เรื่องเด่น มรรค 8 ทางดำเนินชีวิตอันประเสริฐ

ส่วนนี้พูดถึงกรรมเก่าครับ กรรมปัจจุบันก้มีเช่นกันครับ มจด อ่านเนื้อความให้ครบทั้งหมดครับจะเข้าใจสิ่งที่งูๆปลาๆสื่อได้เองไม่ได้อทิบายรวบรัดไว้ที่ 2 บรรทัดครับ

 

มจด คง จะไม่ได้อ่านเนื้อควาทั้งหมดที่งุๆปลาๆลงจึงแยกไม่ได้ว่าอะไรหมายถึงอะไรนะครับและจับเอาประโยคต้นเพียงไม่กี่ประโยคมาสรุปรวมไปทั้งหมด

 

ยกมาไห้อ่านไหม่ทั้งหมดครับอ่านหรือยังท่ายังอย่าพึ่งรีบแปลความหมายใดๆครับ

 

คุณไปนิทานธรรมบท มาพูดถึงปัจจุบัน

 

งูๆปลาๆลองบอกสิครับ ธรรมที่คุณคิดได้แก่ อะไร

 

เรื่องพาหิยะ อยู่ในธรรมบท

 

คคห.เช่นงูๆปลาๆเป็นต้นนี่แหละ เมื่อมาปฏิบัติธรรมทางจิต มาภาวนามัย ฯลฯ เมื่อสภาวธรรมเกิดแล้ว ตนไม่รู้ไม่เข้าใจ ก็โทษกรรมเก่า โทษเจ้ากรรมนายเวร โทษภูตผีปีศาจ เป็นอาทิ นี่แหละจึงเป็นที่มาของความเพี้ยนแบบต่างๆ


ขณะสวดมนต์แล้วได้เอนตัวลงนอนอย่างมีสติ...ได้บริกรรมพอง กับ ยุบ ไปเรื่อย ๆ ไม่ได้คิดอะไร...จนหลับไปไม่รู้ตัว...ระยะหนึ่ง...จิตได้เกิดกลางดึก คือ มีสติรู้ขึ้นมาทันทีของการพองยุบของท้อง และรู้สึกว่ามีนิ้วมือมากดที่สะดือแรงมาก เวลาที่พองออก ท้องก็จะพองออกมาก มือที่กดก็จะแรงไปตามการพองและยุบ จนรู้สึกกลัวมากเหมือนไส้จะหลุดออกมา.. แต่ผมก็พยายามดึงสติให้อยู่กับคำบริกรรมพอง ยุบอีก แต่พยายามแล้วจิตก็ทนไม่ได้ จิตสั่นไปหมดเหมือนท้องจะแตก จิตคิดตอนนั้นครับ

 

คงจะไม่ใช่อย่างนั้นหรอกนะครับท่าน มจด
พระธรรมนั้นลึกซึ้ง ผู้รับฟังธรรม ต่างมีภูมิธรรมที่แตกต่างกัน การจะเข้าใจธรรมนั้นก้แตกต่างเช่นกัน งูๆปลาๆไม่สามารถแก้ธรรมในใจใครได้หรอกนะครับนอกจากพระธรรมขององค์ศาสดาเอง

 

ถามหลายทีแล้ว พระธรรมที่ว่านี้ได้แก่ อะไร

 

บริษท คือทั้งหมดในเครื่องหมาย ''__'' ข้างล่าง
ต่อไปจากบริษทนี้นะครับ
ถนัดแต่ปี๊แปะมาก
ก็อย่างนี้หละครับ
แถม ปี๊แปะ แบบไม่ค่อยอ้างอิง
เหมือนพวกไม่ได้ผ่านการอบรมมารยาทมาด้วย

นี่ครับ บริษท นี้
''ถ้าข้อแรกไม่ได้
แม้เดินถูกทาง ยังไงก็หลงครับ
ถ้าข้อแรกได้
ต่อให้เดินไปผิดทาง ยังไงก็ไม่หลงครับ
ขีดเส้นใต้เป็นนัยยะนะครับที่พูด''

ย้ำว่า นัยยะ นัยยะ นัยยะ นะครับ
ไม่ทราบว่า พอเข้าใจอะไรพื้นๆแบบนี้ได้ไหมครับ

นัยยะ แปลความว่า ตีความได้หลายอย่าง
หรือหลายด้าน แต่ในที่นี้เป็นนัยยะ ด้านการปฏิบัติ
ไม่ใช่ นัยยะ ที่ตีความ จากการคิด วิเคราะห์
ขยายความ ที่เกิดจากความคิดแบบผิดๆและหลงทาง
(จะบอกว่าตรงๆว่าโง่แต่ก็เกรงใจถึงจะเป็นเรื่องจริงที่ใครๆก็รู้นะครับ)
รวมทั้งที่ไม่มีพื้นฐานที่เข้าถึง
ทางด้านการปฏิบัติได้จริง ยกเว้นทางด้านปาก
เหมือนเด็กที่เกิดและโตมาในสภาพแวดล้อมที่ไม่มีโรงเรียน
ไม่มีการอบรมเรื่องมารยาทอะไรเลย(^_^)

เชิญคุณปฏิบัติและอยู่แบบหลงๆทั้งชาตินี้
ไปคนเดียวเถอะครับ

ปล.ไม่ต้องมาหาเรื่องสนทนากับข้าพเจ้าอีกหรอกครับ
ส่วนตัวเคยพูดว่า
คุณจะเป็นอย่างไรก็
จะเป็นอย่างนั้นหละครับ
ถ้าจำไม่ได้จะช่วยย้ำนะครับว่า
เคยบอกว่า ชาตินี้คุณจะฝึกกรรมฐานอะไรไม่สำเร็จ
เลยแม้แต่ซักกองเดียวทั้งชาติ และจะหลงทางตลอดทั้งชาติ
ในด้านการปฏิบัติ...
ปัจจุบันนี้ก็กำลังเป็นอยู่ แต่ไม่รู้ตัวเอง
เพราะว่า หลงตัวเองแบบคิดว่า คนอ่านแล้วจะไม่รู้ ดูไม่ออก
ok เนาะ

 

พระธรรมคืออะไรครับ มจด

 

มจด.ถามคุณ อิอิ

 

ก็ในเมื่อ มี คคห. ที่ขีดเส้นใต้นั่นแล้ว แล้วจะนัยอะไร นัยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คิกๆๆ

 

ยกนิทานธรรมบทเรื่องพาหิยะมาอ้างอิง แล้วก็มาจินตนาการ ธรรม พระธรรมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ถึงได้ถามว่า ธรรม พระธรรม ที่ว่านี้ อะไร ธรรม พระธรรม

 

ถามงูๆปลาๆนะขอรับ นี่ใช่ธรรมไหม

บุตรธิดา บำรุงมารดาบิดาผู้เป็นเหมือนทิศเบื้องหน้า โดย
๑) ท่านเลี้ยงเรามาแล้ว เลี้ยงท่านตอบ
๒) ช่วยทำกิจธุระการงานของท่าน
๓) ดำรงวงศ์สกุล
๔) ประพฤติตนให้เหมาะสมกับความเป็นทายาท
๕) เมื่อท่านล่วงลับไปแล้ว ทำบุญอุทิศให้ท่าน

ข. มารดาบิดา อนุเคราะห์บุตรธิดา ดังนี้
๑) ห้ามกันจากความชั่ว
๒) ฝึกอบรมให้ตั้งอยู่ในความดี
๓) ให้ศึกษาศิลปวิทยา
๔) เป็นธุระในการมีคู่ครองที่สมควร
๕) มอบทรัพย์สมบัติให้เมื่อถึงโอกาส

 

แล้วนี่อีก นี่ใช่ธรรม พระธรรมไหม

ความสุขของคฤหัสถ์ 4 ประการ

“ดูกรคหบดี ความสุข 4 ประการนี้ เป็นสิ่งที่คฤหัสถ์ผู้บริโภคกาม ควรได้ควรถึงอยู่เรื่อยๆ ตามสมัย ความสุข 4 ประการนั้น คือ อัตถิสุข โภคสุข อนณสุข อนวัชชสุข

1. อัตถิสุข (สุขเกิดจากความมีทรัพย์) เป็นไฉน? คือกุลบุตรมีโภคะอันหามาได้ด้วยความขยันหมั่นเพียร เก็บรวบรวมขึ้นด้วยกำลังแขน อย่างอาบเหงื่อต่างน้ำ เป็นของชอบธรรม ได้มาโดยธรรม เธอย่อมได้ความสุข ได้ความโสมนัสว่า เรามีโภคะที่หามาได้ ด้วยความขยันหมั่นเพียร เก็บรวบรวมขึ้นด้วยกำลังแขนอย่างอาบเหงื่อต่างน้ำ เป็นของชอบธรรม ได้มาโดยธรรม นี่เรียกว่า อัตถิสุข

2. โภคสุข (สุขเกิดจากการใช้จ่ายทรัพย์บริโภค) เป็นไฉน? คือกุลบุตรกินใช้และทำสิ่งดีงามอันเป็นบุญทั้งหลาย ด้วยโภคะที่หามาได้ด้วยความขยันหมั่นเพียรอัน เก็บรวบรวมขึ้นด้วยกำลังแขน อย่างอาบเหงื่อต่างน้ำ ซึ่งเป็นของชอบธรรม ได้มาโดยธรรมเธอ ย่อมได้ความสุข ได้ความโสมนัสว่าด้วยทรัพย์ที่หามาได้ด้วยความขยันหมั่นเพียร....ได้มาโดย ธรรม เราก็ได้กิน ใช้ และได้ทำสิ่งดีงาม อันเป็นบุญทั้งหลาย นี้เรียกว่า โภคสุข

3. อนณ สุข (สุขเกิดจากความไม่เป็นหนี้) เป็นไฉน? คือกุลบุตรไม่ติดหนี้สินไรๆของใครๆ ไม่ว่าน้อยหรือมาก เธอย่อมได้ความสุข ได้ความโสมนัสว่าไม่ติดหนี้สินไรๆของใครๆ เลยไม่ว่าน้อยหรือมาก นี้เรียกว่า อนณสุข

4. อนวัชชสุข (สุขเกิดจากกรรมดีงามไร้โทษ) เป็นไฉน? คืออริยสาวกเป็นผู้ประกอบด้วยกายกรรมดีงาม ไร้โทษ ประกอบด้วยวจีกรรมดีงาม ไร้โทษประกอบด้วยมโนกรรมดีงาม ไร้โทษ เธอย่อมได้ความสุข ได้ความโสมนัสว่า เราเป็นผู้ประกอบด้วยกายกรรมดีงาม ไร้โทษ ประกอบด้วยวจีกรรมดีงาม ไร้โทษ ประกอบด้วยมโนกรรมดีงาม ไร้โทษ นี้เรียกว่า อนวัชชสุข

“เมื่อตระหนักถึงความสุขจาก ความไม่เป็นหนี้แล้ว คนจะพึงระลึกถึงสุขที่เกิดจากความมีทรัพย์ เมื่อกินใช้ก็เห็นแจ้งชัดด้วยปัญญา ถึงโภคสุข เมื่อเห็นอย่างแจ้งชัด เขามีปัญญาดี ย่อมเข้าใจทั้งสองส่วนเทียบกันได้ แลเห็นว่า ความสุขทั้ง 3 อย่างข้างต้นนั้น มีค่าไม่ถึงเสี้ยวที่ 16 ของความสุข ที่มีความประพฤติสุจริตไร้โทษ” (องฺ.จตุกฺก.21/62/90)

 

ครับ งูๆปลาๆ ขอตอบส่วนที่งูๆปลาๆถามท่าน มจด นะครับ แต่ยังไม่ใช่ที่ท่าน มจด นั้นได้ถามงูๆปลาๆ

พระธรรม คือ คำสอนของพระพุทธเจ้า ซึ่งไม่เพียงแต่พระพุทธเจ้าในสมัยของเราเท่านั้นนะครับท่าน มจด แต่พระธรรมนี้ เป็นสิ่งที่พระพุทธเจ้าทั้งหลายทุกพระองค์ ตรัสรู้ในเรื่องเดียวกัน
คือการตรัสรู้ใน อริยะสัจ 4 คือการรู้ความจริงอันประเสิฐ 4 ประการนะครับ รู้ เหตุแห่งทุข รู้อาการของทุข รู้ทางดับทุข และรู้ผลของการดับทุข

พระพุทธเจ้าแต่ละพระองค์จะทรงสอนพระธรรมไว้มากมาย เพื่อให้เหมาะแก่ แต่ละบุคคลยนะครับท่าน มจด เพราะแต่ละบุคคลนั้น ไม่ได้มีจริต ไม่ได้มีอุปนิสัยที่เหมือนกัน และแต่ละบุคคลนั้นก้กระทำกรรมต่างๆที่ผ่านมานับไม่ถ้วนทั้งอดีตชาติและปัจจุบันชาติที่แตกต่างกันด้วยครับ
บางสมัยของพระพุทธเจ้าบางพระองก้จะมีพระธรรมมาก และมีพระวินัยมาก ในบางสมัยนั้นก้จะมีพระธรรมและพระวินัยน้อย แต่นั่นก้ด้วยกำลังของ พระปัญญาและพระบารมีของพระพุทธเจ้าพระองนั้นๆครับ

ดังนั้นกล่าวแบบรวบรัดไว้ก้คือพระธรรมและพระวินัยนี้ เปรียบเสมือนใบไม้ในกำมือ ที่พระพุทะเจ้าท่านได้มีเมตตาสอนเอาไว้แก่ผู้ได้พบเจอ ทั้งแสดงในมนุดโลกและเทวโลกครับ

เราศึกษาพระธรรมจึงจำเป็นต้องอ้างอิงต่อเหตุการที่เกิดขึ้นจริงในสมัยพุทธกาลที่ท่านได้ใช้สอนจริง เพราะพระธรรมที่ตัดตอนมาสอนกันในสมัยนี้นั้นก้ล้วนยกเอามาจากพระสูตร และพระอภิธรรมที่เป็นตัวแม่บทครับ ดังนั้นเวลาที่งูๆปลาๆจะแสดงธรรมที่ยกมาจากพระสูตรใดๆเป็นเหตุเป็นผลเป็นข้อกล่าวอ้างงูๆปลาๆจะยกเอาพระสูตรนั้นๆที่ท่านได้แสดงไว้ว่าตรัสแก่ใครตรัสอย่างไร มาไห้ได้พิจารณาประกอปไปด้วยครับจะไม่ยกมาเพียงหัวข้อธรรมอย่างเดียว แต่ก้ต้องตามสมควรด้วยนะครับ ส่วนผู้อ่านนั้นจะสามารถเข้าใจในบทความที่งูๆปลาๆสื่อหรือไม่นั้นก้คงแล้วแต่บุคคลไปนะครับว่าตีความได้อย่างไร

 

เด่วในกระทู้นี้ อนาคตอันใกล้
หากบางท่านยังไม่ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมตนเองให้ดีขึ้น
สมองฝั่งซ้ายจะพร่องไปมากกว่านี้นะครับ
สมองที่ทำหน้าที่เกี่ยวกับการใช้ภาษา การเขียน การอ่าน
ทักษะการพูด การใช้เหตุผล รวมทั้ง
ทางด้านวิทยาศาสตร์
ปล.เรื่องแบบนี้ส่วนตัวประกัน
ได้ว่าถ้าถึงขั้นต้องได้พูดย้ำ
ในอดีตที่ผ่านมายังไม่เคยพลาดนะครับ
แล้วจะหาว่าข้าพเจ้าไม่เคยเตือนไม่ได้นะครับ
ย้ำอีกรอบว่าเตือนไปแล้วนะครับ.

 

อาจารย์นพ ขู่ศิษย์ มจด.อีกแระ คิกๆๆ

 

ท่าน มจด ครับ งุๆปลาๆพอจะทราบได้บ้างแล้วล่ะครับว่าท่าน มจด มีความเข้าใจในพระธรรมแนบแน่นหรือไม่อย่างไร

ขอทิบายดังนี้นะครับ พระธรรม มีหลายหมวด เพราะใช้แสดงแตกต่างกันในแต่ละกาลแต่ละฐานะ ธรรมบางจำพวกเมื่อแสดงแก่ผู้ไม่มีฐานะที่จะเข้าถึงธรรมก้ไม่ควรแสดง

พระธรรมยังมีความกว้างและครอบคลุมถึงผู้ฟังด้วยครับมีทั้งแบบง่ายแบบกลางและแบบที่เข้าถึงได้ยากและรู้เห็นตามได้ยาก

งูๆปลาๆจะเอาตามที่ท่าน มจด ยกมานะครับ ความสุขของคฤหัสถ์ 4 ประการ เป็นธรรมสำหรับ คฤหัสถ์ หมายถึงเหมาะควรแก่การใช้และพิจารณาแก่เหล่า คฤหัสถ์ ครับ