มีคำทำนายภัยพิบัติ พระยาธรรมที่ท่านทั้งหลายคิดว่าเชื่อถือได้กันบ้างหรือเปล่า

ท่าน Zalievan ผมเป็นพึ่งหาย ใช้วิธีนี้ดูผมใช้ที่รัยหายทุกที กินกระเทียมสด 1-2 เม็ดดูครัช มันช่วยสร้างเม็ดเลือดขาวกำจัดไวรัส ไม่เกิน1-2วันหาย

 

...ผู้ที่หลุดพ้นแล้วจริงๆ...เขาจะไม่เบียดเบียนใคร
...ผู้ที่หลุดพ้นแล้วจริงๆ...เขาจะไม่มี ดีและชั่ว
...ผู้ที่หลุดพ้นแล้วจริงๆ...เขาจะไม่ข่มผู้อื่น
...ผู้ที่หลุดพ้นแล้วจริงๆ...เขาจะมีแต่เมตตา
...ผู้ที่หลุดพ้นแล้วจริงๆ...เขาจะไม่ทำลายผู้อื่น

...เราไม่ใช่ผู้หลุดพ้น..แต่เราไม่เบียดเบียนใคร
...เราไม่ใช่ผู้หลุดพ้น..แต่เราไม่ทำลายใคร
...เราไม่ใช่ผู้หลุดพ้น..แต่เรารู้แล้ววาง
...เราอยู่ของเรา..เราทำหน้าที่ของเรา..อะไรเป็นประโยชน์ต่อผู้อื่นเราจะทำ

 

ท่าน เล่าปัง ผมไม่รู้ศัพท์ที่ท่านกล่าวมาเลยสักนิด ผมก็แค่ ถูๆ ไถ่ๆ มโนไปในแบบของผม ไม่รู้ว่าถูกหรือผิด พึ่งเริ่มดูแค่ จิต และ ลมหายใจ

 

ใช่ว่าเราต้องการ..แต่เพราะอาจารย์สั่งให้ทำ
ใช่ว่าเราอยากยุ่ง..ด้วยนิสัยเราไม่วุ่นวายกับใคร
วันใดหน้าที่เราจบ..เราจะหยุด เราจะพอ

 

ท่านดาราแฟร์...วันไหนที่ท่านบอกลาหน้าจอ วันนั้นเราจะพอเราจะหลบภัย เราจะหยุดเราจะแยกย้าย หากไม่ตายค่อยเจอกัน

 

ทั้งรถ ทั้งท่าน Zalievan ประคับประคองกันไปครับ ยังไงก็ดีกว่าเดินไปคนเดียว ไหนๆท่านก็แล่นมาบนถนนเดิมซ้ำแล้วซ้ำเล่า หรือจะรอเปลี่ยนรถใหม่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ผมก็เบื่อเหมือนกันที่ต้องมาวิ่งในวงล้อเหมือนหนูในกรง

 

ผมรู้แค่ว่าในขณะที่เรามีความสุข สุขที่คนทั่วไปรู้และเรียกกัน
แต่จริงๆแล้วไม่ใช่ความสุข แต่พระศาสดา เรียกว่า ทุกข์น้อย และมันไม่ใช่ สุข
เพราะเราเกิดมานั้น เกิดมาพร้อมกับความทุกข์ มีทุกข์ติดตัว มีทุกข์มาก และ ทุกข์น้อยก็แค่นั้น มันมั้ยใช่สุข
สงสัยโรคบ้าจะกำเริบ ราตรีสวัสดิ์ครับ

 

_ท่านจิตยิ้ม_

...ฝั่งโน้นไม่มีสัญญา ไม่มีเวทนา ไม่มีทุกข์ ไม่มีสุข

...มีเพียงสติรู้จิตสังขาร ดำหรือเทาหรือน้ำตาลอยู่ที่กรรมที่เราทำมา
...เมื่อเห็นจิตแล้ววาง อีกไม่นานจะมีความรู้ใหม่
...รู้นั้นมีตาข่ายใหญ่บ้าง เล็กบ้าง
เมื่อเห็นรู้แล้ววาง ทุกสิ่งรู้แล้ววาง
...สภาวะเช่นนี้จะเกิด3-4ครั้ง กิจศาสนาจบ ไม่มาเกิดอีก

...สภาวะเช่นนี้ เราเหลืออีกครั้งเดียว
ไม่มีใครรู้เท่าเรารู้เราเอง..จึงได้ชื่อว่า ปัจจัตตัง
//////////////////////////////////////

ลมหายใจเป็นชั้นหยาบ ชั้นในมีอีกสิ่งหนึ่งเกิดดับ เกิดดับ ตลอดเวลา
...ยิ่งกำหนดยิ่ง เกิดดับถี่
...เมื่อไม่ยึดเกิดดับนั้น
...แล้ววางอารมณ์ลงตรงกลาง
...วางสิ่งที่เกิดดับแล้ว ทุกอย่างจะหยุดชั่วคราว
...เมื่อกลับมามีสติรู้อีกครั้งจะเห็นจิตสังขาร
...สิ่งแรกที่จะรู้คือ..จิตนี้ไม่ใช่เรา เราไม่ใช่จิต...

...เราจะเร่งแนะนำท่าน เมื่อท่านทำได้ เราจะหยุดแนะนำแล้ว...

 

_ท่านจิตยิ้ม_

..ทำตามที่เราแนะนำ มีอะไรคืบหน้าเล่าให้ฟังด้วย รีบเร่งตนเองด้วย ท่านดาราแฟร์และท่านsataniel แนะนำท่านได้ เป็นทางที่ถูก ให้ท่านเร่งตนเอง ท่านทำได้เมื่อไหร่ แล้วเราจะหยุด เท่าที่ดูท่านใกล้เคียงที่สุด เหลือเพียงวาง ถ้าวางถูกที่ จะรู้ได้ด้วยตนเอง

 

เพราคำว่า "สัตว์โลก" จึงมีทุกข์

เพราะคำว่า "ทุกข์" จึงมีเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ต่อกัน

เพราะอากาศมี "แดดและฝน" จึงมีหนาว

 

นี่คือคาถาของหลวงพ่อฤาษีลิงดำ ที่ผมใช้อยู่เป็นประจำ
คำลอกต่อจาก คุณชนินทร



คาถาสนองกลับผู้กระทำคุณไสย์
✡️✡️ เร่งของเก่าอภิญญา
.
"สัมปจิตฉามิ"
.
️️คาถาบทนี้ พระองค์ที่ ๑๐ มาบอกหลวงพ่อในขณะที่หลวงพ่อพักอยู่ที่เมืองควีนส์ทาวน์ ประเทศนิวซีแลนด์ เมื่อวันที่ ๒๘ มีนาคม ๒๕๒๙ เวลา ๐๕.๐๐ น. ก่อนนอนหลวงพ่อนอนภาวนาเป็นปกติ ตื่นขึ้นมามีอาการขยับไม่ได้ มือขยับไม่ได้ รู้สึกอึดอัด คล้ายเป็นอัมพาต แต่ใจสบาย พระองค์ที่ ๑๐ บอกว่า "เวลานี้มีคน คิดทำให้เธอเป็นแบบนี้" และท่านให้เห็นตัวผู้ทำชัดเจน พระองค์ที่ ๑๐ ให้ภาวนา "สัมปจิตฉามิ" จึงคลายตัว
.
️️คาถาบทนี้ไม่ได้ให้เฉพาะหลวงพ่อเท่านั้น อนุญาตให้พุทธบริษัทศิษยานุศิษย์ และลูกหลานหลวงพ่อใช้ได้ด้วย
.
️️ก่อนนอนภาวนาให้ตั้ง นะโม ๓ จบ และต่อด้วย
พุทธัง สรณัง คัจฉามิ
ธัมมัง สรณัง คัจฉามิ
สังฆัง สรณัง คัจฉามิ
และสวด "อิติปิโสฯ" ๓ จบ จึงถาวนาเรื่อย ๆ ไป ในขณะที่ภาวนาทำใจให้สบาย ๆ
.
️️ผลของคาถาบทนี้ จะมีผลต่อผู้สั่ง ผู้รับคำสั่ง ผู้ร่วมมือ และผู้กระทำไสยศาสตร์มายังเราโดยฉับพลัน ผลพิเศษ ถ้าตั้งใจรักษาศีล ๕ บริสุทธิ์
หรือตั้งใจรักษากรรมบถ ๑๐ ได้ครบถ้วน
สามารถระงับนิวรณ์ ๕ ได้ ภาวนาวันละ ๑ ชั่วโมง
เป็นเวลา ๓ เดือน ติดต่อกัน จะมีผลคล้ายอภิญญา
.
️️สัมปจิตฉามิ" อ่านว่า สัม-ปะ-จิต-ฉา-มิ
คาถาบทนี้ใช้ได้เฉพาะผู้ที่เป็นสัมมาทิฏฐิเท่านั้น ไม่มีผลสำหรับผู้เป็นมิจฉาทิฏฐิ
.
พระโมคคัลลาน์ ท่านมายืนยัน ว่าคาถาบทนี้คล้ายคาถาอภิญญา บอกว่าคนที่ได้อภิญญามาในชาติก่อน ถ้าใช้คาถาบทนี้ของเก่าจะรวมตัว คือว่าทำไป ๆ ถ้าเข้าถึงผรณาปีติจะรู้สึกว่าตัวไม่มี มีแต่หน้า ต่อไปก็ไม่มีอะไรเหลือเลย หน้าก็ไม่มี ถ้าทำได้เช่นนี้บ่อย ๆ ไม่ช้าก็รวมตัวจะไปไหนก็ได้ เที่ยวต่างประเทศเรื่องเล็ก ฆราวาส ทำได้ทุกอย่าง
แต่พระห้ามแสดงต่อหน้าคน

,✡️✡️หลวงพ่อพระราชพรหมยาน วัดท่าซุง
.
ที่มา : หนังสือสมบัติพ่อให้
นภา อิน

 

ผู้ที่เห็นความเจ็บความแก่ความตายเป็นทุกข์ ผู้นั้นได้ชื่อว่ามีสัมมาทิฐฐิ


ผู้ที่เห็นความเกิดเป็นทุกข์ ผู้นั้นได้ชื่อว่ามีสัมมาทิฐฐิ ที่เป็นปรมัต

 

เรียกอารมณ์ของพระนิพพานว่า
"อิ่มเอิบอยู่ในความว่างอย่างยิ่งยวด"
คงไม่ถูกต้องทีเดียวนัก คือ ถูกแต่ไม่ถูกทั้งหมด
เพราะ ความว่าง ก็คือ อากาสาจิญญญายตนะ
ซึ่งเป็น อรูปญานชั้นอากาส หรือชั้น อากาสัง
ต่อไปอาจจะมีคนไปแปรผิดว่า
"อิ่มเอิบอยู่ในอรูปญานชั้นอากาสอย่างยิ่งยวด"
พอใครปฏิบัติถึงตรงนี้ ก็จะทึกทักเอาว่า
เป็น อารมณ์ของพระนิพพานแล้ว
ไม่ต้องไปต่อ ท่านซึ่งเป็นเจ้าของบัญญัติผิดๆ
ก็จะตกนรกเหมือนกัน เพราะไปปิดกั้น
ผู้ที่จะบรรลุธรรม ไม่ให้บรรลุธรรม
อีกทั้งยังเข้าใจผิดว่า อากาสัง คือ
อารมณ์ของพระอรหันต์

ถ้าจะให้ถูกต้องตามหลักภาษาไทย จะต้องกล่าวว่า
อารมณ์ของพระนิพพาน คือ
อิ่มเอิบอยู่ในความว่างเปล่าอย่างยิ่งยวด
หรือ เอิบอิ่มจากการปล่อยวางอย่างแท้จริง

 

อารมณ์ของพระนิพพาน...มันไม่มีคำพูด ไม่มีภาษาใด ไม่มีบัญญัติ ไม่มีคำจำกัดความ ผู้เข้าถึงแล้วจะรู้


เราได้เข้าถึงสองครั้งแล้ว แต่ทรงอารมณ์ไม่ได้
...จึงเรียกตนเองว่า...ถึงชายฝั่งโน้น

มันต้องเดินจิตด้วย หมายถึง "มรรคจิต"
ทางกายมันจะหลุดพ้นตาม...
เรียกว่า อริยมรรค อริยผล
อริยมรรค คือ มรรคจิต
อริยผล คือ หลุดพ้นจากการยึดถือทุกสิ่ง

 

ท่านจิตยิ้ม
เค้าเป็นเพียง ผู้ที่ถือใบไม้นอกกำมืออยู่
ยังไม่อาจที่จะ ข้ามขั้นโคตรภู ได้
สิ่งที่เค้าพบเห็น ก็จะเป็นแต่เรื่อง
โลกิยะญาน หรือ โลกิยะจิต
ต่อให้ท่านสอนเค้าหมดหน้าตัก
เค้าก็จะยังไม่สำนึกตัวเลยสักนิดเดียว
ปล่อยเค้าไว้ก่อน ให้เค้าฝึกตัวเองให้เยอะๆ
หาอาจารย์ของตนเองให้เจอ
แล้วเค้าจะสมหวังเอง

ทีนี้หากท่านสอนเค้าอีก หลังจากนั้น
เค้าก็จะเข้าใจดินแดนโลกุตระ
ได้เองอย่างแน่นอน

ครูทีดีต้องรอเวลาที่ลูกศิษย์จะบ่มเพาะตัวเอง
เมื่อถึงเวลาที่สุกงอมดีแล้ว ก็ค่อยหยิบมากิน
ผลตอบแทนย่อมหอมหวานดีกว่า
ไม่ขมปี๋ เปรี๊ยวปี๋ เนื่องจากมันยังไม่สุกดีนั่นเอง

 

ขอบคุณท่าน Nilakarn ที่เตือนเรา..เราเข้าใจท่าน
...เราได้บอกทุกคนไว้แล้วว่าให้ปริ้นเก็บไว้ หากใครมีไหวพริบ คงจะรู้
..หากเกิดภัยพิบัติ เนตก็คงถูกตัดขาด
ผู้มีปัญญาดี มีไหวพริบดี คงคิดได้ข้อนี้

...เราขอบคุณท่าน...

 

ส่วนมากแล้ว พวกที่เป็น โพธิจิต หรือ พระโพธิสัตว์ มาเกิด
พอเกิดมาปุ๊บ ก็จะมีทั้ง ญาติที่รัก และ ญาติที่เกลียด
เยอะเท่าๆกัน ทั้งสองฝ่าย
เพราะในอดีตชาติ ทำบุญกับผู้คนมาเยอะ จึงมีคนรักเยอะ
แล้วก็ ทำกรรมกับผู้คนมาเยอะด้วยเช่นกัน จึงมีคนเกลียดมาก
เพื่อนมักเกลียด เพราะเก่งกว่า เพื่อน
ครูมักชอบมักใช้งาน เพราะมีปัญญาดี

พอเกิดมา ก็จะมี ปัจเจกะบุคคล ติดตัวมา
ปัจเจกะ ตัวนี้จะบังคับให้ผู้นั้น ต้องอยู่คนเดียว
ต้องทนทุกข์ยาก ตั้งแต่เด็ก
เพื่อบังคับให้เค้าเบื่อทางโลก
แล้วออกบวชตั้งแต่เด็ก
ส่วนมากพอบวชแล้วจะไม่ค่อยสึก
นอกเสียจากว่า ยังมีงานทางโลกคั่งค้างอยู่
จะต้องสึกมาทำงานเหล่านั้นก่อน
แล้วค่อยบวชตอนแก่ ผลการบวชก็สมบูรณ์
เหมือนกับ ผู้ที่บวชตอนเด็กทุกประการ

หากท่านยังไม่บวช เพราะต้องทำงานทางโลกอยู่
หรือยังไม่มีโอกาสบวช ท่านก็จะต้องฝึกอยู่คนเดียว
เหมือน พระป่า ให้ได้ ห้ามคลุกคลีตีโมงกับผู้ใด หรือ สังคมใด
เพราะท่านจะทำให้ผู้ที่อยู่กับท่าน เป็นบาป
เพราะปรามาสท่าน สวรรค์ก็ต้องกันไว้ก่อนเหมือนกัน
ไม่อย่างนั้น พระยาธรรม มีญาติมากมาย
เพื่อนก็มีมากมาย แต่ทำไมเวลาทำอะไร
จะต้องทำคนเดียว ทำบุญก็ต้องแอบทำ
ใส่ในชื่อ ผู้ไม่ประสงค์ออกนาม แทน

เพราะถ้าหากไม่มี ปัจเจกะ ตัวนี้แล้ว
ก็คงจะไม่มีโอกาส สร้างบารมีโดยลำพัง อย่างแน่นอน
ผลงานก็ต้องเป็นของ ญาติพี่น้อง หมู่คณะ เพื่อนฝูง ไปหมด
และ ผู้ที่อยู่โดดเดี่ยวเดียวดายมาตั้งเด็ก
จะมีปัญญาในการตัดสินใจ
ในการเอาตัวรอด ในการเป็นผู้นำ
ในการเป็นผู้ตามในบางโอกาส
เรียกว่า เฉลียวฉลาดทันคนเลยทีเดียว
ไม่ยอมให้ใครหลอกง่ายๆ นอกเสียจากว่า
รู้ว่าเค้าหลอก แต่ยังยอมให้หลอก เอง
ต่อไปจะมีผลต่อ โลกธาตุ
เพราะคนเหล่านี้ จะต้องไปเป็น ครูบาอาจารย์เค้า
จะต้องเป็น ผู้นำที่ดี เป็นตัวอย่างคนอื่นเค้าได้

 

ถูกต้องตรงทาง(มิจฉาทิฏฐิ)แล้วครับ
แต่ ภาษาวิบัติ คนอ่านยาก
ถ้าภาษาง่ายกว่านี้ อาจจะมีคนบรรลุธรรมตาม
เพราะอ่านธรรมะ แล้วพิจารณาได้เลย
ไม่ต้องวิเคราะห์เรื่องภาษาอีก
ต้องโทษว่า ชาติก่อนๆ ท่านมีฤทธิ์
แล้วไปแกล้งคนอื่น ไว้เยอะ
ไม่ให้เค้าบรรลุธรรม
ทำเสียงหลอกล่อให้ผู้ปฏิบัติกลัว
ไม่กล้าฝึกอีก เค้าใจฝ่อ หมดสิทธิ์บรรลุธรรมไปเยอะ
เพราะความคะนองในฤทธิ์แท้ๆ

พอมาถึงชาตินี้ ถึงแม้จะมีฤทธิ์บ้าง มีธรรมอยู่บ้าง
แต่ก็ต้องมารับกรรม แม้จะมีโอกาสสอนคนอื่นได้
แต่หาคนที่จะเข้าใจภาษาแบบเดียวกัน ได้ยาก
คนที่จะบรรลุธรรมของท่าน จึงแทบจะไม่มี
โอกาสแทบจะศูนย์ เลยทีเดียว

ก็ขอภาวนาให้รีบเปลี่ยนแนวทางภาษาเสียก่อน
ก่อนที่จะทำงานของตนเองไม่สำเร็จ
ก็ฝากเป็นการบ้าน ของ พระโพธิสัตว์ท่านอื่น
ให้ระมัดระวัง ภาษา ที่ตนเองสอน
หากคำไหนไม่ชัวร์ ก็อย่าพึ่งไปสอนแนวนั้น
สอนแนวที่ตัวเองรู้เอง เห็นเอง ปฏิบัติเอง จะดีกว่า
หากใช้ภาษาผิด อาจจะได้เป็นคนของ ฝ่ายมาร โดยไม่รู้ตัว
เพราะว่า ตัวเรานี้แหละ ก็คือ พยามาร ชนิดหนึ่งเหมือนกัน

 

พระอาจารย์จรัญ ทักขิณาโย วัดหลวงขุนวิน สำนักวัดสังฆทาน
ผู้ที่สอนให้พิจารณากาย หรือ กายในกาย ของ สติปัฏฐานสี่

 

บางส่วนจาก สนทนาธรรมค่ำเสาร์ ๑๑ ก.พ.๒๕๕๕

บรรยายธรรมโดย พระอาจารย์ คึกฤทธิ์ โสตฺถิผโล

วัดนาป่าพง ลำลูกกา คลอง ๑๐ ปทุมธานี