มีคำทำนายภัยพิบัติ พระยาธรรมที่ท่านทั้งหลายคิดว่าเชื่อถือได้กันบ้างหรือเปล่า

ไม่ใช่ครับ เสียงและความเข้าใจในหัวท่าน "ไม่ใช่เสียงของผม" ผมคงบอกได้แค่นี้แหละครับ

ปล.แล้วแน่ใจได้ยังไงว่า "เป็นไปตามกรรม" คือประโยคของผม กริยาจิตของใครสอบให้ดีครับ ของตน(วจีจิตตสังขาร)มันพูดของมันเองเป็นกิเลศ หรือว่าโดนเล่นแล้ว "พึงระวังไว้อย่างยิ่ง" นะครับ

 

การเดินจิตต่างๆหาก "ไม่รู้แน่ชัด" ควรฟังหูไว้หูในทุกเรื่อง เพราะมัน"อันตราย"มากนะครับเตือนด้วยความหวังดี อย่างพลังงานแห่งรักที่เชื่อๆกันก็มาเพราะเหตุนี้(ไม่รู้แน่ชัด) เช่นกันครับ

 

เราเข้าใจแล้ว...
ขอบคุณท่านมาก...เรากำลังวาง
.....ขอบคุณจริงๆ.....

 

ผู้ไม่มีตัวตนรู้เราสงบ

ท่านเป็นคนจิตใจดีนะ ผมรู้ และขอบคุณที่ท่านเป็นห่วงผม

แต่สิ่งที่คนเราทำได้ และทำไม่ได้ มันมีครับ

ความคาดหวัง และความเป็นจริง ก็ต่างกันนะ

 

จิตหนึ่งยังไม่ใช่นิพพาน แต่ก็ใกล้แล้ว

ผู้รู้ผู้ตื่นผู้เบิกบาน ยังไม่ใช่นิพพาน แต่ก็ใกล้แล้ว

 

*** เกิดเป็นมนุษย์ ****

เด็ก คือ ผู้ที่ยังช่วยตัวเองไม่ได้
เมื่อเติบโต ก็ต้องเริ่มพึ่งตนเอง
พึ่งการกระทำของตนเอง
ไม่เห็นผู้อื่นเป็นที่พึ่งเสมอไป
อยู่ด้วยหลักตนพึ่งตน

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

_ท่านจิตยิ้ม_
...เรารู้วิธีแก้ไขปัญหาของท่านแล้ว ทุกอย่างที่เกิดกับท่านมันเป็นเพียงความคิด ให้ท่านวางความคิดมารู้ลมหายใจอย่างเดียวพอ
...เมื่อเราใช้ความคิดมันจะมีแรงสั่นสะเทือนอยู่ในหูเรา แต่พอมารู้ลมหายใจแล้วแรงสั่นสะเทือนนั้นจะหยุด ให้รู้ลมเฉยๆนะ..ไม่ใช่กำหนดรู้
...เมื่อเราใช้ความคิดจะมีแรงสั่นสะเทือน ยิ่งคิดยิ่งสั่นถี่ขึ้น แล้วความถี่นั้นจะเปลี่ยนให้เราไปจับเอาเรื่องนั้นเรื่องนี้มาไม่หยุด แล้วมันจะสร้างเป็นความเชื่อให้เราคิดว่าเป็นเรื่องจริง
...ฉะนั้นเมื่อวางความคิดได้แล้ว เราจึงได้อยู่กับความจริง
...อันนี้ใช้ได้กับทางวิยาศาสตร์ด้วย
...เพราะมีกัลยาณมิตรจึงมีทางออก
...ทุกอย่างที่ได้นี้มาจากคำว่า
"ฟังหูไว้"..หูในทุกเรื่อง

...ขอบคุณท่าน sataniel...

 

คนที่ไม่เชื่อมั่นในตนเองคือคนขี้ขลาด

คนที่ไม่เชื่อว่าตนก็มีความสามารถคือคนด้อยปัญญา

คนเหล่านี้แม้อยากดีก็เป็นไปได้ยาก

 

ท่านหนุมาน ผู้นำสาร

...อยู่ด้วยหลักตนพึ่งตน นั้นคือหลัก เกื้อกูลกัน
ด้วยว่า ตนเองนั้นมีตนเดียว แต่ ตนพึ่งตนนั้นมีสองตน

 

พลังรักแห่งรักที่จิตยิ้มกล่าวถึงนี้ ถ้าเราจะกล่าวว่า "แก่นแท้" คือ รูปธรรมทางพลังงาน หรืออีกนัยยะหนึ่งคือ "พลังงานที่มีความรู้สึก" หากการเดินจิตในโลกธรรม หรือโลกสมมุติบัญญัติ หรือโลกที่ไม่ใช่ความจริงแต่จริง ๆ แล้วมันมีอยู่แต่เพียงไม่ใช่ความจริง(เป็นเงามายา) ที่เปรียบเทียบว่าเป็นพลังงานแห่งรัก คือ "ความเป็นหนึ่งเดียวกัน " เป็นแรงดึงดูด ที่เรียกว่าการสร้างเหตุปัจจโย ในการทำหน้าที่ของความเป็นมนุษย์ที่เป็นพลังงานด้านบวกทั้งหมดที่เป็นเหตุสร้างกุศลกรรม แม้กระทั่งอุเบกขา ก็เป็นพลังงานหนึ่งที่เป็นพลังงานแห่งความรู้สึก ที่ต้องใช้เพื่อดำเนินไปเพื่อการเรียนรู้โลกให้แจ้งด้วยเช่นกันค่ะ

พรหมวิหารสี่ เป็นพลังงานที่มีความรู้สึก คนที่จะเจริญพรหมวิหารสี่ต้องประกอบด้วยปัญญา หรือมีฐานของศีล สมาธิและปัญญา พระพุทธองค์กล่าวว่า พรหม มีลักษณะ ไม่มีเครื่องเกาะเกี่ยว ไม่คิดจองเวร ไม่คิดเบียดเบียน มีจิตไม่เศร้าหมอง หากภิกษุเจริญเมตตาจิตอันไม่มีเวร ไม่มีความเบียดเบียน ทำให้แจ้งโจโตวิมุตติ ปัญญาวิมุตติอันไม่มีอาสวะ เพราะอาสวะสิ้นแด้วยปัญญาอันยิ่งเข้าถึงอยู่ในปัจจุบัน ภิกษุนี้ เราเรียกว่าสมณะบ้าง พราหมณ์บ้าง

ถ้า......

กระบวนการเกิดพฤติกรรมด้วยจิตสำนึกของมนุษย์

สิ่งเร้า 》 ความรู้สึก 》 อารมณ์ 》 จิตรู้นึก 》 สมองคิด

"จิตสำนึก" หากพูดถึงคำนี้เมื่อใด ก็ให้หมายถึง "จิตรู้สำนึก" นั่นเอง เป็นการใช้สติเข้ากำกับระงับอารมณ์รู้สึกหยาบ ๆ นั้น

และ...

กระบวนการทางอารมณ์ของมนุษย์ .

....อารมณ์รู้สึก.....เกิดจาก

สิ่งจูงใจ 》 กิเลส 》 ตัณหา 》 พฤติกรรม

พระพุทธองค์ตรัสไว้ว่า "การหาอารมณ์มิได้ นั้นคือที่สุดแห่งทุกข์"

ระดับคลื่นความถี่ทางอารมณ์ของมนุษย์

- ระดับสุญญตา (สูงสุด)


ระดับกลาง....

ระดับอุเบกขา
ระดับมุฑิตา
ระดับกรุณา
ระดับเมตตา
ระดับปิติเบิกบาน

เป็นคลื่นบวก (ให้สมมุติว่า "พลังงานความรัก)

ระดับต่ำ

คลื่นลบ คือ กิเลส-ตัณหา

ระดับลุ่มหลง(งมงาย)
ระดับความโลภ
ระดับความโกรธ

คลื่นลบ อารมณ์ความรู้สึกเหล่านี้เกิดจากการสั่นสะเทือนของจิตในย่านความถี่ต่ำ บอกได้ด้วยคุณสมบัติอย่างหนึ่งของจิตที่เรียกว่า "สัญญา" หรือการจำได้หมายรู้ว่าอาการทางจิตของตนนั้นเป็นอารมณ์ชนิดใด เหตุแห่งการเกิดกิเลสตัณหา หรือที่มาของอารมณ์ของมนุษย์มีสาเหตุเดียว คือ "การยึดติดอัตตา"

ความปีติเบิกบาน จะเกิดขึ้นในยามที่จิตมนุษย์ว่างไปจากอารมณ์รู้สึกที่เป็นขยะทั้งปวง เป็นอิสระจากกิเลสตัณหา เป็นสภาวะจิตในระดับปกติของมนุษย์อย่างแท้จริง

อารมณ์ด้านบวกในย่านความถี่ระดับกลาง คือความมีเมตตา กรุณา และมุฑิตา ผู้ใดสามารถรักษาสภาวะจิตที่เป็นปีติเบิกบานเอาไว้ได้ การสั่นสะเทือนความเมตตา กรุณา หรือมุฑิตาต่อผู้อื่นนั้นจะเกิดการสั่นสะเทือนได้เองโดยอัตโนมัติ เพียงแค่ได้สัมผัสรู้ดูเห็นความทุกข์ยากของผู้อื่นเท่านั้น

ความอุเบกขาของจิต จะเป็นคลื่นการานสะเทือรด้านบวกของจิต ซึ่งเป็นคลื่นด้านบวกสูงสุดที่เกือบจะเป็นเส้นตรงเลยทีเดียว

คำว่า "เกือบจะเป็นเส้นตรง" หมายถึง มายาของคลื่นความถี่ของการสั่นสะเทือนนี้ จะสั่นสะเทือนสูงมากจนดูแทบจะไม่สั่นสะเทือนเลย

นักวิทยาศาสตร์ เรียกคลื่นความถี่ชนิดนี้ว่า "คลื่นคอสมิค" หรือคลื่นพลังงานจักรวาล ซึ่งมนุษย์เข้าใจผิดว่าคลื่นคอสมิคเป็นคลื่นของการสั่นสะเทือนสูงสุดในจักรวาล แต่แท้ที่จริงแล้วมันยังมีมิติที่สูงยิ่งไปกว่านี้อีก

มันคือคลื่นความถี่ในการสั่นสะเทือนของจิตในระดับ" สุญญตา" นั่นเอง

คลื่นความถี่ในการสั่นสะเทือนสูงสุดของจิตที่เป็นสุญญตา จะมีค่าเป็น 3 เท่าของคลื่นคอสมิคเลยทีเดียว

นั่นเป็นความรู้จากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เชื่อว่าหลายท่านคงมองภาพออก นี่แหละค่ะว่าว่าทำไมจึงเรียก "พลังงานบวก" เป็นพลังงานแห่งความรักค่ะ ด้วยเหตุนัยยะนี้ค่ะ

ส่วนนิพพานเป็นบรมสุขอย่างยิ่ง พระพุทธองค์ตรัสว่า ภิกษุชื่อว่า หลุดพ้นแล้ว เพราะรู้ยิ่งวัฏฏะนั้น ผู้ใดกล่าวกับภิกษุผู้หบุดพ้นแล้ว เพราะรู้ยิ่งวัฏฏะนั้นว่า "พระอรหันต์ย่อมไม่รู้ไม่เห็น" การกล่าวของผู้นั้นก็ไม่สมควร

ที่จิตยิ้มเคยนำมาลงประมาณว่า "อิ่มเอิบอยู่ในความว่างอย่างยิ่งยวด" ประมาณนี้นะค่ะ

 

เปล่าครับ พูดถึงสังคม และมนุษย์ส่วนใหญ่ ที่ยังหลงอยู่

 

สรุปง่ายๆครับ "ธรรมารมณ์" นั้นอยู่ในรู้สึกจิต และการรู้สึกถึงอารมณ์นั้นรู้สึกได้โดย "วิญญาณขันธ์/ตัวดู/ผู้รู้" ซึ่งผลของมันคือ "รู้สึก" แตกต่างกับ "รู้แต่ไม่ได้ยึดถือมั่นมันเป็นอารมณ์" โดยสิ้นเชิง พลังงาน = ธรรมารมณ์ ทันทีที่พูดว่า พลังงาน ก็คือ ธรรมารมณ์แล้วครับ ลองหลับตา รู้สึกดูนะครับมันจะชัดกว่าลืมตา

"พบผู้รู้ให้ทำลายผู้รู้" นะครับ

 

ขอบคุณครัช

 

ท่านจิตยิ้ม...ที่ท่านว่าก็ถูกแต่มันไม่ใช่ทางที่ถูก หากต้องการพ้นจากวัฏฏะ
...ทางที่ท่านว่ามันมีสัญญาอยู่ มันสุขจากสัญญา ท่านจัดเก็บข้อมูลไว้เดี๋ยวเราจะพิจารณาแล้วเปรีบเทืยบ ว่ามันต่างกันอย่างไร
...เราไม่อยากเอาความจริงฝั่งโลกุตร มาเปิดเผย เพราะนักปฏิบัติจะจดจำแล้วไปสร้างจินตนาการต่อ
...เราจะขอถามปู่จันทร์ก่อน ถ้าจะแสดงเป็นรูปภาพจะได้มั๊ย

 

ท่าน Zalievan ท่านมีนิสัยคล้ายกับเราเลย คล้ายกันอย่างกับแพะและแกะ แปลกดีนะครัช

 

ปมเราคล้าย ๆ กันมั้งครับ
คือ เรา รู้สึกว่าตัวเองไร้ค่ามาตั้งแต่เด็กกันทั้งคู่

 

ขอตัวไปนอนจับลมหายใจแล้วครับ

 

ชอบข้อความนี้ครับ ผมควบคุมมัน และทำมันอยู่เป็นประจำ จนมีคนบอกว่า พูดความจริงบางก็ได้ เขารับความจริงได้ มันติดเป็นนิสัยมาตั้งแต่เด็ก ตอนเด็กผมเป็นคนมีปมดอย ส่วนมากจะถูกว่า และถูกดุด่า ผมเลยเข้าใจคนที่ถูกว่า ถูกด่า และดุ เขารู้สึกเช่นรัย คำพูดสามารถเปลี่ยนจิตใจคนได้

 

พักผ่อนก่อนนะ..ครูบาอาจารย์มาเตือนแล้ว..เดี๋ยวตี3ก็ต้องตื่นแล้ว

 

ส่วนผมต้องโตมาพร้อมกับรู้มาว่าตัวเองโตมาท่ามกลางการโกหก ก็เลยเกลียดการโกหก และการโดนหลอกมาก