย ตำรวจ
ให้เราเป็นแค่เพียงผู้ที่ดูละครเท่านั้น
ไม่ให้เราอยากจะไปเป็น นักแสดง เอง

 

นี่คือ ธรรมจิตประภัสสร ตอนที่ 2
ของอาจารย์แดง กีตาร์
ผู้ที่เน้นสอน ธรรมในธรรม ใน สติปัฏฐานสี่
ผู้ที่สอนว่า แค่ยกมือไหว้คนอื่นก่อน
ก็สามารถบรรลุธรรมได้ 99.99 เปอร์เซนต์แล้ว